Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Αλλά έξαφνα φοβήθηκα



Το παιδί τρώει πάλι το χυλό του μέσα απ'τις  φωτισμένες υδρογείους
με της γης  παραλήδες και πληβείους διάγει ερήμην του παράλληλους βίους

Φοβάμαι μην ηλεκτροπληγεί αλλά ακόμα πιο πολύ
μην τα παρατημένα βόρεια ημισφαίρια ξεχάσει να χρησιμοποιεί

Ανεβάζοντας την ένταση τα αυτιά μας παραμένουν άθικτα
κάποια στιγμή θα επιδείξουν συμπτώματα που σχετίζονται με οργίλη απάθεια

ονειρώδης βιαιοπραγία, ιδεασμοί καταστροφών
ωχριούν μπροστά στην φασίζουσα ειλικρίνια στα τραπέζια των γνωστών

Σκέφτομαι σκέψεις τρώγωντας κάτι φωτισμένο απαλά
οι Ψυχολόγοι λένε πως όλα τα εδέσματα μονάχα έτσι γίνονται κατανοητά

Και μέχρι να πεις σοκ κι άλλη μια ζωή έχει καρυκευτεί
όπως απ'την  αιθάλυ τα λιωμένα γατιά στην Εθνική

Το κεφάλι μας είναι πάντα βρώσιμο και λιπαρό στο τέλος της ημέρας
Όποιας χώρας κι όποιου κήτους  κι αν το πιστεύεις δέρας

Δίπλα στους οδηγούς που κυλιούνται πλανήθηκα για να αγοράσω την τυρόπιτα
απ'τη βιτρίνα με τα λαμπιόνια τη ζεστή
αλλά έξαφνα φοβήθηκα μήπως μακρυά απ'το φως  δεν ήταν πια  μαγνητική

και το χώρο του στομαχιού συνυπολόγιζα
αν τρεφόμουν παράλληλα με κάτι που θα με έκανε να φθόριζα;

ίσως αν γευόμουν  το σπιτικό  πλαγκτόν, αλλά μπα!
μόνο σε γιορτές, είναι ρητή η εντολή  του μπαμπά!

έτσι την άφησα να καίγεται στο τροπικό κοπάδι της  βιτρίνας
σαν σε υποβρύχιο βασίλειο που ναυάγιο έφερε το τέλος τη πείνας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου