"Ο θάνατος είναι το extreme makeover του μαλάκα!"
Ο θάνατος είναι η πυλή προς την ανυπαρξία, fact! Τότε γιατί να ονομάζεται πύλη και όχι αλογοουρά ή τελευταίο γράμμα ή εκπνοή χρόνου ή ύστατος κόκκος από κατακάθι ή στερνό βολτ πριν την ολική συσκότιση ή Δίδυμος πύργος πριν ο βόμβος από εκείνο το αχνοσήμαδο στον ορίζοντα αρχίζει να τρίζει τα τζάμια, τέλος πάντων.Πού οφείλεται αυτή η υπεραισιοδοξία ότι ο άνθρωπος όταν εγκαταλείψει τα εγκόσμια γίνεται μια συνειδησιακή θυρίδα ή συμπαντικό e-mail ή κοσμικό ραβασάκι σε εκτοπλασματικό μπουκάλι ή άδειο κέλυφος με επισυναπτώμενες σοφές ρήσεις και τοιχογραφίες από σπουδαίες στιγμές σκαλισμένες στο εσωτερικό του; Ένα ενεργειακό σκύβαλο που πλέει αενάως τα αόρατα ύδατα του κενού χώρου αφήνοντας τον τυχαίο κοσμοναύτη να πεθάνει από βαρεμάρα μπρος στα κοινότοπα εκθέματα που έχει να επιδείξει ο κυρ Γιώργης και η κυρά Παγώνα που ποθούν διακαώς τη βασιλεία των ουρανών και δεν αφήνουν αρτοκλασία και δέηση ασυνόδευτη. Και σε ποιό σύστημα εκμάθησης μεταφυσικού υπαρξισμού υπάγεται αυτή η γελοιοδέστατη μέθοδος του σου κλείνω το διακόπτη για να στον ανοίξω μίσο δευτερόλεπτο μετά και να σου ουρλιάξω με παιδικό καπελάκι "'Έκπληξη!Βγάλε τα σάβανα σου και έλα να τρέξουμε στους λαμπερούς σιτοβολώνες της Εδέμ!"Δεν είμαστε με τα καλά μας, τις είχα τις Θρησκείες για καπάτσες ρίπτριες στάχτης και μελάνης καθόλη τη διάρκεια της παρτίδας αλλά όχι για τόσο αυτοκαταστροφικές managers που έχουν κατά νου μια μετά θάνατον επιβράβευση και πλήρωση στόχων.Δηλάδη δεν θα ήταν ένα αλάθητο booster δημοτικότητας και προσπάθειας να ανοίγει το πρωί την τηλεόραση νέος, γέρος και παιδί και να βλέπει φρέσκιες εικόνες απ'το υπερπέραν;Σεπτές οικογένειες να τρέχουνε με πυκνόμαλλα σκυλιά σε γαργαλιστικά λιβάδια γκαζόν έξω από εξοχικές κατοικίες με διαστάσεις στρατιωτικών βάσεων όπως επίσης και εικόνες ολέθρου από βασανιστήρια και θηριωδίες για τους ατάκτους επί της γης.Ποιός ο λόγος για τέτοια μυστικοπάθεια όταν η περφόρμανς των θρησκειών ως την εδραίωση μόνο με ανεδαφική εξωστρέφεια προεκλογικής προπαγάνδας μπορεί να συγκριθεί. Φαντασμαγορικοί ήρωες με καταστρεπτικές και ωφέλιμες υπερδυνάμεις, σφαγές, πόλεμοι, προκρούστειες ψυχαναγκαστικές διδαχές, αγελαιοποίηση υπεραπλουστευτική αίσθηση δικαίου (σαν να βάζεις 5χρονα να κρίνουν το καλό και το κακό), θαύματα επί θαυμάτων, φανατισμός και αίσθηση οφειλής στο αόρατο πάνω απ΄τη δύναμη της εγγύτητας, της ανθρώπινης διάνοιας και συντροφικότητας. Ποιός θα μπορούσε να κάνει το θάνατο μια αποκαλυπτική εμπειρία προσκείμενη κατά κράτος στο στρατόπεδο του βίου παρά σε αυτό του προβολικού εξαγνισμού της ανυπαρξίας;Υπάρχει κάποιος που θα είχε την διάνοια να επωμιστεί μια δολιοφθορά στη γέφυρα με το αόρατο;
Υπάρχει!Τον λένε Τόνυ Κάμπια! Αμερικανιστί Tony Campia! Γεννήθηκε μέσα σε ένα τροχόσπιτο στα περίχωρα του Κολοράντο τη στιγμή που το είχε ανασηκώσει ένας φονικός τυφώνας με το Ελληνικό όνομα (λόγο ψωνάρας του αστρονόμου νονού του) "Θανασάκης". Ακόμα και σήμερα ερίζουν οι σχολαστικοί μελετητές της βιογραφίας του Τόνυ για το αν οι οδύνες της καλότυχης Ινδιάνας μητρός του "Πάντα βρίσκω φλουρί στα εντόσθια της Χριστουγεννιάτικης Βίδρας" θα πρέπει να αποδοθούν ως φυσικές ή τεχνητές. Η κατά κόσμον "Φλούρι" έφερε στον κόσμο το βλαστάρι της στη 1 και 40 λεπτά και 23 δευτερόλεπτα συγκυρία που δεν αφήνει περιθώρια στους μελλοντολόγους να υποπέσουν σε σφάλμα για την αριθμοσοφική υπεροχή της καταγωγής του παιδιού που διόλου τυχαία συμπτίπτει με την ιδεατή διάρκεια ψησίματος της Θιβετιανής πίτας από Γιακ που θεωρείται ιερό φαγητό που καταναλώνεται μόνο μετά από κοπιώδες ιπτάμενο όργιο με 10 αιωρούμενους γιόγκι και bukkake καθαγιασμένης εκσπέρματισης πάνω από άνυδρες και χτυπημένες από το χιονιά καλλιέργειες με τη συνοδεία ragas σε μορφή ring tone από κινητά που φέρουν δεμένα οι ιπτάμενοι μύστες στους φαλλικούς χαλκάδες τους. Ο Τονυ Κάμπια ήταν παιδί αγνώστου πατρός αν και φερόμενος ως γονέας του υπήρξε ένας Πορτογάλος νεοποντοπόρος που διέσχισε τον Ατλαντικό μέσα σε καταμαράν φτιαγμένο από κάσες με funky design που λέγεται πως ήταν ένα απ'τα στοιχεία που έριξαν στα πατώματα την λουσού και grande καταναλώτρια Φλούρι (μια μικρή αγέλη καστόρων είχε ξεδοντιάσει για τα κολιέ της) .΅΄Ετσι λοιπόν το ορφανό από πατέρα παιδί μεγάλωσε σε καταυλισμό και διεκρίθη από μικρός σε απαιτητικές και άκρως σημαντικές δραστηριότητες όπως η σχεδιάση θερινού τίπι με σύστημα εξαερισμού ξεπατικωμένου από χρόνια παρατήρηση και επώδυνα τσιμπήματα φωλεών κόκκινων τερμιτών, το κόψιμο νυχιών στην ιερή αρκούδα και το επίφοβο branding χωρίς αναισθητικό του σήματος της Φυλής (ένα δαγκωμένο μήλο που είχε βρει χαραγμένο ο "Είμαι περίεργος σαν την ψωλή με τα χίλια και ένα αφροδίσια" σε ένα δίπτυχο γλυπτό που είχαν ξεχάσει τα χλωμά πρόσωπα όταν είχαν έρθει να τους μελετήσουν) και τέλος στα εφηβικά του χρόνια στο φιλί με γλώσσα βουτηγμένη στο δηλητήριο του βάτραχου Dendrobates Tinctorius που στις σωστές δόσεις μπορεί να προκαλέσει γυναικείο οργασμό και ταυτόχρονα locked jaw sundrome (φαινόμενο ευεργετικό για την ηχομόνωση σε περιπτώσεις ξεμοναχιάσματος της γυναίκας του φύλαρχου την πάντα ποθητή "Υγρή και αστείρευτη Κελαρυστή Πηγή")
Η επίκτητη θανατολαγνεία του Τόνυ ενεργοποιήθηκε όταν οι νταήδες στο σχολείο καθώς του τσαλαπάτησαν τα φτερά και τον έβρισαν "φούξια" αντί "ερυθρό" σαν να μην έφτανε αυτό του πέταξαν με χαιρεκακία πως ο πατέρας του μάλλον θα ήταν νεκροθάφτης χλωμών πρόσωπων αποκαλύπτοντας τον σχετικό μύθο. Ο Τόνυ αντί να κρατήσει κακία τους σκότωσε κατευθείαν με βέλη βουτηγμένα στα σάλια του φυματικού υπεραιωνόβιου σεβάσμιου γέροντα "Και τα χνώτα μου σκοτώνουν!" που βρισκόταν σε καραντίνα στη σπηλιά με τις φυτοφάγες νυχτερίδες. Η γνώση όμως δεν τον άφηνε να ησυχάσει, με το μικρό βανάκι που διέθετε η φυλή για να ψωνίζει απ'το πλησιέστερο mall τα ελάχιστα που δεν μπορούσαν να λάβουν απ'τη μητέρα Φύση (όπως μαρμίτα, marshmallows, microwave popcorn, μανταλάκια κλπ) πήγε στο πλησιέστερο βενζινάδικο και ζήτησε να μάθει πληροφορίες για τα εργασιακά των χλωμών προσώπων. Ο ιδιοκτήτης που ήταν φίλος με τους νομάδες καθότι του αντάλλασσαν για κάθε γαλόνι βενζίνη και ένα ιχνογραφημένο βήμα απ'το χορό της βροχής και ήδη κόντευε να ολοκληρώσει με επιτυχία τον κύκλο σπουδών του, τον έμπασε πίσω σε μια αποθήκη όπου επάνω σε ένα τραπέζι υπήρχε ένας υπολογιστή με σύνδεση Τ4.
Αυτό στάθηκε η αρχή του τέλους για τον Τονυ Κάμπια και τις πρότερες φαντασιοπληξίες του.Ένας συναρπαστικός θελκτικός κόσμος ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια του όπως όταν η τομή απ'τα μαχαίρια της φυλής άνοιγε διάπλατα τις κοιλιές των βούβαλων. Τα θέματα σχετικά με τους θανάτους δεν άργησε να τον αφορούν μονοπωλειακά. Τεχνικές και τέχνη ενταφιασμού σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, κουλτούρες και διακυμάνσεις στο τρόπο και στη μέθοδο θανάτωσης, μελέτη υλικών για τις κάσες και την ένδυση νεκρών του Δυτικού πολιτισμού, ανατομία και μέθοδοι ταρίχευσης, ιστορία του νεκρικού μακιγιάζ, ψυχολογία πτώματος και κοντινού συγγενή, μουσική μελέτη θρήνων και νεκρώσιμων λειτουργιών όλα έπλεκαν μέσα στο ακτινοβολημένο κεφάλι του ένα πρωτόφαντο γαϊτανάκι από καινούριες πληροφορίες που απομυζούσε αχόρταγα σαν να είχε χώσει τους κυνόδοντες του σε κερύθρα. Η πατρώα γη δεν τον χωρούσε, οι σύντροφοι του, του φαίνονταν πλέον παιδαριώδους νοητικής εμβέλειας και άτομα ταπεινών ξεπεσμένων συνηθειών. Η γοητεία που ασκούσαν πάνω του το ύστατο όριο της ζωής και όλα τα τεκταινόμενα μέσα σ'αυτό το γεμάτο δέος χρονικό σημείο του καθήλωναν βαθμιαία την προσοχή αποκλειστικά σε συναφείς δραστηριότητες.
Επικρατούσε μια μισοσκοτωμένη προφητική άπνοια επαυξημένη από μια πούδρα ξερού νέφους όταν εμφανίστηκε μπροστά στην "Φλούρι" και με δάκρυα στα μάτια της πέταξε τη φούστα από βαλσαμωμένες βδέλες σύμβολο του τέλους της εφηβείας του και της είπε πως είχε έρθει ο καιρός να ακολουθήσει το όνειρο του. Η "Φλούρι" που ακόμα και έτσι δεν έχασε την ψυχραιμία της του έριξε κατακέφαλα μια Ινδιάνικη ευχή που όμοιά της δεν είχαν αρθρώσει ποτέ μητρικά χείλη " Είθε να γίνεις αυτό που ονειρεύεσαι αλλά για ό,τι καλό κάνεις να ξέρεις πως παράλληλα εξαπολύεις και κακό, όποιον ωφελείς παράλληλα κάποιον δυσαρεστείς. Γι αυτό εύχομαι το δίκιο του ενός με το άδικο του άλλου να βρεις τρόπο να συγκεράσεις"
Ο Τόνυ Κάμπια μέσα στη συγκίνηση δεν μπόρεσε να καταλάβει και πολλά απ΄την ευχή της μάνας του.Οι καιροί που ακολούθησαν τον βρήκαν να γεμίζει και να αδειάζει πανσελήνους μέσα σε ανήλιαγα ταριχευτήρια και υπόγεια εργαστήρια γραφείων κηδειών όπου με περαντοδεκάρες φυτοζωούσε για να μάθει τα κόλπα της δουλειάς.Το ταλέντο του δεν άργησε να εκτιμηθεί απ΄την ανηλεή εργοδοσία ,μέσα σε ελάχιστο διάστημα ήξερε πως να σπάει χέρια πτωμάτων και έπειτα να τα επαναφέρει σε φυσικές θέσεις με πειστικό τρόπο, να αποχρωματίζει στομαχικά υγρά και να τα αναμειγνύει με σαπουνόσκονη ουτοσώστε οποιοδήποτε ατύχημα να προσφέρει ένα αναπάντεχο θέαμα με μπουρμπουλήθρες σε μικρούς και μεγάλους, το μακιγιάζ του επαφιόταν με τέλεια συμμετρία στο αντίστοιχο κοπλέξιον του θανόντος χρησιμοποιώντας πάντα φυτικές χρωστικές και φωτοσκιασείς της σχολής τατουάζ των Μαορί. Η τεχνογνωσία τον ενδιέφερε ακόμα και σε τομείς όπως η αιτία θανάτου και ο τρόπος που αυτή θα αναδεικνυόταν μέσα στο δρώμενο των κηδειών. Η τελική έξοδος όπως πίστευε ο Τόνυ είναι ιερή, αποτελεί το απόλυτο γεγονός κάθε ζωής, κάθε λεπτομέρεια είναι υψίστης σημασίας.Παρεβρισκόμενοι και αντικείμενα γίνονται εικονογράφηση μέσα σε ένα βιβλίο από μάρμαρο με τον ετοιμοθάνατο να τρεμίζει σαν κβαντικό νετρόνιο μέσα κι έξω απ'την πραγματικότητα πριν η τελική του στάση απεικονιστεί μέσα στο αχάρακτο πλαίσιο της σελίδας. Είναι η πιο ηγεμονική εκδήλωση του κυριολεκτικού εσωτερικού κόσμου που διανοίγει ένα δίαυλο επικοινωνίας με το περιβάλλον -πράγμα που μεθοδεύεται με ιώβειο υπομονή και επίμοχθη σιωπηρή προσπάθεια- σαν χέρι δραπέτη που ξεπροβάλλει λες κατευθείαν απ'το έδαφος! Ο νεκρός τη στιγμή του θανάτου βλέπει επιτέλους τον αόρατο εχθρό που σε όλη του τη ζωή τον αντιλαμβανόταν παγωμένος απ'τον τρόμο από ξαφνικά άγρια γρυλίσματα πίσω από θάμνους ή παράπλευρες παραλυτικές ματιές στη μακάβρια λεπτοδουλειά του πάνω σε άλλα ζώα. Τη στιγμή που ένα τραύμα διανοίγεται, ένα μαχαίρι αποτραβιέται, μια σφαίρα αρχίζει και καίει, ένα κομμάτι μήλου κοντοστέκεται , ένα όργανο νεκρώνει, μια αναπνοή κυρτώνει νικημένη στο παιχνίδι limbo με την όποια νόσο ο παθών βιώνει την πιο ακριβωθόρητη διαύγεια που μπορεί να παρατηρηθεί σε ανθρώπινο νου.Κοιτάζει με ανείπωτο δέος το καινούριο του σώμα ή αφουγκράζεται τη παράξενη τροπή των πιο γνώριμων λειτουργιών του σαν πιστά σκυλιά που γυρνούν και τον κοιτούν αφρίζοντας με πυρωμένα μάτια.¨Ολα εκεί συνθέτουν το τελευταίο στιγμιότυπο ενός δρώμενου που πρέπει να περιέλθει στη δικαιοδοσία της μνήμης με την περιεκτικότητα ενός Αναγεννησιακού πίνακα και την pop οικειότητα μιας καρτέλας στο view master για τον απλούστατο λόγο πώς ο θάνατος δεν συνιστά τίποτε άλλο από ένα διπλότυπο αναμνησιακό τατουάζ στο τρεμάμενο μπράτσο του παρατηρητή, είναι ένα έργο που παίζεται μόνο για ζωντανούς άρα πρέπει να τους σοκάρει όσο και να τους ενδυναμώνει όσο κάθε άλλο εξελικτικό τρικ,ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο από την εμπορικότερη διαφήμιση της ζωής και ο Τόνυ Κάμπια ο πιο εμπνευσμένος παραγωγός που ανέδειξε ποτέ η συγκεκριμένη βιομηχανία. Ήταν Μάης του 1998 όταν μπήκε με θάρρος μέσα στο γραφείο του Τζακ Μαρλοου του τελευταίου ατζέντη του και του ανακοίνωσε την έμπνευση του να δημιουργήσει τοτεμικής σύλληψης τρισδιάστατα γλυπτά για νεκρούς.
Η πρώτη δουλειά που ανέλαβε ήταν ένα κοριτσάκι απ'τη Νεμπράσκα που είχε καταλήξει όταν ένα κομμάτι μήλου είχε φράξει την τραχεία της.Η σύνθεσή του περιλάμβανε ένα μήλο από πλεξιγκλάς όπου μια τρύπα στις διαστάσεις της άβυζης έφηβης θα επέτρεπε στο πτώμα να εξέρχεται απ΄την κατασκευή ως πελώριο σκουλήκι ντυμένο με μια ριγέ στολή με εξογκώματα!Το σημείο τριβής ήταν η έκφραση του προσώπου που θα έπρεπε να εκδηλώνει μια γαλήνια πλήρωση ψυχική και σωματική ταυτόχρονα, σαν να πιάνεις το μπούτι της γκόμενας σου καθώς βλέπετε Παρατζάνωφ ένα πράγμα. Το τελικό αποτέλεσμα ενθουσιάσε τους γονείς της μικρής που έτυχε να είναι πρώην χίππις και νυν new age προσήλυτοι οπότε δεν χρειάστηκαν και ιδιαίτερη πειθώ για να ενδώσουν. Τα νέα έκαναν το γύρω του κόσμου και οι συνεντεύξεις έδιναν και έπαιρναν. Οι δουλειές δεν προλάβαιναν να κλείνονται. Πραξικοπηματίες κηδεύονταν κρεμασμένοι από αγκίστρια σφαγείων βαμμένοι με το ίδιο τους το αίμα δημοσία δαπάνη, ηθοποιοί κάθονταν με τεχνική ημιδιατήρησης του rigor mortis πάνω σε γόνατα εγγαστρίμυθων μίμων και ακούγονταν να ερμηνεύουν κορυφαίους μονολόγους της καριέρας τους, θύματα φόνων καρφωνόντουσαν πάνω σε ρόδες του τσίρκου όπου όταν προσυννενοημένοι ρίπτες δήθεν αστοχούσαν και έριχναν το μαχαίρι στα φονικά τραύματα ανέβλυζε απ'τις αναίμακτες πληγές καραμελωμένο σάκε με φρούτα προσφορά στους πενθούντες,αυτόχειρες με ανατιναγμένα κεφάλια χαρτογραφούνταν από φωτογραφίες σε 3D printers εν πλήρει αρτιμέλεια και έπειτα τα κρανία τους διαμοιράζονταν σε μορφή παζλ στους παρεβρισκόμενους όπου τοποθετώντας κομμάτι κομμάτι ανασυνέθεταν το εκλειπόν τμήμα καθόλη τη διάρκεια του μυστηρίου ( αυτό έκανε θραύση σε κηδείες πολυτέκνων),Ακόμα και πιο απαιτητικές περιπτώσεις είχαν υπάρχει όπως θύματα εκρήξεων και εργατικών ατυχημάτων όπου τα πτώματα ήταν αδύνατο να αναγνωριστούν. Σε εκείνες τις περιπτώσεις σε συνεργασία με την αστυνομία ο χώρος του θανάτου σαρωνόταν απ'τη σημανση και τα ευρύματα παραδίδονταν στο Τόνυ ο οποίος διοργάνωνε ένα κυνήγι θησαυρού σύμφωνα με τα σημεία που τα μέλη των ατυχόντων είχαν εξοβελιστεί.Έπειτα γράφοντας γριφώδη hints τύπου "του Μπαρμπακώστα η ποδαρίλα του μεγάλου δακτύλου ήταν κτήμα , τη μυτούλα μας τσιμπάει πλέον απ'το δίπλα κτήμα" έστελνε τους φίλους και συγγενείς να αποκαλύπτουν στοιχεία με τελικό έπαθλο την πλήρη ανάληψη των εξόδων ή δωρεάν καλοκαιρινές διακοπές σε resort για χήρες. Σε περιπτώσεις πολλαπλών θυμάτων τα μέλη πλαστικοποιούνταν και αποστειρώνονταν, μπλέκονταν μεταξύ τους και οι οικογένειες καλούνταν να βρουν σε ποιόν άνηκε τί με πλούσια έπαθλα στους νικητές.
Ο Τόνυ Κάμπια ήταν ο μόνος ερυθρόδερμος που είχε καταφέρει να διεισδύσει τόσο ισοπεδωτικά στην κοινωνία των λευκών. Στις μεσοδυτικές πολιτείες το όνομα του είχε πιο πολλά κλικ στο Google κι από ντόπιους περιφερειάρχες. ¨Ηταν η εποχή που είχε αναλάβει ένα τεράστιο project, να διανοίξει τούνελ στα δόντια ενός 80χρονου σταθμάρχη και με μικροκάμερες να αναβιώσει μια σπηλαιώδη μεταφορά του δρομολογίου της τελευταίας αμαξοστοιχίας που είχε επιβλέψει με τρένα από lego, όταν μια φωτογραφία της μακαρίτισσας της "Φλούρι" που βρήκε τυχαία στο κομοδίνο του τον έκανε να σκεφτεί την ξεχασμένη ευχή της. Πώς ήταν δυνατόν όλη αυτή η αναντίρρητη έκλυση χαράς και ευγνωμοσύνης που αποσπούσε από τους συγγενείς θα μπορούσε να αποβαίνει επιζήμια σε κάποιον. Έτεινε να πιστέψει πως τα λόγια της μάνας του αντικατόπριζαν την εκφυλιστική πορεία του εγκεφάλου της που όπως απεδείχθη δεν άργησε να την κατακυριέυσει ολοκληρωτικά με αποκορύφωμα το μοιραίο συμβάν κατά το οποίο προκάλεσε την τύχη της για τελευταία φορά κολλώντας στ' αυτιά της δυο κουδουνίστρες ντόπιων κροταλιών (μ αυτούς μαζί). Οι αυτόπτες μάρτυρες τη θυμούνται να κλυδωνίζεται ουρλιάζοντας και γελώντας ταυτόχρονα τυλιγμένη στο ρόδινο μούχρωμα ώσπου κατέρρευσε. Το μεγαλειώδες δρώμενο που έστησε ο γιος της για χάρη της περιλάμβανε ζωντανά τα δύο φίδια που κροτάλιζαν αφηνιασμένα μέσα στα νεκρικά χέρια της "Φλούρι" ενώ από τα πρησμένα δήγματα στο σώμα της ξεπετάγονταν πίδακες από χρυσόσκονη και τηλεκατευθυνόμενα Απάτσι που πέταγαν πετροδόλαρα στον κόσμο. Τέτοιος ήταν ο θάνατος της μάνας του και ακόμα δεν μπορούσε να ταυτιστεί με την άποψή της περί δικαίου.
Ένα απ΄τα βράδια εκείνης της περιόδου, που ήταν τόσο κατάκοπος που η τηλεόραση είχε αποκτήσει διττό ρόλο ξυπνητηριού και αποκοιμιντή, πετάχτηκε κάθιδρως καθώς άκουσε να ανεβαίνει η ένταση της φωνής ενός newscaster ενώ ανήγγειλε το θάνατο ενός 16 χρονου κοριτσιού από υπερβολίκή δόση αλκοόλ. Οι συγγενείς με έντονο ύφος και διάχυτη θλίψη τόνιζαν τον αδαμάντινο χαρακτήρα της μικρής εκλειπούσας και έτειναν να ωραιοποιούν ενοχικά όλα τα κακώς κείμενα που ίσως ένα αμερόληπτο μάτι να επέσημαινε στον τρόπο που το παιδί είχε ζήσει και γαλουχηθεί. "Ήταν εξαίρετο παιδί, πρώτη σε όλα, μόνο πρωτιές μας είχε φέρει και επαίνους. Ήταν αξιολάτρευτη, πρόσχαρη και καταδεκτική.Σπίτι,σχολείο, σχολείο, σπίτι, Γαλλικά και πιάνο. Άντρας δεν ήξερε τί θα πει νόμιζε πως είναι είδος αγριοβότανου" κλπ κλπ κλπ. Του Τονυ του μπήκαν ψύλλοι στ'αυτιά. Δεν ήταν δυνατόν όλη αυτή η ομοιομορφία στις αποψείς να μην ήταν επίπλαστη, προφανώς και ο περίγυρος εξωραίζει για να απαλύνει το πένθος του και να ουδετεροποιήσει την πιθανότητα κοινωνικού στιγματισμού. Αυτό σκέφτηκε θα ήταν η ευκαιρία που έψαχνε για να τσεκάρει τα λεγόμενα της μακαρίτισσας. Οικειοθελώς προσφέρθηκε να αναλάβει την κηδεία και με το όνομα που είχε στην πιάτσα δεν παρουσιάστηκε καμία δυσκολία να του ανατεθεί το περιστατικό απ'την οικογένεια.
Οι συγγενείς συνέρρευσαν από πολύ νωρίς στο χώρο ο οποίος ήταν στολισμένος με χαβανέζικο διάκοσμο από τικι και καλαμωτές καθότι η μικρή είχει ξεψυχήσει μετά από υπερκατανάλωση οινοπνευματοειδών σε ένα ξέφρενο πάρτυ στο Μaui.Όλοι περίμεναν την ιδέα που θα παγίωνε την ευνοική υστεροφημία του κοριτσιού και θα αποκαταστούσε όποια μελανά σημεία έχριζαν διευκρίνισης και αποσαφήνισης για το τραγικό παραστράτημα της.Τα φώτα χαμήλωσαν και δυο μεγάλα ηχεία σφηνωμένα μέσα σε δυο γιγαντοειδή ξυλόγλυπτα υψώθηκαν απ΄το δάπεδο. Ένας συγκοπτόμενος ρυθμός υποβλητικών τυμπάνων έκανε την ομήγυρη να αρχίσει να δονείται συντονισμένη στη θέση της. Ξάφνου το κορίτσι ολόγυμνο με τυλιγμένο στον κορμό της μια κορδέλα με λογότυπα πασίγνωστων εταιριών ποτών αναδύθηκε απ'τη σκηνή καρφωμένη με αόρατη για το θεατή σιδεριά πάνω σε ένα πλαγιαστό μπουκάλι γεμάτο με ένα αφρώδες περιεχόμενο. Τα μαλλιά της εκτυφλωκτικά μέσα στους προβολείς ανέμιζαν από κρυμμένους ανεμιστήρες σε μια απόχρωση θεριεμένου σταχυού. Το φαινόμενο βέβαια ήταν η επεξεργασία στο κρανίο της κοπέλας. Είχε με κάποια θα έλεγες άγνωστη τεχνική υαλοποιηθεί ενώ το δέρμα είχε αποφλυωθεί τελείως. Μέσα σ'αυτό το διάφανο υαλικό εκμαγείο που διέχεε τον φωτισμό σε μύριες πολύχρωμες γυαλάδες στον γύρο χώρο λίμναζε μια ανεπαίσθητη στάθμη από υγρό παρόμοιο με αυτό του μπουκαλιού.
Ο Τόνυ καμαρώνοντας το αριστούργημα του πλησιάσε τη σκηνή και έκανε νόημα σε μια κοντή μαυροφορεμένη κοπέλα με ασημένια δαχτυλίδια και κακοβαλμένο σουλούπι να σηκωθεί απ'τη πρώτη σειρά. Εκείνη δειλά δειλά πλησιάσε τη σκηνή και χαμογελώντας με συστολή κοίταξε κατάματα το κοινό. Όλοι αναγνώρισαν μια αντιπαθητική μαθήτρια που φοιτούσε στην ίδια τάξη με τη νεκρή. Οι πιο πολλοί θεώρησαν πως ήρθε για να κλέψει λίγα ρινίσματα φήμης από τη εκλειπούσα. Η κοπέλα κοίταξε με νόημα μπροστά της για λίγα δευτερόλεπτα και με μια απότομη κίνηση γύρισε πλάτη στη σκηνή όπου και άρχισε να ωρύεται με φωνή τσιριχτή σαν σειρήνα:" Πάρτα μωρή καριόλα! Πάντα σε μισούσα! Θέλω να το ξέρεις!Μου τα είχες πρήξει μωρή μαλακισμένη δεν μπορούσα να μπω στη τάξη χωρίς να νιώθω το κωλοβλέμμα να με υπονομεύει απ'την κορφή μέχρι τα νύχια! Χαίρομαι που δεν ήξερες να πίνεις ρε ζωντόβολο και για τα μάτια του άλλου του μαλάκα ήπιες τα άντερα σου! Χαίρομαι που εγώ θα μείνω να ακούω την κωλομουσική μου, με τα σπυριά μου να σκάνε απ'τον ήλιο και να βρωμάει ο τόπος, ενώ εσύ θα σκουλικιάσεις κλώσσα!" Πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να λυντσάρουν τη θρασυτάτη και κυρίως οι κοντινοί συγγενείς αλλά ο Τόνυ είχε προβλέψει και με τη μέθοδο του αντιπερισπασμού πρόλαβε τα χειρότερα. Ήδη καθώς η κοπέλα ούρλιαζε κάποιοι ηχητικοί δέκτες που βρίσκονταν καλωδιωμένοι στην νεκρή είχαν αρχίσει να πυροδοτούν μια αύξηση της μάζας του ύγρου στο μπουκάλι και στο κρανίο της που πήρε να ανεβαίνει κοχλάζοντας. Ένας νεαρός με χοντρά γυαλιά και ξεφτυσμένο t shirt ήταν ώρα να σηκωθεί και να υψώσει τη φωνή του " Και ξέρεις κάτι και από μένα; Πάντα το ήξερα πως δεν με γούσταρες! Πάντα το ήξερα πως δεν θα έριχνες τα μάτια σου ποτέ να με κοιτάξεις γιατί ποτέ δεν σε ενδιέφερα ούτε εγώ ούτε και οι χαζές μου ασχολίες για τις οποιές επεδείκνυες πάντα προσποιητό ενδιαφέρον και ευγενική συγκατάβαση. Με ήθελες πάντα σαν υποπόδιο παρηγοριάς όταν ο ξέρεις ποιος σε άφηνε αμανάτι ή σε έστηνε, τότε επιζητούσες κάποιον όμοιο της δυστυχίας σου, μόνο που η δικιά σου κρατούσε ένα απόγευμα μωρή σκρόφα ενώ εμένα η δική μου δεν είχε τελειωμό, μόνο τον παρθενικό σου υμένα δεν μου έδειξες όταν στον φόρεσε ο ξέρεις ποιος ενώ εγώ καιγόμουν ακόμα να με άγγιζε μια σταγόνα απ'τα ούρα σου υποκρίτρια γουρούνα!Τό ξερες!" Τώρα τα στίφη των συγγενών κατευθύνθηκαν σε νέο προορισμό.Καρδιακοί φίλοι μπήκαν στο χορό και μάνιαζαν εναντίον των δύο ομιλητών που έτρεχαν μέσα στην αίθουσα σαν πανικόβλητες κατσαρίδες. Το κοχλάζον υγρό είχε φτάσει μέχρι τον μέτωπο του διαμπερούς κρανίου της νεκρής ενώ τα τύμπανα άγγιζαν πλέον φρενήρεις ρυθμούς. Τρίτο κρούσμα έμμελε να ξεχυθεί τώρα από ένα μεσόκοπο τύπο στο βάθος της αίθουσας "Έπαιζες με όλο το μαγαζί! Κεράσματα από δω! Σφηνάκια από κει! Το γλένταγες κανονικά! Surfers! Τουρίστες!Ντόπιοι! Όλοι ακούμπησαν ένα μισθό στα αγίνωτα στηθάκια σου! Το γλένταγες μεθυσμένη απ'την επίδραση που είχες πάνω τους! Έπινες σαν απεξαρτημένη που ξανακυλούσε, σαν η μέθη να μην είχε εφευρεθεί ποτέ, βριζόσουνα με τις φιλενάδες σου που σου πέρνανε τα ποτήρια από μπροστά σου! Δεν είχες τελειωμό! Δεν σου αξίζει αυτό που έπαθες σε καμιά περίπτωση αλλά το θέαμα ήταν φρικιαστικό! Απλά φρικιαστικό! Ακούς; Ακούς;" Με αυτά τα λόγια ένα κρακ ήχησε στην αίθουσα συνοδευόμενο από βορβορώδεις εκχυμώσεις και εκτοξεύσεις. Το υαλικό κρανίο είχε διαρραγεί ολοσχερώς και από μέσα του εκτινασσόταν παχυλό και ζεματιστό το περιεχόμενο του μπουκαλιού. Τα κορμιά δεν άργησαν να γίνουν μουσκίδι αφού είχαν μαρμαρώσει στις θέσεις τους. Μετά το πέρας της εκρυθμίας αρκετοί διέγνωσαν στα στόματα τους μια επίγευση από αφαλατωμένα δάκρυα παραγκωνισμένων teenagers.
Η τύχη του Τόνυ Κάμπια αγνοείται, φήμες τον θέλουν να έχει προβεί σε αλλαγή καριέρας όπου πλέον ως ιεραπόστολος στη Νήσο Βόρνεο διδάσκει σε φυλές κανιβάλων μια σοσιαλιστική και ουμανιστική μέθοδο ιεαράρχησης και ταξινόμησης των προς βρώσιν μελών ανάλογα με την ηλικία, το ιατρικό ιστορικό, την οικογενειακή κατάσταση και τις διατροφικές συνήθειες.
Ο θάνατος είναι η πυλή προς την ανυπαρξία, fact! Τότε γιατί να ονομάζεται πύλη και όχι αλογοουρά ή τελευταίο γράμμα ή εκπνοή χρόνου ή ύστατος κόκκος από κατακάθι ή στερνό βολτ πριν την ολική συσκότιση ή Δίδυμος πύργος πριν ο βόμβος από εκείνο το αχνοσήμαδο στον ορίζοντα αρχίζει να τρίζει τα τζάμια, τέλος πάντων.Πού οφείλεται αυτή η υπεραισιοδοξία ότι ο άνθρωπος όταν εγκαταλείψει τα εγκόσμια γίνεται μια συνειδησιακή θυρίδα ή συμπαντικό e-mail ή κοσμικό ραβασάκι σε εκτοπλασματικό μπουκάλι ή άδειο κέλυφος με επισυναπτώμενες σοφές ρήσεις και τοιχογραφίες από σπουδαίες στιγμές σκαλισμένες στο εσωτερικό του; Ένα ενεργειακό σκύβαλο που πλέει αενάως τα αόρατα ύδατα του κενού χώρου αφήνοντας τον τυχαίο κοσμοναύτη να πεθάνει από βαρεμάρα μπρος στα κοινότοπα εκθέματα που έχει να επιδείξει ο κυρ Γιώργης και η κυρά Παγώνα που ποθούν διακαώς τη βασιλεία των ουρανών και δεν αφήνουν αρτοκλασία και δέηση ασυνόδευτη. Και σε ποιό σύστημα εκμάθησης μεταφυσικού υπαρξισμού υπάγεται αυτή η γελοιοδέστατη μέθοδος του σου κλείνω το διακόπτη για να στον ανοίξω μίσο δευτερόλεπτο μετά και να σου ουρλιάξω με παιδικό καπελάκι "'Έκπληξη!Βγάλε τα σάβανα σου και έλα να τρέξουμε στους λαμπερούς σιτοβολώνες της Εδέμ!"Δεν είμαστε με τα καλά μας, τις είχα τις Θρησκείες για καπάτσες ρίπτριες στάχτης και μελάνης καθόλη τη διάρκεια της παρτίδας αλλά όχι για τόσο αυτοκαταστροφικές managers που έχουν κατά νου μια μετά θάνατον επιβράβευση και πλήρωση στόχων.Δηλάδη δεν θα ήταν ένα αλάθητο booster δημοτικότητας και προσπάθειας να ανοίγει το πρωί την τηλεόραση νέος, γέρος και παιδί και να βλέπει φρέσκιες εικόνες απ'το υπερπέραν;Σεπτές οικογένειες να τρέχουνε με πυκνόμαλλα σκυλιά σε γαργαλιστικά λιβάδια γκαζόν έξω από εξοχικές κατοικίες με διαστάσεις στρατιωτικών βάσεων όπως επίσης και εικόνες ολέθρου από βασανιστήρια και θηριωδίες για τους ατάκτους επί της γης.Ποιός ο λόγος για τέτοια μυστικοπάθεια όταν η περφόρμανς των θρησκειών ως την εδραίωση μόνο με ανεδαφική εξωστρέφεια προεκλογικής προπαγάνδας μπορεί να συγκριθεί. Φαντασμαγορικοί ήρωες με καταστρεπτικές και ωφέλιμες υπερδυνάμεις, σφαγές, πόλεμοι, προκρούστειες ψυχαναγκαστικές διδαχές, αγελαιοποίηση υπεραπλουστευτική αίσθηση δικαίου (σαν να βάζεις 5χρονα να κρίνουν το καλό και το κακό), θαύματα επί θαυμάτων, φανατισμός και αίσθηση οφειλής στο αόρατο πάνω απ΄τη δύναμη της εγγύτητας, της ανθρώπινης διάνοιας και συντροφικότητας. Ποιός θα μπορούσε να κάνει το θάνατο μια αποκαλυπτική εμπειρία προσκείμενη κατά κράτος στο στρατόπεδο του βίου παρά σε αυτό του προβολικού εξαγνισμού της ανυπαρξίας;Υπάρχει κάποιος που θα είχε την διάνοια να επωμιστεί μια δολιοφθορά στη γέφυρα με το αόρατο;
Υπάρχει!Τον λένε Τόνυ Κάμπια! Αμερικανιστί Tony Campia! Γεννήθηκε μέσα σε ένα τροχόσπιτο στα περίχωρα του Κολοράντο τη στιγμή που το είχε ανασηκώσει ένας φονικός τυφώνας με το Ελληνικό όνομα (λόγο ψωνάρας του αστρονόμου νονού του) "Θανασάκης". Ακόμα και σήμερα ερίζουν οι σχολαστικοί μελετητές της βιογραφίας του Τόνυ για το αν οι οδύνες της καλότυχης Ινδιάνας μητρός του "Πάντα βρίσκω φλουρί στα εντόσθια της Χριστουγεννιάτικης Βίδρας" θα πρέπει να αποδοθούν ως φυσικές ή τεχνητές. Η κατά κόσμον "Φλούρι" έφερε στον κόσμο το βλαστάρι της στη 1 και 40 λεπτά και 23 δευτερόλεπτα συγκυρία που δεν αφήνει περιθώρια στους μελλοντολόγους να υποπέσουν σε σφάλμα για την αριθμοσοφική υπεροχή της καταγωγής του παιδιού που διόλου τυχαία συμπτίπτει με την ιδεατή διάρκεια ψησίματος της Θιβετιανής πίτας από Γιακ που θεωρείται ιερό φαγητό που καταναλώνεται μόνο μετά από κοπιώδες ιπτάμενο όργιο με 10 αιωρούμενους γιόγκι και bukkake καθαγιασμένης εκσπέρματισης πάνω από άνυδρες και χτυπημένες από το χιονιά καλλιέργειες με τη συνοδεία ragas σε μορφή ring tone από κινητά που φέρουν δεμένα οι ιπτάμενοι μύστες στους φαλλικούς χαλκάδες τους. Ο Τονυ Κάμπια ήταν παιδί αγνώστου πατρός αν και φερόμενος ως γονέας του υπήρξε ένας Πορτογάλος νεοποντοπόρος που διέσχισε τον Ατλαντικό μέσα σε καταμαράν φτιαγμένο από κάσες με funky design που λέγεται πως ήταν ένα απ'τα στοιχεία που έριξαν στα πατώματα την λουσού και grande καταναλώτρια Φλούρι (μια μικρή αγέλη καστόρων είχε ξεδοντιάσει για τα κολιέ της) .΅΄Ετσι λοιπόν το ορφανό από πατέρα παιδί μεγάλωσε σε καταυλισμό και διεκρίθη από μικρός σε απαιτητικές και άκρως σημαντικές δραστηριότητες όπως η σχεδιάση θερινού τίπι με σύστημα εξαερισμού ξεπατικωμένου από χρόνια παρατήρηση και επώδυνα τσιμπήματα φωλεών κόκκινων τερμιτών, το κόψιμο νυχιών στην ιερή αρκούδα και το επίφοβο branding χωρίς αναισθητικό του σήματος της Φυλής (ένα δαγκωμένο μήλο που είχε βρει χαραγμένο ο "Είμαι περίεργος σαν την ψωλή με τα χίλια και ένα αφροδίσια" σε ένα δίπτυχο γλυπτό που είχαν ξεχάσει τα χλωμά πρόσωπα όταν είχαν έρθει να τους μελετήσουν) και τέλος στα εφηβικά του χρόνια στο φιλί με γλώσσα βουτηγμένη στο δηλητήριο του βάτραχου Dendrobates Tinctorius που στις σωστές δόσεις μπορεί να προκαλέσει γυναικείο οργασμό και ταυτόχρονα locked jaw sundrome (φαινόμενο ευεργετικό για την ηχομόνωση σε περιπτώσεις ξεμοναχιάσματος της γυναίκας του φύλαρχου την πάντα ποθητή "Υγρή και αστείρευτη Κελαρυστή Πηγή")
Η επίκτητη θανατολαγνεία του Τόνυ ενεργοποιήθηκε όταν οι νταήδες στο σχολείο καθώς του τσαλαπάτησαν τα φτερά και τον έβρισαν "φούξια" αντί "ερυθρό" σαν να μην έφτανε αυτό του πέταξαν με χαιρεκακία πως ο πατέρας του μάλλον θα ήταν νεκροθάφτης χλωμών πρόσωπων αποκαλύπτοντας τον σχετικό μύθο. Ο Τόνυ αντί να κρατήσει κακία τους σκότωσε κατευθείαν με βέλη βουτηγμένα στα σάλια του φυματικού υπεραιωνόβιου σεβάσμιου γέροντα "Και τα χνώτα μου σκοτώνουν!" που βρισκόταν σε καραντίνα στη σπηλιά με τις φυτοφάγες νυχτερίδες. Η γνώση όμως δεν τον άφηνε να ησυχάσει, με το μικρό βανάκι που διέθετε η φυλή για να ψωνίζει απ'το πλησιέστερο mall τα ελάχιστα που δεν μπορούσαν να λάβουν απ'τη μητέρα Φύση (όπως μαρμίτα, marshmallows, microwave popcorn, μανταλάκια κλπ) πήγε στο πλησιέστερο βενζινάδικο και ζήτησε να μάθει πληροφορίες για τα εργασιακά των χλωμών προσώπων. Ο ιδιοκτήτης που ήταν φίλος με τους νομάδες καθότι του αντάλλασσαν για κάθε γαλόνι βενζίνη και ένα ιχνογραφημένο βήμα απ'το χορό της βροχής και ήδη κόντευε να ολοκληρώσει με επιτυχία τον κύκλο σπουδών του, τον έμπασε πίσω σε μια αποθήκη όπου επάνω σε ένα τραπέζι υπήρχε ένας υπολογιστή με σύνδεση Τ4.
Αυτό στάθηκε η αρχή του τέλους για τον Τονυ Κάμπια και τις πρότερες φαντασιοπληξίες του.Ένας συναρπαστικός θελκτικός κόσμος ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια του όπως όταν η τομή απ'τα μαχαίρια της φυλής άνοιγε διάπλατα τις κοιλιές των βούβαλων. Τα θέματα σχετικά με τους θανάτους δεν άργησε να τον αφορούν μονοπωλειακά. Τεχνικές και τέχνη ενταφιασμού σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, κουλτούρες και διακυμάνσεις στο τρόπο και στη μέθοδο θανάτωσης, μελέτη υλικών για τις κάσες και την ένδυση νεκρών του Δυτικού πολιτισμού, ανατομία και μέθοδοι ταρίχευσης, ιστορία του νεκρικού μακιγιάζ, ψυχολογία πτώματος και κοντινού συγγενή, μουσική μελέτη θρήνων και νεκρώσιμων λειτουργιών όλα έπλεκαν μέσα στο ακτινοβολημένο κεφάλι του ένα πρωτόφαντο γαϊτανάκι από καινούριες πληροφορίες που απομυζούσε αχόρταγα σαν να είχε χώσει τους κυνόδοντες του σε κερύθρα. Η πατρώα γη δεν τον χωρούσε, οι σύντροφοι του, του φαίνονταν πλέον παιδαριώδους νοητικής εμβέλειας και άτομα ταπεινών ξεπεσμένων συνηθειών. Η γοητεία που ασκούσαν πάνω του το ύστατο όριο της ζωής και όλα τα τεκταινόμενα μέσα σ'αυτό το γεμάτο δέος χρονικό σημείο του καθήλωναν βαθμιαία την προσοχή αποκλειστικά σε συναφείς δραστηριότητες.
Επικρατούσε μια μισοσκοτωμένη προφητική άπνοια επαυξημένη από μια πούδρα ξερού νέφους όταν εμφανίστηκε μπροστά στην "Φλούρι" και με δάκρυα στα μάτια της πέταξε τη φούστα από βαλσαμωμένες βδέλες σύμβολο του τέλους της εφηβείας του και της είπε πως είχε έρθει ο καιρός να ακολουθήσει το όνειρο του. Η "Φλούρι" που ακόμα και έτσι δεν έχασε την ψυχραιμία της του έριξε κατακέφαλα μια Ινδιάνικη ευχή που όμοιά της δεν είχαν αρθρώσει ποτέ μητρικά χείλη " Είθε να γίνεις αυτό που ονειρεύεσαι αλλά για ό,τι καλό κάνεις να ξέρεις πως παράλληλα εξαπολύεις και κακό, όποιον ωφελείς παράλληλα κάποιον δυσαρεστείς. Γι αυτό εύχομαι το δίκιο του ενός με το άδικο του άλλου να βρεις τρόπο να συγκεράσεις"
Ο Τόνυ Κάμπια μέσα στη συγκίνηση δεν μπόρεσε να καταλάβει και πολλά απ΄την ευχή της μάνας του.Οι καιροί που ακολούθησαν τον βρήκαν να γεμίζει και να αδειάζει πανσελήνους μέσα σε ανήλιαγα ταριχευτήρια και υπόγεια εργαστήρια γραφείων κηδειών όπου με περαντοδεκάρες φυτοζωούσε για να μάθει τα κόλπα της δουλειάς.Το ταλέντο του δεν άργησε να εκτιμηθεί απ΄την ανηλεή εργοδοσία ,μέσα σε ελάχιστο διάστημα ήξερε πως να σπάει χέρια πτωμάτων και έπειτα να τα επαναφέρει σε φυσικές θέσεις με πειστικό τρόπο, να αποχρωματίζει στομαχικά υγρά και να τα αναμειγνύει με σαπουνόσκονη ουτοσώστε οποιοδήποτε ατύχημα να προσφέρει ένα αναπάντεχο θέαμα με μπουρμπουλήθρες σε μικρούς και μεγάλους, το μακιγιάζ του επαφιόταν με τέλεια συμμετρία στο αντίστοιχο κοπλέξιον του θανόντος χρησιμοποιώντας πάντα φυτικές χρωστικές και φωτοσκιασείς της σχολής τατουάζ των Μαορί. Η τεχνογνωσία τον ενδιέφερε ακόμα και σε τομείς όπως η αιτία θανάτου και ο τρόπος που αυτή θα αναδεικνυόταν μέσα στο δρώμενο των κηδειών. Η τελική έξοδος όπως πίστευε ο Τόνυ είναι ιερή, αποτελεί το απόλυτο γεγονός κάθε ζωής, κάθε λεπτομέρεια είναι υψίστης σημασίας.Παρεβρισκόμενοι και αντικείμενα γίνονται εικονογράφηση μέσα σε ένα βιβλίο από μάρμαρο με τον ετοιμοθάνατο να τρεμίζει σαν κβαντικό νετρόνιο μέσα κι έξω απ'την πραγματικότητα πριν η τελική του στάση απεικονιστεί μέσα στο αχάρακτο πλαίσιο της σελίδας. Είναι η πιο ηγεμονική εκδήλωση του κυριολεκτικού εσωτερικού κόσμου που διανοίγει ένα δίαυλο επικοινωνίας με το περιβάλλον -πράγμα που μεθοδεύεται με ιώβειο υπομονή και επίμοχθη σιωπηρή προσπάθεια- σαν χέρι δραπέτη που ξεπροβάλλει λες κατευθείαν απ'το έδαφος! Ο νεκρός τη στιγμή του θανάτου βλέπει επιτέλους τον αόρατο εχθρό που σε όλη του τη ζωή τον αντιλαμβανόταν παγωμένος απ'τον τρόμο από ξαφνικά άγρια γρυλίσματα πίσω από θάμνους ή παράπλευρες παραλυτικές ματιές στη μακάβρια λεπτοδουλειά του πάνω σε άλλα ζώα. Τη στιγμή που ένα τραύμα διανοίγεται, ένα μαχαίρι αποτραβιέται, μια σφαίρα αρχίζει και καίει, ένα κομμάτι μήλου κοντοστέκεται , ένα όργανο νεκρώνει, μια αναπνοή κυρτώνει νικημένη στο παιχνίδι limbo με την όποια νόσο ο παθών βιώνει την πιο ακριβωθόρητη διαύγεια που μπορεί να παρατηρηθεί σε ανθρώπινο νου.Κοιτάζει με ανείπωτο δέος το καινούριο του σώμα ή αφουγκράζεται τη παράξενη τροπή των πιο γνώριμων λειτουργιών του σαν πιστά σκυλιά που γυρνούν και τον κοιτούν αφρίζοντας με πυρωμένα μάτια.¨Ολα εκεί συνθέτουν το τελευταίο στιγμιότυπο ενός δρώμενου που πρέπει να περιέλθει στη δικαιοδοσία της μνήμης με την περιεκτικότητα ενός Αναγεννησιακού πίνακα και την pop οικειότητα μιας καρτέλας στο view master για τον απλούστατο λόγο πώς ο θάνατος δεν συνιστά τίποτε άλλο από ένα διπλότυπο αναμνησιακό τατουάζ στο τρεμάμενο μπράτσο του παρατηρητή, είναι ένα έργο που παίζεται μόνο για ζωντανούς άρα πρέπει να τους σοκάρει όσο και να τους ενδυναμώνει όσο κάθε άλλο εξελικτικό τρικ,ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο από την εμπορικότερη διαφήμιση της ζωής και ο Τόνυ Κάμπια ο πιο εμπνευσμένος παραγωγός που ανέδειξε ποτέ η συγκεκριμένη βιομηχανία. Ήταν Μάης του 1998 όταν μπήκε με θάρρος μέσα στο γραφείο του Τζακ Μαρλοου του τελευταίου ατζέντη του και του ανακοίνωσε την έμπνευση του να δημιουργήσει τοτεμικής σύλληψης τρισδιάστατα γλυπτά για νεκρούς.
Η πρώτη δουλειά που ανέλαβε ήταν ένα κοριτσάκι απ'τη Νεμπράσκα που είχε καταλήξει όταν ένα κομμάτι μήλου είχε φράξει την τραχεία της.Η σύνθεσή του περιλάμβανε ένα μήλο από πλεξιγκλάς όπου μια τρύπα στις διαστάσεις της άβυζης έφηβης θα επέτρεπε στο πτώμα να εξέρχεται απ΄την κατασκευή ως πελώριο σκουλήκι ντυμένο με μια ριγέ στολή με εξογκώματα!Το σημείο τριβής ήταν η έκφραση του προσώπου που θα έπρεπε να εκδηλώνει μια γαλήνια πλήρωση ψυχική και σωματική ταυτόχρονα, σαν να πιάνεις το μπούτι της γκόμενας σου καθώς βλέπετε Παρατζάνωφ ένα πράγμα. Το τελικό αποτέλεσμα ενθουσιάσε τους γονείς της μικρής που έτυχε να είναι πρώην χίππις και νυν new age προσήλυτοι οπότε δεν χρειάστηκαν και ιδιαίτερη πειθώ για να ενδώσουν. Τα νέα έκαναν το γύρω του κόσμου και οι συνεντεύξεις έδιναν και έπαιρναν. Οι δουλειές δεν προλάβαιναν να κλείνονται. Πραξικοπηματίες κηδεύονταν κρεμασμένοι από αγκίστρια σφαγείων βαμμένοι με το ίδιο τους το αίμα δημοσία δαπάνη, ηθοποιοί κάθονταν με τεχνική ημιδιατήρησης του rigor mortis πάνω σε γόνατα εγγαστρίμυθων μίμων και ακούγονταν να ερμηνεύουν κορυφαίους μονολόγους της καριέρας τους, θύματα φόνων καρφωνόντουσαν πάνω σε ρόδες του τσίρκου όπου όταν προσυννενοημένοι ρίπτες δήθεν αστοχούσαν και έριχναν το μαχαίρι στα φονικά τραύματα ανέβλυζε απ'τις αναίμακτες πληγές καραμελωμένο σάκε με φρούτα προσφορά στους πενθούντες,αυτόχειρες με ανατιναγμένα κεφάλια χαρτογραφούνταν από φωτογραφίες σε 3D printers εν πλήρει αρτιμέλεια και έπειτα τα κρανία τους διαμοιράζονταν σε μορφή παζλ στους παρεβρισκόμενους όπου τοποθετώντας κομμάτι κομμάτι ανασυνέθεταν το εκλειπόν τμήμα καθόλη τη διάρκεια του μυστηρίου ( αυτό έκανε θραύση σε κηδείες πολυτέκνων),Ακόμα και πιο απαιτητικές περιπτώσεις είχαν υπάρχει όπως θύματα εκρήξεων και εργατικών ατυχημάτων όπου τα πτώματα ήταν αδύνατο να αναγνωριστούν. Σε εκείνες τις περιπτώσεις σε συνεργασία με την αστυνομία ο χώρος του θανάτου σαρωνόταν απ'τη σημανση και τα ευρύματα παραδίδονταν στο Τόνυ ο οποίος διοργάνωνε ένα κυνήγι θησαυρού σύμφωνα με τα σημεία που τα μέλη των ατυχόντων είχαν εξοβελιστεί.Έπειτα γράφοντας γριφώδη hints τύπου "του Μπαρμπακώστα η ποδαρίλα του μεγάλου δακτύλου ήταν κτήμα , τη μυτούλα μας τσιμπάει πλέον απ'το δίπλα κτήμα" έστελνε τους φίλους και συγγενείς να αποκαλύπτουν στοιχεία με τελικό έπαθλο την πλήρη ανάληψη των εξόδων ή δωρεάν καλοκαιρινές διακοπές σε resort για χήρες. Σε περιπτώσεις πολλαπλών θυμάτων τα μέλη πλαστικοποιούνταν και αποστειρώνονταν, μπλέκονταν μεταξύ τους και οι οικογένειες καλούνταν να βρουν σε ποιόν άνηκε τί με πλούσια έπαθλα στους νικητές.
Ο Τόνυ Κάμπια ήταν ο μόνος ερυθρόδερμος που είχε καταφέρει να διεισδύσει τόσο ισοπεδωτικά στην κοινωνία των λευκών. Στις μεσοδυτικές πολιτείες το όνομα του είχε πιο πολλά κλικ στο Google κι από ντόπιους περιφερειάρχες. ¨Ηταν η εποχή που είχε αναλάβει ένα τεράστιο project, να διανοίξει τούνελ στα δόντια ενός 80χρονου σταθμάρχη και με μικροκάμερες να αναβιώσει μια σπηλαιώδη μεταφορά του δρομολογίου της τελευταίας αμαξοστοιχίας που είχε επιβλέψει με τρένα από lego, όταν μια φωτογραφία της μακαρίτισσας της "Φλούρι" που βρήκε τυχαία στο κομοδίνο του τον έκανε να σκεφτεί την ξεχασμένη ευχή της. Πώς ήταν δυνατόν όλη αυτή η αναντίρρητη έκλυση χαράς και ευγνωμοσύνης που αποσπούσε από τους συγγενείς θα μπορούσε να αποβαίνει επιζήμια σε κάποιον. Έτεινε να πιστέψει πως τα λόγια της μάνας του αντικατόπριζαν την εκφυλιστική πορεία του εγκεφάλου της που όπως απεδείχθη δεν άργησε να την κατακυριέυσει ολοκληρωτικά με αποκορύφωμα το μοιραίο συμβάν κατά το οποίο προκάλεσε την τύχη της για τελευταία φορά κολλώντας στ' αυτιά της δυο κουδουνίστρες ντόπιων κροταλιών (μ αυτούς μαζί). Οι αυτόπτες μάρτυρες τη θυμούνται να κλυδωνίζεται ουρλιάζοντας και γελώντας ταυτόχρονα τυλιγμένη στο ρόδινο μούχρωμα ώσπου κατέρρευσε. Το μεγαλειώδες δρώμενο που έστησε ο γιος της για χάρη της περιλάμβανε ζωντανά τα δύο φίδια που κροτάλιζαν αφηνιασμένα μέσα στα νεκρικά χέρια της "Φλούρι" ενώ από τα πρησμένα δήγματα στο σώμα της ξεπετάγονταν πίδακες από χρυσόσκονη και τηλεκατευθυνόμενα Απάτσι που πέταγαν πετροδόλαρα στον κόσμο. Τέτοιος ήταν ο θάνατος της μάνας του και ακόμα δεν μπορούσε να ταυτιστεί με την άποψή της περί δικαίου.
Ένα απ΄τα βράδια εκείνης της περιόδου, που ήταν τόσο κατάκοπος που η τηλεόραση είχε αποκτήσει διττό ρόλο ξυπνητηριού και αποκοιμιντή, πετάχτηκε κάθιδρως καθώς άκουσε να ανεβαίνει η ένταση της φωνής ενός newscaster ενώ ανήγγειλε το θάνατο ενός 16 χρονου κοριτσιού από υπερβολίκή δόση αλκοόλ. Οι συγγενείς με έντονο ύφος και διάχυτη θλίψη τόνιζαν τον αδαμάντινο χαρακτήρα της μικρής εκλειπούσας και έτειναν να ωραιοποιούν ενοχικά όλα τα κακώς κείμενα που ίσως ένα αμερόληπτο μάτι να επέσημαινε στον τρόπο που το παιδί είχε ζήσει και γαλουχηθεί. "Ήταν εξαίρετο παιδί, πρώτη σε όλα, μόνο πρωτιές μας είχε φέρει και επαίνους. Ήταν αξιολάτρευτη, πρόσχαρη και καταδεκτική.Σπίτι,σχολείο, σχολείο, σπίτι, Γαλλικά και πιάνο. Άντρας δεν ήξερε τί θα πει νόμιζε πως είναι είδος αγριοβότανου" κλπ κλπ κλπ. Του Τονυ του μπήκαν ψύλλοι στ'αυτιά. Δεν ήταν δυνατόν όλη αυτή η ομοιομορφία στις αποψείς να μην ήταν επίπλαστη, προφανώς και ο περίγυρος εξωραίζει για να απαλύνει το πένθος του και να ουδετεροποιήσει την πιθανότητα κοινωνικού στιγματισμού. Αυτό σκέφτηκε θα ήταν η ευκαιρία που έψαχνε για να τσεκάρει τα λεγόμενα της μακαρίτισσας. Οικειοθελώς προσφέρθηκε να αναλάβει την κηδεία και με το όνομα που είχε στην πιάτσα δεν παρουσιάστηκε καμία δυσκολία να του ανατεθεί το περιστατικό απ'την οικογένεια.
Οι συγγενείς συνέρρευσαν από πολύ νωρίς στο χώρο ο οποίος ήταν στολισμένος με χαβανέζικο διάκοσμο από τικι και καλαμωτές καθότι η μικρή είχει ξεψυχήσει μετά από υπερκατανάλωση οινοπνευματοειδών σε ένα ξέφρενο πάρτυ στο Μaui.Όλοι περίμεναν την ιδέα που θα παγίωνε την ευνοική υστεροφημία του κοριτσιού και θα αποκαταστούσε όποια μελανά σημεία έχριζαν διευκρίνισης και αποσαφήνισης για το τραγικό παραστράτημα της.Τα φώτα χαμήλωσαν και δυο μεγάλα ηχεία σφηνωμένα μέσα σε δυο γιγαντοειδή ξυλόγλυπτα υψώθηκαν απ΄το δάπεδο. Ένας συγκοπτόμενος ρυθμός υποβλητικών τυμπάνων έκανε την ομήγυρη να αρχίσει να δονείται συντονισμένη στη θέση της. Ξάφνου το κορίτσι ολόγυμνο με τυλιγμένο στον κορμό της μια κορδέλα με λογότυπα πασίγνωστων εταιριών ποτών αναδύθηκε απ'τη σκηνή καρφωμένη με αόρατη για το θεατή σιδεριά πάνω σε ένα πλαγιαστό μπουκάλι γεμάτο με ένα αφρώδες περιεχόμενο. Τα μαλλιά της εκτυφλωκτικά μέσα στους προβολείς ανέμιζαν από κρυμμένους ανεμιστήρες σε μια απόχρωση θεριεμένου σταχυού. Το φαινόμενο βέβαια ήταν η επεξεργασία στο κρανίο της κοπέλας. Είχε με κάποια θα έλεγες άγνωστη τεχνική υαλοποιηθεί ενώ το δέρμα είχε αποφλυωθεί τελείως. Μέσα σ'αυτό το διάφανο υαλικό εκμαγείο που διέχεε τον φωτισμό σε μύριες πολύχρωμες γυαλάδες στον γύρο χώρο λίμναζε μια ανεπαίσθητη στάθμη από υγρό παρόμοιο με αυτό του μπουκαλιού.
Ο Τόνυ καμαρώνοντας το αριστούργημα του πλησιάσε τη σκηνή και έκανε νόημα σε μια κοντή μαυροφορεμένη κοπέλα με ασημένια δαχτυλίδια και κακοβαλμένο σουλούπι να σηκωθεί απ'τη πρώτη σειρά. Εκείνη δειλά δειλά πλησιάσε τη σκηνή και χαμογελώντας με συστολή κοίταξε κατάματα το κοινό. Όλοι αναγνώρισαν μια αντιπαθητική μαθήτρια που φοιτούσε στην ίδια τάξη με τη νεκρή. Οι πιο πολλοί θεώρησαν πως ήρθε για να κλέψει λίγα ρινίσματα φήμης από τη εκλειπούσα. Η κοπέλα κοίταξε με νόημα μπροστά της για λίγα δευτερόλεπτα και με μια απότομη κίνηση γύρισε πλάτη στη σκηνή όπου και άρχισε να ωρύεται με φωνή τσιριχτή σαν σειρήνα:" Πάρτα μωρή καριόλα! Πάντα σε μισούσα! Θέλω να το ξέρεις!Μου τα είχες πρήξει μωρή μαλακισμένη δεν μπορούσα να μπω στη τάξη χωρίς να νιώθω το κωλοβλέμμα να με υπονομεύει απ'την κορφή μέχρι τα νύχια! Χαίρομαι που δεν ήξερες να πίνεις ρε ζωντόβολο και για τα μάτια του άλλου του μαλάκα ήπιες τα άντερα σου! Χαίρομαι που εγώ θα μείνω να ακούω την κωλομουσική μου, με τα σπυριά μου να σκάνε απ'τον ήλιο και να βρωμάει ο τόπος, ενώ εσύ θα σκουλικιάσεις κλώσσα!" Πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να λυντσάρουν τη θρασυτάτη και κυρίως οι κοντινοί συγγενείς αλλά ο Τόνυ είχε προβλέψει και με τη μέθοδο του αντιπερισπασμού πρόλαβε τα χειρότερα. Ήδη καθώς η κοπέλα ούρλιαζε κάποιοι ηχητικοί δέκτες που βρίσκονταν καλωδιωμένοι στην νεκρή είχαν αρχίσει να πυροδοτούν μια αύξηση της μάζας του ύγρου στο μπουκάλι και στο κρανίο της που πήρε να ανεβαίνει κοχλάζοντας. Ένας νεαρός με χοντρά γυαλιά και ξεφτυσμένο t shirt ήταν ώρα να σηκωθεί και να υψώσει τη φωνή του " Και ξέρεις κάτι και από μένα; Πάντα το ήξερα πως δεν με γούσταρες! Πάντα το ήξερα πως δεν θα έριχνες τα μάτια σου ποτέ να με κοιτάξεις γιατί ποτέ δεν σε ενδιέφερα ούτε εγώ ούτε και οι χαζές μου ασχολίες για τις οποιές επεδείκνυες πάντα προσποιητό ενδιαφέρον και ευγενική συγκατάβαση. Με ήθελες πάντα σαν υποπόδιο παρηγοριάς όταν ο ξέρεις ποιος σε άφηνε αμανάτι ή σε έστηνε, τότε επιζητούσες κάποιον όμοιο της δυστυχίας σου, μόνο που η δικιά σου κρατούσε ένα απόγευμα μωρή σκρόφα ενώ εμένα η δική μου δεν είχε τελειωμό, μόνο τον παρθενικό σου υμένα δεν μου έδειξες όταν στον φόρεσε ο ξέρεις ποιος ενώ εγώ καιγόμουν ακόμα να με άγγιζε μια σταγόνα απ'τα ούρα σου υποκρίτρια γουρούνα!Τό ξερες!" Τώρα τα στίφη των συγγενών κατευθύνθηκαν σε νέο προορισμό.Καρδιακοί φίλοι μπήκαν στο χορό και μάνιαζαν εναντίον των δύο ομιλητών που έτρεχαν μέσα στην αίθουσα σαν πανικόβλητες κατσαρίδες. Το κοχλάζον υγρό είχε φτάσει μέχρι τον μέτωπο του διαμπερούς κρανίου της νεκρής ενώ τα τύμπανα άγγιζαν πλέον φρενήρεις ρυθμούς. Τρίτο κρούσμα έμμελε να ξεχυθεί τώρα από ένα μεσόκοπο τύπο στο βάθος της αίθουσας "Έπαιζες με όλο το μαγαζί! Κεράσματα από δω! Σφηνάκια από κει! Το γλένταγες κανονικά! Surfers! Τουρίστες!Ντόπιοι! Όλοι ακούμπησαν ένα μισθό στα αγίνωτα στηθάκια σου! Το γλένταγες μεθυσμένη απ'την επίδραση που είχες πάνω τους! Έπινες σαν απεξαρτημένη που ξανακυλούσε, σαν η μέθη να μην είχε εφευρεθεί ποτέ, βριζόσουνα με τις φιλενάδες σου που σου πέρνανε τα ποτήρια από μπροστά σου! Δεν είχες τελειωμό! Δεν σου αξίζει αυτό που έπαθες σε καμιά περίπτωση αλλά το θέαμα ήταν φρικιαστικό! Απλά φρικιαστικό! Ακούς; Ακούς;" Με αυτά τα λόγια ένα κρακ ήχησε στην αίθουσα συνοδευόμενο από βορβορώδεις εκχυμώσεις και εκτοξεύσεις. Το υαλικό κρανίο είχε διαρραγεί ολοσχερώς και από μέσα του εκτινασσόταν παχυλό και ζεματιστό το περιεχόμενο του μπουκαλιού. Τα κορμιά δεν άργησαν να γίνουν μουσκίδι αφού είχαν μαρμαρώσει στις θέσεις τους. Μετά το πέρας της εκρυθμίας αρκετοί διέγνωσαν στα στόματα τους μια επίγευση από αφαλατωμένα δάκρυα παραγκωνισμένων teenagers.
Η τύχη του Τόνυ Κάμπια αγνοείται, φήμες τον θέλουν να έχει προβεί σε αλλαγή καριέρας όπου πλέον ως ιεραπόστολος στη Νήσο Βόρνεο διδάσκει σε φυλές κανιβάλων μια σοσιαλιστική και ουμανιστική μέθοδο ιεαράρχησης και ταξινόμησης των προς βρώσιν μελών ανάλογα με την ηλικία, το ιατρικό ιστορικό, την οικογενειακή κατάσταση και τις διατροφικές συνήθειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου