"Με λένε Αστέριο Φωτοβολτάτο και αυτή είναι η πειραγμένη μου φωτογραφία καθώς ουρώ τη σκιά μου, εμπνευσμένη από απόχρωση ημισχηματοποιημένου γονιμοποιημένου κρόκου (αλλιώς έμβρυο πτηνού), παστέλ έμμηνα μετά από συστηματική διατροφή με play-doh και ξεπατικωτούρα σε κακοφωτισμένο υπερηχογράφημα εγκύου την ώρα της σύλληψης. Στόχος είναι η απελευθέρωση που πηγάζει απ'το κολλώδες ίζημα που σχηματοποιείται στο μεσοδιάστημα φτέρνας σόλας μετά από πολύωρες περιπλανήσεις καθώς πιέζει ( όπως σοφά θα πιστοποιήσουν οι ρεφλεξολόγοι του μέλλοντος) τις νευρικές απολήξεις των κέντρων που ευθύνονται για την αναίσθητη χαύνωση της ευτυχίας"
Είναι ακόμα μια Κυριακή που θέλει τις φάπες της για να στρώσει και οι δρόμοι περιμένουν ανοιχτοί σε προτάσεις και "λάδωμα" για να μεροληπτήσουν υπέρ ενός εκ των δύο αντιπάλων. Υπάρχει κάτι που νομίζεις πως ξέρεις, μια πληροφορία που σου διαφεύγει βασανιστικά και δεν αφήνει να αλειφτείς για το υπόλοιπο της ημέρας στο γυμνό πανωσέντονο που ζωντοχήρεψε απ'το πάπλωμα με αιτία την αδικαιολόγητη αφόρητη ζέστη που του προκαλούσε. "Έκθεση βιβλίου!" αυτό δεν σου 'ρχόταν τόση ώρα και είχες ανάψει ρεσώ κεράκι κάτω απ΄το εικόνισματάκι της Παναγιάς της Dwarf για να σου κάνει τσα! εν κρανίω! Σίγα την έκτακτη είδηση, σιγά τη Ρωσική πρωτοπορία. Μέχρι οι Έλληνες εκδότες με μηχανική υποστήριξη, αντιοφικό ορό, μπουκάλες οξυγόνου και μια επανδρωμένη φάλαγγα από τσιρίζοντα ασθενοφόρα σε επιφυλακή αποπειραθούν να εκστομίσουν τη λέξη "Paperback!" απ'τη τρύπα και τις τσέπες τους να μην μας ενοχλούν με μανατζεριλίκια και μεσοβέζικα τιτιβίσματα! 2 ευρώ έκπτωση, ο τάδε συγγραφέας στο τάδε περίπτερο θα σφαχτεί με τον βαμβάκι με τον άλλο συγγραφέα στις 6 ακριβώς (προστρέξτε να ποντάρετε), ανοιχτό μάθημα κρουστών για τα μικρά (κωφάλαλα) παιδάκια, αγορές με δόσεις, διευκολύνσεις, καρτούλες, προτροπές "Περάστε και απ΄τον Οίκο μας δεν είναι όλα τα κορίτσια εύκαιρα στο stand!" κλπ κλπ. Ρε στο ψητό (ψάρι καθότι pescetarian)! Και σε λαδόκολλα (για να μην πω ψαρόκολλα) διαβάζουμε, τί είμαστε ψωνάρες συλλέκτες να αναζητούμε τη σκουλαμέτρα του χρόνου σαν να είναι το σάλιο απ΄το πρώτο γλωσσόφιλο με κρεβάτι που κυνηγάς χρόνια;
Στην έκθεση γεμάτος όρεξη ανοιγοκλείνω βιβλία σωρηδόν. Όποιος "περιπτεριούχος" επιδεικνύει ψυχολογία κράχτη σε αρβυλάδικο στην Ηφαίστου τρώει "Χ" μεγαλύτερο κι απ'αυτό που θα έγραφαν τα φουγάρα της Χαλυβουργικής την πρώτη μέρα στο δημοτικό. Όχι δεν θέλω ούτε την αυτοχεριασμένη ποιήτρια Μαυρίδου-Ψυχίδου-Μουνίδου, ούτε τα απομνημονεύματα του ανασκολοπισμένου ακτιβιστή, ούτε τη βιογραφία της Στρουμφίτας, ούτε το αποτρόπαιο μυστικό της διάσπασης των Αδελφών Μπρόγιερ, ούτε τα νιοστό μυθιστόρημα καρφί στο φέρετρο της θρησκεία (δεν έχει μείνει κάσα για να καρφώσεις τίποτα πλέον εκεί πάρτο χαμπάρι), ούτε δοκίμια στοχαστών που στοχάζονται -"στοχαστής" απύθμενα γελοία λέξη , πάντα φαντάζομαι κάποιον που σημαδεύει με ένα τέτοιο το τέτοιο του!Πάω από δω πάω από κει, όλα ίδια μου φαίνονται,λιγωτική καλλιέπεια λεκτικοποιημένος ιδρώς και στοπ καρέ εμένα να ανοίγω πληγές απ'την ακινησία και να τορνέυω τους βαθμούς μυωπίας μου για κάνα δυο ζουμερές σελίδες χαμένες στη σύσταση του τούβλου. Κάθε σώφρων άνθρωπος με την πάροδο του χρόνου πρέπει να γίνεται ένας αδιασάλευτος ελιτιστής ως προς τις τέχνες με τις οποίες ερωτοτρόπησε ή "ψώνισε"-για να ακριβολογούμε- μετά αδράς συνολικής αμοιβής μέσα στα χρόνια. Πρέπει να ξιπάζεται με τις νέες δημιουργίες σε βαθμό ισόπαλο με της απόψεις Αγγλίδας γεροντοκόρης.Σε κάθε άλλη περίπτωση απλά πασάλειψε αυτά που διάβασε.
Απυηδησμένος λέω θα πάω στα σίγουρα, επιστροφή στα κλασσικά. Ανοίγω "1984". Χμ! μου φαίνεται πως όλα έχουν ειπωθεί πολύ καλύτερα από μεταγενέστερους, πιάνω ένα καθαγιασμένο με το αίμα απίστων "Κοράνι". Σε ελεύθερη ανάκληση κάθεται η μπίλια σε δίστιχο ( ή και δύστυχο) τύπου "Ο θεός δεν θέλει να είσαστε ενωμένοι γιατί δεν είναι δικό σας θέμα κοιτάχτε να εφαρμόζετε απλώς τις βουλές του".Look no further, say no more δηλαδή! Ο ντόπιος Κύριος με προστάτεψε από γαλαντόμες συγκριτικές φαεινές! Παρακάτω στο περίπτερο των αρχαιολατρών ξεφυλλίζω ένα τσέπης και μαθαίνω ότι η Καλοπούλα στον Υμμητό προέρχεται από δύο αμυδρά ομόηχες λέξεις τις οποίες δεν μπόρεσα να συγκρατήσω και σημαίνει το μυστικό του Θεού Ηφαίστου ή κάτι παρόμοιο ( θα πιω απόψε τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού με το νεκροταφείο παρατημένου διαστημικού εξοπλισμού και τα περιττώματα των εξωγήινων προσκόπων που έχουν αναλάβει τη φασίνα για να εξιλεωθώ για τη ρεπορταζιακή ανεπάρκεια κλαψ!) Εντωμεταξύ έχω σκυλοβαρεθεί και δεν θέλω να τα ακουμπήσω ούτε για σελιδοδείκτη. Περνάω απ΄τον μπερντέ της "Διόπτρας" που έκθετουν τη Victoria Ηislop σαν το κόκκινο Πάντα της Πράγας ή σαν τον μακαρίτη Knut του Βερολίνου που ομολογουμένως ως έκθεμα κάνει περισσότερα πράγματα απ΄το να κάθεται στο πάτωμα ζαλισμένη απ'τον ήλιο.