Επιτραπέζιοι θρύλοι

Προσθέτοντας ένα στίχο
και διακόπτοντας για δέκα κάμψεις
Πόσο ζυγίζει το πνεύμα;
Διαιτολόγε απήγγειλε την ένδειξη της
ζυγαριάς μου

Άχρηστος σαν μια γόμα στη μέση
ενός μολυβιού,ακρυλικός με κεράτινες
αποσπώμενες άκρες,ό,τι κιτρινίζει πάνω μας
πρέπει να κόβεται

Νομίζω ότι κόκκινο πρέπει να είναι
το εναρκτήριο πλακίδιο σε κάθε επιτραπέζιο
στο τέλος απλά πρέπει να γίνεσαι το ζάρι εσύ

Τραβώντας το σκουφί σε πορσελάνινα κουκλάκια,
σηκώνοντας τα φουστάνια τους,παίρνωντας αγκαλιά τα μισοκρυμμένα
λαγουδάκια,τα σπας,ό,τι φτιάχνεται μπορεί να είναι
για πάντα μισό

Ξανθωπές τρίχες σε όλο μου το σώμα,
το αλκόολ είναι το αίμα της νύχτας,
το καλοκαίρι αποχωρεί χρωματικά από πάνω μας,
εποχή σαν ακάματος ιδρώτας,εκδίκηση ενός
Φθινοπώρου μετανάστη

Όταν έρχεσαι με ξένους ξινίζω,πρέπει να συστηθώ
σαν ξεχωριστό ενσυνείδητο μέλος που ακρωτηριάστηκε
σε τροχαίο,ευτυχώς που υπάρχουν τόσα δέντρα σ'αυτήν την αυλή,
και περηφάνια στη φωνή σου

Αισθάνομαι παντοτινός σαν τσίχλα κάτω από κάθισμα
που ακούει μόνο τους ήχους των ταινιών κι αλλάζει χρώματα
ανάλογα με το φωτισμό της δράσης
Εσύ δεν φιλάς ποτέ,το έχω πάρει απόφαση,
ας αλλάξουμε την κοινωνία,είναι πιο απλό.