Αγιόμυγες & Αρτόδεντρα (μόνο λόγος)

οι αφηγήσεις των εκ γενετής τυφλών
δεν έχουν ποσόστωση σε αλκοολ
ουτε ξέρουν πόσα γράμματα έχει το ΓΚΟΛ
ούτε να το ονειρευτούν μπορούν
μόνο με φίλους  ηχηρά να το ρευτούν

μετά όλοι μαζί πάμε για χάζι στο τελωνείο
γράμματα παρακρατούν  εμπόρευμα για το  τοπικό πορνείο
τα ίδια γράμματα στο χαρτονόμισμα θα ξανασμίξουν
για να περάσουν οι καυλωμένοι  και να χυμήξουν

μας σκοτώνουν αφειδώς ενώ τρώμε το φιδέ μας
τα αρσενικά της χώρας ανακούρκουδα πολεμούν
και μεις γελάμε με την ευλάβεια που γράφουν τις ποινές μας

όταν ακόυω κάποιον να μοιρολογεί για την
 προσωδία που  πήρε στον τάφο η περισπωμένη
θέλω να του αφήσω ένα μετανάστη με μαχαίρι
στο κομοδίνο  του να περιμένει

κάποτε ένας άντρας σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής  μου είπε "Problema?"
το μόνο που μου ρθε στο μυαλό ήταν  "Poema"

ήμουν τότε πολύ δυστυχής
που δεν φάνηκα όσο έπρεπε θρασύς

αλλά θυμήθηκα την νύχτα που βρέθηκα σε σπίτι πολύ σικ
 όπου αυτός που μέσα του γερνούσε, μας έμαθε ένα τρικ

να συστηνόμαστε όλοι με ονοματεπώνυμο
 όχι σαν Αποστόλοι με κοινό ψευδώνυμο

και τότε έκανα κάτι που δεν αρμόζει σε αγνώστους
που ονειρεύονται να σμίξουν με τους αστικούς ευρώστους

έλεγα πότε δυο μικρά και πότε  δυο μεγάλα 
και ηχηρά τα πρόφερα στην αχανή του σάλα

...και μέσα στα βιβλία αγιόμυγες κι αρτόδεντρα
και έξω  κέντρα που οικτίρονται από ομόκεντρα απόκεντρα

ένα κρανίο με τυπωμένα των νεκρών τα τελευταία λόγια
-τί όμορφος στίχος- μελωδία υπόγεια
σε τυφλού ποιητή γραπτό θα αποτελούσε  λογοκλοπή
στο δικό μου  απλά πειστική περιγραφή

για μια φορά ακόμα θα γράψω τα γράμματα
σφίγγοντας  αυτά τα μαύρα ράμματα σε
στο άπειρο εκτεινώμενα αρκτικόλεξα
διακεκομμένα συγκοπτόμενα σταυρόλεξα

 αν το καλοσκεφτείς  η λέξη που ριμάρει
 είναι πάντα αυτό που θέλεις να είναι εκεί
 για να σε δει
 για να σε πει

κάποτε ένας άντρας σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής  μου είπε "Problema?"
στην αρχή νόμισα πως άκουσα  "Poema"