Υπογράφει βιβλία, μιλάει με προσήνεια και σπαστά Ελληνικά στους πιστούς της( δεν αντελήφθηκα Κρητική προφορά για να ακριβοδικίσω) και γενικά έχει μια εσάνς σαν οι πόροι της να αναδίδουν Evian από αόρατους ποτιστές κάτω απ'το δέρμα της. Είναι κάτι τέτοιοι άνθρωποι περαστικοί πλέον απ'την Ελλάδα που φέρουν αυτή την αίσθηση νωπότητας που θα ήθελες να έχεις και συ. Μέχρι να τους στεγνώσει τη ματιά ο ξηρός αέρας και τα καταστρεπτικά δρολάπια απ΄τη περαντζάδα στην Ελληνική ύπαιθρο θα έχουν απογειωθεί για τα νησιά , για τα περίκλειστα αεροστεγή σεμινάρια που έχουν προκανονίσει σε άλλες χώρες,για τις γυάλινες μητροπόλεις όπου χειμάζουν. Μοιάζουν με φαντάσματα, τόσο ξένοι, τόσο μαγευτικοί, ένα τηλέφωνο και ο ατζέντης τους θα τους πάρει από δω. Σου προσφέρουν δωρεάν ένα ζαχαρωμένο μήλο εγγύτητας και συγκατάβασης ειλικρινούς δεν αντιλέγω και χάνονται για πάντα!Στην πραγματικότητα δεν τους αφορώ ούτε με αφορούν.Χμ!Τόση εκλογίκευση πια;"Πάντως το βιβλίο σου το σκυλοβαρέθηκα πριν απ'το πρώτο κρούσμα κι αν το εύρημα του εξτραβαγκάντ θανατικού δεν σε πήγαινε κωλοφεράντζα στην ανηφόρα θα είχες σαβουρωθεί στα σκαλιά της Ακροπόλεως (βγαίνουν κατά καιρούς τα πιο γλιστερά του πλανήτη σε έγκριτα τουριστικά περιοδικά) και το μόνο που θα είχες να λαβαίνεις απ'το ψυχοπονιάρη Έλληνα θα ήταν τραυμαπλάστ και νερό Λουτράκι! Άει μωρή!" έτσι σκέφτηκα ο φιλεύσπλαχνος και έδωσα τέλος στο καρμικό μου συναπάντημα με την μεγάλη κυρία της Νοσολογικής Λογοτεχνίας
Απυηδησμένος λέω θα πάω στα σίγουρα, επιστροφή στα κλασσικά. Ανοίγω "1984". Χμ! μου φαίνεται πως όλα έχουν ειπωθεί πολύ καλύτερα από μεταγενέστερους, πιάνω ένα καθαγιασμένο με το αίμα απίστων "Κοράνι". Σε ελεύθερη ανάκληση κάθεται η μπίλια σε δίστιχο ( ή και δύστυχο) τύπου "Ο θεός δεν θέλει να είσαστε ενωμένοι γιατί δεν είναι δικό σας θέμα κοιτάχτε να εφαρμόζετε απλώς τις βουλές του".Look no further, say no more δηλαδή! Ο ντόπιος Κύριος με προστάτεψε από γαλαντόμες συγκριτικές φαεινές! Παρακάτω στο περίπτερο των αρχαιολατρών ξεφυλλίζω ένα τσέπης και μαθαίνω ότι η Καλοπούλα στον Υμμητό προέρχεται από δύο αμυδρά ομόηχες λέξεις τις οποίες δεν μπόρεσα να συγκρατήσω και σημαίνει το μυστικό του Θεού Ηφαίστου ή κάτι παρόμοιο ( θα πιω απόψε τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού με το νεκροταφείο παρατημένου διαστημικού εξοπλισμού και τα περιττώματα των εξωγήινων προσκόπων που έχουν αναλάβει τη φασίνα για να εξιλεωθώ για τη ρεπορταζιακή ανεπάρκεια κλαψ!) Εντωμεταξύ έχω σκυλοβαρεθεί και δεν θέλω να τα ακουμπήσω ούτε για σελιδοδείκτη. Περνάω απ΄τον μπερντέ της "Διόπτρας" που έκθετουν τη Victoria Ηislop σαν το κόκκινο Πάντα της Πράγας ή σαν τον μακαρίτη Knut του Βερολίνου που ομολογουμένως ως έκθεμα κάνει περισσότερα πράγματα απ΄το να κάθεται στο πάτωμα ζαλισμένη απ'τον ήλιο.Υπογράφει βιβλία, μιλάει με προσήνεια και σπαστά Ελληνικά στους πιστούς της( δεν αντελήφθηκα Κρητική προφορά για να ακριβοδικίσω) και γενικά έχει μια εσάνς σαν οι πόροι της να αναδίδουν Evian από αόρατους ποτιστές κάτω απ'το δέρμα της. Είναι κάτι τέτοιοι άνθρωποι περαστικοί πλέον απ'την Ελλάδα που φέρουν αυτή την αίσθηση νωπότητας που θα ήθελες να έχεις και συ. Μέχρι να τους στεγνώσει τη ματιά ο ξηρός αέρας και τα καταστρεπτικά δρολάπια απ΄τη περαντζάδα στην Ελληνική ύπαιθρο θα έχουν απογειωθεί για τα νησιά , για τα περίκλειστα αεροστεγή σεμινάρια που έχουν προκανονίσει σε άλλες χώρες,για τις γυάλινες μητροπόλεις όπου χειμάζουν. Μοιάζουν με φαντάσματα, τόσο ξένοι, τόσο μαγευτικοί, ένα τηλέφωνο και ο ατζέντης τους θα τους πάρει από δω. Σου προσφέρουν δωρεάν ένα ζαχαρωμένο μήλο εγγύτητας και συγκατάβασης ειλικρινούς δεν αντιλέγω και χάνονται για πάντα!Στην πραγματικότητα δεν τους αφορώ ούτε με αφορούν.Χμ!Τόση εκλογίκευση πια;"Πάντως το βιβλίο σου το σκυλοβαρέθηκα πριν απ'το πρώτο κρούσμα κι αν το εύρημα του εξτραβαγκάντ θανατικού δεν σε πήγαινε κωλοφεράντζα στην ανηφόρα θα είχες σαβουρωθεί στα σκαλιά της Ακροπόλεως (βγαίνουν κατά καιρούς τα πιο γλιστερά του πλανήτη σε έγκριτα τουριστικά περιοδικά) και το μόνο που θα είχες να λαβαίνεις απ'το ψυχοπονιάρη Έλληνα θα ήταν τραυμαπλάστ και νερό Λουτράκι! Άει μωρή!" έτσι σκέφτηκα ο φιλεύσπλαχνος και έδωσα τέλος στο καρμικό μου συναπάντημα με την μεγάλη κυρία της Νοσολογικής Λογοτεχνίας
Μου λείπει η ποίηση αυτή η ευγενική μορφή τέχνης, αυτή η φειδωλή σκιαμαχία με το χάος, η γλυκιά αμαρτία που επιτρέπει στον εαυτό του να κορφολογήσει ανάμεσα στα ραντεβού και τις δικογραφίες ο κάθε γιατρός και δικηγόρος που αναπολεί το χωριό του. Ναι δεν κρατιέμαι θέλω να διατρηθώ από την σχιζοτενή γλώσσα του ποιητικού λόγου, θέλω "σιγή πέτρας" και "περισυλλογή κροκάλας" θέλω " απεξαρτημένο χάος" και "λουλουδάτο ισότροπο υπερπέραν" δεν βαστώ λέμε. Τσαλαβουτάω σε μια σειρά από κιόσκια και μου φαίνονται όλα ίδια σαν τα καπιτονέ patterns στα κωλόχαρτα. Όμως όποιος στρέφει το βλέμμα στα ουράνια και διανοίγει παλάμες με αληθινή απόγνωση λυτρώνεται.Ομοίως έπραξα και γω και μου αποκαλύφθηκε ο άκτιστος επουράνιος ποιητικός λόγος:
( οι Οίκοι λόγω κρίσης φέτος μοιράζονται κατευθυντήριες ταμπέλες δυο δυο, του χρόνου αν σφίξουν οι κώλοι θα "παίξει" πινακίδα από κόντρα πλακέ με την αναγραφή " ΜΑΛΛΙΑΡΗ -ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ- ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΓΗ" για της οποίας την προέλευση οι εξηγήσεις των εμπλεκομένων θα δοθούν στο τμήμα της Δίωξης Ναρκωτικών υπό την επίβλεψη ανακριτικής επιτροπής που θα συσταθεί με άκρατη μυστικότητα από ιθύνοντες του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης)
Καταχαρούμενος που δεν έσκασα λεπτό ροβολάω το κατηφορικό Ζάππειο με ελέγχομενη μηδενική τριβή ως τα μέσα που έχουν βάλει μια σκηνή. Ρωτάω τα καλόπαιδα τους ηχολήπτες μου φτύνουν ένα όνομα που μοιάζει με μάρκα ηχοσυστήματος "Χ- κάτι". Μου έρχεται να τους πω "δείτε τους μόνοι σας με τέτοιο όνομα". Άσχετο, γιατί οι ηχολήπτες είναι κατά κανόνα αντιπαθητικοί αντάμα με τους djs και την πλειονότητα των ιδιοκτητών δισκάδικου; Έχουν μια πόζα διαφέντευσης του αντικειμένου που δεν καταλαβαίνω ομολογώ από που εκπορεύεται; Άει μαζώξου καγκουρίδη μεσάζοντα!
Φωκιανός. Εκεί που παίζουν οι μπάσκετ οι νιοι και το μεσημέρι Σαββάτου σε slow motion βόλευ οι post-νιοι. Ε! εκεί γίνεται τώρα της Παλλακίδας το κάγκελο! Ούτε σε επίσημη πρώτη της "Candy Candy" ταινία με πρωταγωνίστρια την Ζhang Ziyi που έχει κάνει βλεφαροπλαστική τύπου "Κουρδιστό Πορτοκάλι" δεν θα καταμετρήσεις τόσους Ασιάτες! Μιλάμε ορδές! Κρατάνε ένα παρασκεύασμα σε ποτηράκια που μοιάζει με γρανίτα λεμόνι και στον πάτο έχει τριπλή στρώση με καλαμπόκια! Ούτε καν ρώτησα, λάκισα στην πιθανότητα της επιβεβαίωσης! Είναι κάτι στιγμές που η ζωή σου χρωστά, που ο Θεός ξεχνά μα δεν αλησμονά! Ποιός θα μου το έλεγε πως μέρα-μεσημέρα στην αδικοχαμένη Αθήνα θα πάρω τρανή εκδίκηση για χιλιάδες clickers που έχουν λαθραρπάξει ανύποπτες καθημερινές εικόνες του εαυτού μου και τις έχουν στολίσει πάνω σε ένα ομοίωμα του Σινικού Τοίχους σε κάποια σεισμογενή εσχατιά του πλανήτη! Πάρτε ρε!Πολυβολώ αδιακρίτως νέους γέρους και παιδιά, σαν ούγκανος φασίστας εκτελώ με το τηλεφακό μου ό,τι είναι κίτρινο, τραγουδάει και χορεύει. Ένα κυβάκι απ΄τις χαμένες παγοθήκες του παγκόσμιου αδικοχυμένου αίματος ξαναμπαίνει στην φλέβα, τί ακριβή αίσθηση!
Το δρώμενο στο οποίο έγινα αυτόπτης μάρτυς, και δεν διαφέρει και πολύ από Ελληνική μάζωξη κρασοπατέρων για κοψίδι και αεόροβια προπόνηση σε βραδυκίνητο κάπελα, λέγεται Santacrusan. Το λάνσαραν στην Ασία οι Ισπανοί έποικοι και αποτελεί κορυφαίο γεγονός στον πολυήμερο εορτασμό με θέμα του "Μαγιού τα γιούλα και τις βιόλες". Μνημονεύει την εύρεση από την Αγία Ελένη του Σταυρού του Ιησού 300 χρόνια μετά τη σταύρωση και γιορτάζεται με πομπή ανθοστολισμένων αρμάτων ( λόγω κρίσης και στενότητας χώρου οι Φιλιπινέζοι αρκέστηκαν να στολίσουν τα καροτσάκια με τα μωρά τους) όπου γυναίκες και άντρες ενσαρκώνουν σε ένα άνευ προηγουμένου ξετσίπωτο mixed race τουρλουμπούκι ανιμιστικές θεότητες στο ίδιο κρεβάτι με Χριστιανοπροφήτισσες και μορφές από βιβλικά στιγμιότυπα! Κουράστηκα δεν περιγράφω άλλο, ας με κάψει ο Μεθουσελά στο τηγάνι με την άμμο κι ας μου δέσει το πόδι ,με την άγκυρά της, η Reina Esperanza σε ένα κοντινό δέντρο να με περιλάβουν οι σπερμοδιψείς οικογενειάρχες κωλομπαράδες σαν πέσει η νύχτα!
Πίστευα πως όλα είχαν πάρει το δρόμο τους και η καλή λογοτεχνία είχε εμφυσηθεί μέσα μου για μια ακόμη φορά από όλες τις άλλες μεριές πλην βιβλίων όπως τεκμαίρω εσχάτως στη ζωή μου αλλά όχι τίποτα δεν είχε τελειώσει, το μέλλον μου επεφύλασσε άλλη τελευταία πανίσχυρη εκχύμωση οξυτοκίνης. Οι λέξεις μου σφούγγισαν τον ιδρώ της ανάβασης στα νεφελοσκεπή υψίπεδα του Παγκρατίου με το κατάστικτο βετέξ τους διαλέγοντας ένα καρασπάνιο συνδυασμό σαν τα μυθικά σπάνια numbers αυτοκόλλητα της Panini . Με την ευγενική συνέργεια του γραφίστα αυτή η πινακίδα είναι ό,τι πιο σουρρεαλιστικό κρέμεται αυτή τη στιγμή στον Ελλαδικό χώρο, πιο ψηλά κι απ΄τα αρχίδια του Γιωργάκη την ώρα που σφίγγονται για να μην αναλυθεί σε γέλια σαν λέει πράγματα σαν και αυτό. Αυτή είναι η Ελλάδα αγαπητοί μου ήρθε η ώρα να ποιήσω στίχο τρισμέγιστο που θα έκανε τον Εγγονόπουλο να το γυρίσει σε συνταγογραφήσεις γιατρών και καλλιγραφία σε μπλοκάκια χασαποταβέρνας, κρατάτε τα νερά της λεκάνης να μην ανοίξουν στα δύο και κάνει η όξινη κουράδα ( φτιαγμένη από χωνεμένο γύρο αρουραίου του Κ.Ε Παλάσκας) τρύπα στο κρανίο του αποκάτω:
"Η Ελλάδα είναι μια γαλανόλευκη ανορθόγραφη ταμπέλα ιχθυοπωλείου με σήμα τον Ιππόκαμπο!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου