Τwittoem Μάιος 2011: Δεν μπορείς να χαρείς αγανακτισμένος

(Στο τέλος κάθε μήνα θα σταχυολογώ τα πιο γοργόφτερα  tweets της προσωπικής μου φωλεάς και θα τα διαμορφώνω σε ένα click n'cut χρονολογιακό αλμανάκ με τη μορφή ποιήματος)

Όταν ακούω πολιτικούς να μιλούν μου έρχεται πάντα στο μυαλό η φράση
"υψηλά για την εποχή επίπεδα"

αφού νομίζω πως το πνεύμα δεν είναι τίποτε άλλο από ένας βαρύς εθισμός
στην επιχρωματισμένη ανάσα

Κατέβηκα μετά από χρόνια σε  πορεία και άλλαξα πολλές θέσεις
 έχω όμως το δικαίωμα να περιγράφω το αγουροξύπνημα όσο και το ξύπνημα

Οι ιδεολογίες δεν μένουν εκτός, γίνεται σιγά σιγά σαφές δεν κασσανδρίζω
έχουμε συνδιαλλαγεί πολύ  ως pixels συμβόλων και λογότυπων
για να αιτηθούμε μια άφιρμη αμεσότητα

δεν θέλουν  τους ακραίους που μονοπωλούν γιορτές και γενικεύουν φάρες
έγραψα  πως θα 'ρθουν να πουλήσουν φυλαχτά με τίμιο ξύλο της Κερκόπορτας
επικίνδυνο αστείο αλλά για ποιόν;

Το να φωνάζεις μπροστά σε ένα σομόν τοίχο είναι βία
πρωτίστως για τον ίδιο σου τον εαυτό
σαν το σκύλο  που ένα καλοκαίρι ολάκερο γάβγιζε τα σουρσίματα στην κληματαριά
δεν ξέρω τί ένιωσε όταν μια μέρα είδε το ποντίκι στο μωσαϊκό
δεν ξέρω τί θα νιώσουμε όταν ο εχθρός μια μέρα μας κοιτάξει
 και απαντήσει ειλικρινά στην Ερώτηση

αλλά είναι κάτι νέο που θυμίζει παλιό
το κέντρο χαρακτηρίζεται απ'την πύκνωση όχι απ'το σημείο

είδα ανθρώπους που έμοιαζαν σαν ενδοδιαστατικά πλάσματα άλλων συνθηκών
στη μνήμη στεγανά τοποθετημένοι σε  φεστιβάλ, συνοικιακές ταβέρνες,σκαλιά πάρκων,
καθίσματα θεάτρων, χερούλια λεωφορείων,καναπέδες οικογενειακών γιορτών
και συνειδητοποίησα πόσο καιρό είχα να δω τέτοιου είδους ανθρώπους σε κοινή μοίρα
καθαρούς, περήφανους και το καλύτερο φιλοπερίεργους σαν να μην τα 'ξεραν όλα πια, αποκαλύπτονταν μπρος στο μέγιστο μυστήριο  της ισόβιας μαθητείας που ετίθετο σε επαναλειτουργία

η αγανάκτηση είναι πρόφαση, δεν υπάρχει αγανάκτηση
όλο αυτό είναι μια αγωνιώδης επίδειξη του πως μπορείς
να βιώσεις λίγη χαρά σε έναν κατουρημένο  φωταγωγό
το χρωστάς στη "νιότη" και το μυαλό σου

αλλά δεν μπορείς να χαρείς αγανακτισμένος
μόνο για λίγο να  ξεχαστείς μπορείς

Νεοπαροιμία νο.7 (Το Λίμερικ της ΑντιΠανδώρας)

"Απ'το κουτί της Πανδώρας τελευταία βγαίνει  η ελπίδα,  
 απ'της ΑντιΠανδώρας η εξοικείωση"

Λένε οι μύθοι οι παλιοί στη μνήμη οι σωσμένοι
πως μια θνητή πανάγαθη  ήταν βαλαντωμένη
για την επίμοχθη δουλειά που είχε αναλάβει
όλου του κόσμου τα δεινά στη κούτα της να θάβει
μπροστά στο δωδεκάθεο έκλαιγε σαν βλαμμένη

Ηφαιστε  κύρη μου εσύ όλης της γης των gadget
ξέρεις πώς σώνεται γοργά της πειθαρχίας το budget;
θα την εκάνουνε οι ρωμιοί σιμά τη μαλακία
και γω να τζάω με θωρώ Νεφελοκοκκυγία!
αχ! να ταν να μην έβλεπες μικρός inspector Gadget!

"Μωρή τρελλή" είπε ο 'Hφαιστος  "μου τα 'χεις κάνει  αμόνια!"
γεμίσαμε ημίθεες, θνητές και άλλα ψώνια
τόση δουλειά δεν έβαλα ούτε στη μαστοριά σου*
του Τάλου θέλεις να το πω να χάσεις τη θωριά σου;
πάρε δυο μνες να γλυκαθείς με τ' Άργους τα πεπόνια!

Στο ουρανό υψώθηκαν θανατερές τσιρίδες
ώσπου στις σκάλες  ήχησαν του Δία οι αρίδες
σκοτείνιασε το μέγαρο, μουσκέψανε χιτώνες
μύρια κοπάδια απ΄το ωστικό ψόφησαν στους λειμώνες
στα πέριξ κάηκε το φως σ'όλες τις λαμπυρίδες

΄Τι γίνεται εδώ" ρώτησε  ο Νεφεληγερέτης
ποιά τσίριζε σαν εύρωστος στο Μιναρέ μεμέτης
όλοι με βλέμμα δείξανε ένα κλειστό πιθάρι
που απ'τους γόους μούγκριζε σαν να 'τανε λιοντάρι
εκεί τη χέρα βρόντηξε ο Δίας σαν  εφέτης

Μέχρι το αέτωμα ψηλά σήκωσε την πληβεία
που είδε από το ζντούφο  της άρματα με ιστία
έλα της λέει στο μπαμπά πες άφοβα το στόρυ
αλλιώς στο σπίτι σου θα πας δεμένη σ'ενα δόρυ
κι όλα τα ξέρασε η θνητή χωρίς πολλά αστεία

"Χμ!" έκανε ο αρχηγός και ράγισαν  δυο κούροι
είσαι μικρή και άμαθη να φας τέτοιο αγγούρι
"Για έλα εδώ ρε κούτσαβλε τί είπες στην κοπέλα;"
ποινή σου ρίχνω ως αύριο να εφεύρεις  την  "προπέλα!"
και λύση αμέσως της μικρής να βρεις παλιοκαμπούρη!

Μια και μισή ο Ήφαιστος στο εργαστήρι εκλείστει
στο μαραφέτι ολονυχτίς ξανάβγαλε την πίστη
πρωί πρώι κατάκοπος το πήγε μες στη σάλα
ξεχέζοντας στο διάβα του Φαύνους που παίζαν μπάλα
μα ημίγυμνη είδε τη μικρά και η καρδιά του εσκίσθη

Πάνω σε ανάκλιντρο νωπό ξέσκιζε μια φρουτιέρα
και τρίχες έβλεπες πάντου σκόρπιες του Θείου Πατέρα
ο Δίας μπήκε στη σκήνη βγαίνοντας απ'το ντους
ζητώντας στον ευνούχο του λίγη αμβροσία μους
φιλάκι έστειλε στη νια που σφύριξε σαν σφαίρα

Αίφνης τη κούτα έκρυψε στον ύβο που είχε maxi
γραμμή στην Ήρα κίνησε τον Μπήχτη της να κράξει
σαν άκουσε η σύζυγος το νιοστό κορνούτο
έκανε πως  την ένοιαξε να μην την πούνε ούρτο
στον ¨Ηφαιστο παρήγγειλε τη φόρμουλα ν' αλλάξει

Ορίστε το κουτάκι σας αγαπήτη πηδιόλα
κι απ'όλα τα δεινά σε σας, ψωλές  να λάχουν φόλα
σκέφτηκε μα δεν άρθρωσε και πονηρά γελούσε
σαν το κυτίον παρέδιδε στην bimbo που ποθούσε
κι εκείνη τον αγκάλιασε με χέρια Τιραμόλα

Σε λίγο μες  στο  σπίτι της η Πανδωρού εφορμούσε
νύχια πριόνια  στο  αμπαλάζ με βια τσαλαβουτούσε
τέχνη μετάλλου μέγιστη ύψωσε στο καντήλι
και μαίανδροι λακαριστοί καθρέφτισαν τα χείλη
με κάθε κόστος το κουτί παρθένο θα κρατούσε

¨Ηρθε και πάλι ο καιρός που στήθηκαν συμπόσια
της πόλης οι επιφανείς κροτάλιζαν σαν κρόσια
η Πανδωρού ξεσκόνιζε τη μυστική ταυτότης
γιατί ήταν σένιο θηλυκό και εταιρόνι πρώτης
τσιτάτα πρόβαρε τρανά μην και την πουν ανόσια

Γδούπος βαρύς εράπισε την πέτρινη καλύβα
μα η μήνις της δεν άργησε να γίνει αγουρίδα
μαρμάρινη έλαβε γραφή σε επιφάνεια λεία 
για τη μεγάλη μάζωξη στου έμπορου Καλλία
και η κραυγή που έβγαλε ακούστηκε στη Σίβα

Χλαμύδα ψώνισε μισή και δυο σανδάλια χέλια
που γλύφανε το σώμα της ωσάν τα Δαρδανέλια
τη κούτα της περιέβαλλε με σένιο καμουφλάζ
ως  νεσεσέρ την πλάσαρε  για extra μακιγιάζ
μόλις σας λέω κρατιότανε για να μην μπήξει γέλια

Στην αίθουσα δεξιώσεων σαν μπήκε η δικιά σου
μάγγωσε όλο το ποίμνιο σαν τη θηλιά του λάσου
ευνούχων,μπρούσκων,ραμολί τα σώβρακα κολλήσαν
μονάχα κάτι κουνιστοί τα μούτρα τους ξινίσαν
με ζόρι τραύλισαν χόντρο παθιάρικα το "γεια σου"

Όλο το βράδυ γλένταγε και απέγραφε τους άντρες
του βίου της  απομίμηση "οι θαλασσιές οι χάντρες"
ώσπου  ένας απελεύθερος μαύρος απ'τη Φρυγία
πήρε τον σκούφο τον Χρυσό για την ανδρολαγνεία
χρόνια μετά θα φλέρταρε καρμπόν η Τζούλια  Άντρες

Μέσα σε ξέχειλο σιλό τον έρωτα ανταμώσαν
τούφες σταχυών μέσα στ'αυτιά άθελα παραχώσαν
έτσι δεν αντελήφθησαν το δίπλα οργιάκι
του Γανυμήδη που'στηνε τ'ανίερο παρεάκι
την  κούτα της δεν άγγιξε σαν δάχτυλα απλώσαν

"Κάλε τι είν'τούτο το κουτί;" το βρήκα εδώ πιο πέρα
δεν με κατάλαβε η τζαζλή, έχει αγγίξει αιθέρα
λες να 'ναι τίποτα προχώ condomια απ'τη Φρυγία
με βότανα αρωματικά για την πεολειχία
κάτσε να αρπάξω κάνα δυο μια που είμαι κίσσα βέρα

Δία μου βόηθα με χρυσέ με πήραν τα ντουμάνια
τέτοια βρωμιά ούτε στα τζουρά που πάω με τ'αλάνια
τί είναι τούτη η καπνιά, η τέφρα, η δυσωδία
ίδια σαν βγαίνει ο χορός ρίχνουν στη τραγωδία
ως τα ανείδωτα έφτασε ασύννεφα ουράνια

Γερό σκαμπίλι ανέκοψε τη φρούδα του εικασία
και η ηρωίδα τσίτσιδη του άρπαξε τη λεία
με μένος και υπερένταση προσπάθησε να κλείσει
τη δίνη της κολάσεως που είχε εξαπολύσει
μα ήταν ήδη πια αργά συνέβη η μαλακία

Ο Γανυμήδης μπλάβισε  ξερός βήχας του ήρθε
στο πάτωμα έπεσε νεκρός και η ροζ ψυχή του εξήλθε
θρήνοι από τα ανάκτορα  βγήκαν να  συμπληρώσουν
οικούς μεγάλους φονικά ήρθαν να αμαυρώσουν
μες στα μυαλά όλων το κακό δριμύτερο επανήλθε

Μα στοπ καρέ και στάκαμαν τί πήδηξε απ'το βάλτο;
τι έσκασε εις το δάπεδο με ένα γενναίο σάλτο
η Πανδωρού στη τύφλα της το πήρε για ποντίκι
ή άντε στη καλύτερη για γιγάντιο φυστίκι
μας σαν το καλοκοίταξε έγινε άσπρη σαν το σμάλτο

Αυτό δεν ήτανε κούτι ήταν Μπαμπούσκα κούκλα
μια μες στα πόδια ρέπλικα έτρεχε  σαν πεδούκλα
επάνω όρθωσε φωνή και τσίριζε για ώρα
"Δεν με γνωρίζεις αδελφή, είμαι η Αντιπανδώρα!"
και το σκατό της μητρικής έφτασε ως τη μπούκλα!

Ήρθα να αναλάβω εγώ του κόσμου τα ηνία
συνώνυμο μιας κι έγινες με τη σεξομάνια
άντε λοιπόν το δρόμο σου και άλλαξε καριέρα
γιατί οι θεοί σε πρωωθούν για Τάρταρου μια  ξέρα
και τσουπ!  τη μίνι κιβωτό άνοιξε με σοφία

Χαρμόσυνα καμπανητά και μουσικές συστάδες
λάμψεις πετιόνταν εκ κουτιού σαν από Συμπλιγάδες
Γέλια και βήματα χορών άρχισαν να ηχούνε
και νικηφόρες οι δρομείς μάχες να μαρτυρούνε
όλα ξαναμελώθηκαν σαν φρέσκοι λουκουμάδες

Οι νιοι μας πια  παντρεύονταν ιδανικά κοράσια
τα πλούτια συσσωρεύονταν στα άπειρα εργοστάσια
όλοι ανάκτορα έφτιαχναν με υπογραφή Φειδία
και του μεγάλου τέκτονα του ερχόταν αηδία
η τύχη ήταν προσβάσιμη σαν του Μαγιού κεράσια

Μήνες πολλούς εκράτησε της ύλης το γιορτάσι
και όλοι ήταν τρισεύγενοι,ζούσαν χωρίς εντάσεις
σε ό,τι καταπιάνονταν ήταν πετυχημένοι και
την αγάπη για ζωή βοούσαν εξημμένοι
κανείς δεν είχε μαρασμό τον άλλον να προφτάσει

Μυαλά γιγάντια έβγαλε η τότε εποχή
κι όλοι για όλα εξέφραζαν γνώμη ελιτιστική
η ευφυία ήταν σκοπός και μέθοδος και πάσο
οι δούλοι βγάζαν τη δουλειά απ΄τη Μπουρκίνα φάσο
κανείς τους δεν σκεφτότανε να κάνει αποχή 

Σιγά σιγά όμως κάτι άλλαξε στη σύσταση του αέρος
αόρατο μα ορατό όπως ο άγριος έρως
οι άνθρωποι αποκτήσανε δυσανεξία στα πάντα
για λεπτομέρειες φούντωναν σαν ένοπλη intifada
ήταν πλέον εύφλεκτο το πρώην πράο μέρος

Όλοι γυρεύανε άγρια  το "κάτι άλλο" στο ράφι
ξίνιζαν και όλο έκριναν σαν δημοσιογράφοι
απ'τη πολύ πρεμούρα τους εκθείαζαν βλακείες
αφού το κέντρο έχαναν σε πλάγιες  κολακείες
με ψεύτικο ενθουσιασμό βουλώναν κούφια πάθη

Λεφτά πλέον θέλανε σκασμό  για να πλεονεκτούνε
μιας και στο δρόμο ξέχασαν πως να δημιουργούνε
νύχτα και μέρα αντάλλασσαν χιλιάδες εξυπνάδες
και του βίου τους θαυμαστές ποθούσαν για μανάδες
στο ύπνο αναμετάξυ τους άκουγαν να βογκούνε

Αργόσυρτα  μασούλαγαν τέχνη μετά μανίας
στο ράφι την παράταγαν σαν να 'ταν Καζαμίας
εγωμανείς αδίστακτοι με πνεύματος ψωρία
την καγκουριά τους έκρυβαν μες στη πρωτοπορία
και την ανία σε διάθεση αέναης θηρίας

Τσιφλίκια εστήνανε εντός  με σκιάχτρο μιας  ιδεάς
και ο πλησίον γινότανε αλλόφρων εισβολέας
όλοι στη πρώτη τη γραμμή θέλανε να θρονιάσουν
καλό λόγο δεν λέγανε πριν πρώτα τακιμιάσουν
κανείς πια δεν θυμότανε τη μέθοδο της μαίας

Κι έτσι πέρασε η ζωή θα φύγει κι άλλη τόση
και της Πανδώρας το κλωνί κανείς δεν θα προδώσει
δουλειά μαστόρικη έκανε ο Ήφαιστος στο κύτος
ώστε αυτοκαταστράφηκε της ίντριγγας ο μίτος
σαν ύδωρ που οσμώνεται στο σώμα με την πόση

Γυρέψτε έξω με πυρσούς μια κάποια Αντιπανδώρα
ορμήνια θε να λάβετε για μαγαζί με δώρα
έχει μηδίσει  η Ιέρεια εδώ και χίλια χρόνια
σε τέμενος θεόρατο κάτω από τόνους χιόνια
να επιστρέψει πια εδώ καμιά δεν βλέπει ώρα

*ο μύθος θέλει την Πανδώρα αν και θνητή να έχει κατασκευαστεί απ'τον Ήφαιστο με χώμα και νερό. Η ιστορία θέλει επίσης την Πανδώρα να ανοίγει το κούτι! Λεπτομέρειες...

Mε θέλουν να είμαι εδώ!

Με θέλουν να είμαι εδώ
και να αρχίσω να τρέχω με το  αφηνιασμένο  κοπάδι γεμάτος ψεύτικη οργή
η μόνη  που γενικεύεται πιο γρήγορα κι από σπίθα στα ξερόχορτα
αλλά δεν αντλώ καμιά χαρά συμπορευόμενος
πλην της σπάνιας ευκαιρίας να περπατήσω στο μέσο λεωφόρων

Με θέλουν να είμαι εδώ
αλλά κι εγω θέλω άλλους να ήταν εδώ
εχθές είδα έναν απ'αυτούς έμοιαζε με κωλοφτιαγμένο ημίθεο
δεν είναι ένας δίκαιος κόσμος για τιμωρία μην του δίνεις όνομα

Με θέλουν να είμαι εδώ
και να μην μπορώ να πω πως όταν δεν ενθουσιάζομαι απλά περιμένω
κάτι ελπιδοφόρο κάτι υποσχόμενο μέσα σ'αυτό που πριν λίγο ήταν ελπιδοφόρο ήταν υποσχόμενο
σαν τό τέρμα των λεωφορείων που αν δεν κατέβεις μαγικά μετατρέπεται σε αφετηρία
προτιμώ να ζω έτσι

Με θέλουν να είμαι εδώ
να παίρνω νούμερο, να ιεραρχούμαι πάνω σε  επιφάνειες  μειλίχιων προσώπων
που τους ξεφεύγουν προδοτικές τουλούπες φανατισμού απ'τα ρουθούνια
αλλά από μικρός μου άρεσε να χαλάω τις μυρμηγκοφωλιές
κι έτσι γρήγορα με κάνουν να νιώθω παρείσακτος σαν τζαμάς που ήρθε να βάλει καπάκι
στο στόμιο μιας αποικίας κόκκινων τερμιτών, πόσο το χαίρομαι

Με θέλουν να είμαι εδώ
και να χειροκροτώ φύλαρχους και αγχώδεις σταρς
όλοι έχουμε ινδάλματα αλλά προτιμώ τα βλαστημημένα απ'το θάνατο
δεν πιστεύω στις συμμαχίες δεν πιστεύω στις συγγένειες δεν πιστεύω στις φιλίες
πιστεύω στους ανθρώπους που σε καβλώνει το χνώτο τους
και τους ακολουθείς πειθήνια ελπίζοντας να μην σου προτείνουν κάτι παράνομο

Με θέλουν να είμαι εδώ
για να αποποιηθώ την εσωστρέφεια της γενιάς μου
η εσωστρέφειά μου ηλίθιε με έκανε  κάποιον  που δεν πείραξε ποτέ κανέναν
και του φτάνει λίγο πιάνο και μια βόλτα μες στο μούχρωμα από συγκεκριμένα σημεία
για να νιώσει  πληρότητα
όχι τη μέγιστη δυνατή, τη μέγιστη ροϊκή, εσύ μπορείς;

Με θέλουν να είμαι εδώ
και τους μισώ γιατί εγώ δεν τους ζήτησα ποτέ τίποτα
η ευφυία γίνεται φασισμός μέρα με τη μέρα
δεν πειράζει που σπουδάσαμε αναβάτες Αραβικών καθαρόαιμων
και γυρίσαμε να καβαλήσουμε  το κυρ-Μέντιο
πειράζει που κοστολογήσαμε την ιππασία τόσο ψηλά
όποιου δεν του επιτρέπεται να αφήσει τις δυνατότητές του να τον ρίξουν κάτω λιπόθυμο
σαπίζει  από πνευματικό ειλεό

Με θέλουν να είμαι εδώ
σαν μια b-grade ταινία που μπαίνει στο ίδιο ράφι
με μια οσκαρική λόγω κοινής θεματολογίας
αλλά αυτά συμβαίνουν μόνο στα βίντεοκλαμπ
και στις καρδιές των μανιωδών τεχνόφιλων

Με θέλουν να είμαι εδώ
αλλά το μόνο που βλέπω είναι ενήλικες να παίζουν Pinata
και το να αρχίσεις να γελάς μέσα σε τόση κρισιμότητα είναι εμπρηστικό
δώστε μου το θυραιό που μου κλέψατε και θα σας αφήσω να με βρίζετε άκριτα
έχει απάνω μια ηχητική κλειδαριά  που ανοίγει μόνο με το φωνητικό τόνο της πραγματικής
συμπόνιας

Με θέλουν να είμαι εδώ
κι εδώ είμαι

Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει όλο αυτό!

H Ελλάδα μοιάζει με  γαλανόλευκη ανορθόγραφη ταμπέλα ιχθυοπωλείου
με σήμα τον ιππόκαμπο

Είμαι περήφανος που γεννήθηκα εδώ στη χώρα που έγινε επικράτεια

Δεν με ενδιαφέρει να γκρινιάξω ούτε να προσηλυστώ όμως

Κοιτάω τα υγειή μου πόδια καθισμένος στην τουαλέτα και δεν ξέρω αν
θα είχα το θάρρος να τα νιώσω  ματωμένα και σπασμένα

Όποιος είναι υπεύθυνος για το φιστίκι που περιμένω να μου πετάξουν έξω
απ'τα κάγκελα έκανε καλή δουλειά

ειλικρινά θα μπορούσα να ανέβω στο κρεβάτι του και να άφηνα με κάνει ό,τι θέλει
από καθαρό θαυμασμό

όσες φορές έχω πάει σε πορεία έχω νιώσει γελοίος, όταν φιλάς εικονίσματα σε λένε θρησκόληπτο όταν μουτζώνεις και πετάς μπογιές σε άψυχα κτήρια σε λένε αγανακτισμένο

δεν ξέρω πώς θα τελειώσει όλο αυτό
με ενδιαφέρει ένα ακόμα καλοκαίρι με όμορφες αναμνήσεις
για τους υπαίτιους  θρέφω μόνο αδρανές  μίσος κρυφό
θα τους σκότωνα αν ήξερα ότι δεν θα με πιάσουν ποτέ

πήγα να κόψω το κρέας και να κυκλοφορώ με το ποδήλατο αλλά η πόλη δεν μου πήγαινε πλέον
δεν πιστεύω στον ιδεολογικό  εποικισμό όσο κι αν όλα μου τα βιβλία είναι έργα ξένων

αυτοί γίνονται σα γουρούνια κάτω απ΄τον ήλιο μας
αυτοί πάνε στα νοσοκομεία πίνοντας τα εδώδιμα ποτά μας

 στο βλέμμα της γιαγιάς  μου είμαι "αφράτος και ροζέ"

το χρήμα θα πεθάνει παρθένο

η οθόνη είναι ο Yojo
ο θεός που μεταμορφώθηκε σε κατοικίδιο

ο πίθηκος  δεν πέθανε
κλωνοποιήθηκε με χαμαιλέοντα

δεν μπορείς να μην αγαπήσεις τους ανθρώπους που θα σου βρουν τη  λύση
ακόμα κι αν είναι οι μόνοι  που ξέρουν το σημείο που στην έκρυψαν

δεν ξέρω πώς θα τελειώσει όλο αυτό

είμαι έρμαιο των μαγίστρων των  χειροπιαστών  παρεμβάσεων
θα πριντάρω αυτό το ποίημα και θα δώσω να σκουπίσει τον κώλο του
ο  πυροτεχνουργός που θα δουλέψει στις ανατινάξεις πολυκατοικιών
να ακουμπήσει τον καφέ του ο πρώτος αρχιτέκτονας  που θα σχεδιάσει τους εναέριους πεζόδρομους
να φτύσει το φλέμα του ο ψαράς και ο βαφέας
να κάνει αέρα ο ψυχομέτρης στις φλεγόμενες θερινές αίθουσες των σχολείων
να πλύνει τα μαύρα χέρια του ο πρώτος εργάτης στις γεωτρήσεις πετρελαίου στο Ιόνιο

δεν ξέρω πώς θα τελειώσει όλο αυτό

Φωτοβόλτα no.1: Ένα απόγευμα εκτεθειμένος στην καλή Λογοτεχνία

"Με λένε Αστέριο Φωτοβολτάτο και αυτή είναι η πειραγμένη μου φωτογραφία καθώς ουρώ τη σκιά μου, εμπνευσμένη από απόχρωση ημισχηματοποιημένου γονιμοποιημένου  κρόκου (αλλιώς έμβρυο πτηνού), παστέλ έμμηνα μετά από συστηματική διατροφή με play-doh και ξεπατικωτούρα σε κακοφωτισμένο υπερηχογράφημα εγκύου την ώρα της σύλληψης. Στόχος είναι η απελευθέρωση που πηγάζει απ'το κολλώδες ίζημα που σχηματοποιείται στο μεσοδιάστημα φτέρνας σόλας μετά από πολύωρες περιπλανήσεις καθώς πιέζει ( όπως σοφά  θα πιστοποιήσουν οι ρεφλεξολόγοι του μέλλοντος) τις νευρικές απολήξεις των κέντρων που ευθύνονται για την αναίσθητη χαύνωση της ευτυχίας"

Είναι ακόμα μια Κυριακή που θέλει τις φάπες της για να στρώσει και οι δρόμοι περιμένουν ανοιχτοί σε προτάσεις και "λάδωμα" για να μεροληπτήσουν υπέρ ενός εκ των δύο αντιπάλων. Υπάρχει κάτι που νομίζεις πως ξέρεις, μια πληροφορία που σου διαφεύγει βασανιστικά και δεν αφήνει να αλειφτείς για το υπόλοιπο της ημέρας στο γυμνό πανωσέντονο που ζωντοχήρεψε απ'το πάπλωμα με αιτία την αδικαιολόγητη αφόρητη ζέστη που του προκαλούσε. "Έκθεση βιβλίου!" αυτό δεν σου 'ρχόταν τόση ώρα και είχες ανάψει ρεσώ κεράκι κάτω απ΄το εικόνισματάκι  της Παναγιάς της Dwarf για να σου κάνει τσα! εν κρανίω! Σίγα την έκτακτη είδηση, σιγά τη Ρωσική πρωτοπορία. Μέχρι οι Έλληνες εκδότες με μηχανική υποστήριξη, αντιοφικό ορό, μπουκάλες οξυγόνου και μια επανδρωμένη φάλαγγα από τσιρίζοντα ασθενοφόρα σε επιφυλακή αποπειραθούν να εκστομίσουν τη λέξη "Paperback!" απ'τη τρύπα και τις τσέπες τους να μην μας ενοχλούν με μανατζεριλίκια και μεσοβέζικα τιτιβίσματα! 2 ευρώ έκπτωση, ο τάδε συγγραφέας στο τάδε περίπτερο θα σφαχτεί με τον βαμβάκι με τον άλλο συγγραφέα στις 6 ακριβώς (προστρέξτε να ποντάρετε), ανοιχτό μάθημα κρουστών για τα μικρά (κωφάλαλα) παιδάκια, αγορές με δόσεις, διευκολύνσεις, καρτούλες, προτροπές "Περάστε και απ΄τον Οίκο μας δεν είναι όλα τα κορίτσια εύκαιρα στο stand!" κλπ κλπ. Ρε στο ψητό (ψάρι καθότι pescetarian)! Και σε λαδόκολλα (για να μην πω ψαρόκολλα) διαβάζουμε, τί είμαστε ψωνάρες  συλλέκτες να αναζητούμε τη σκουλαμέτρα του χρόνου  σαν να είναι το σάλιο απ΄το πρώτο γλωσσόφιλο με κρεβάτι που κυνηγάς χρόνια;

Στην έκθεση γεμάτος όρεξη ανοιγοκλείνω βιβλία σωρηδόν. Όποιος "περιπτεριούχος" επιδεικνύει  ψυχολογία κράχτη σε αρβυλάδικο στην Ηφαίστου τρώει "Χ" μεγαλύτερο κι απ'αυτό που θα έγραφαν τα φουγάρα της Χαλυβουργικής την πρώτη μέρα στο δημοτικό. Όχι δεν θέλω ούτε την αυτοχεριασμένη ποιήτρια Μαυρίδου-Ψυχίδου-Μουνίδου, ούτε τα απομνημονεύματα του ανασκολοπισμένου ακτιβιστή, ούτε τη βιογραφία της Στρουμφίτας, ούτε το αποτρόπαιο μυστικό της διάσπασης των Αδελφών Μπρόγιερ, ούτε τα νιοστό μυθιστόρημα καρφί στο φέρετρο της  θρησκεία (δεν έχει μείνει κάσα για να καρφώσεις τίποτα πλέον εκεί πάρτο χαμπάρι), ούτε δοκίμια στοχαστών που στοχάζονται -"στοχαστής" απύθμενα γελοία λέξη , πάντα φαντάζομαι κάποιον που σημαδεύει με ένα τέτοιο το τέτοιο του!Πάω από δω πάω από κει, όλα ίδια μου φαίνονται,λιγωτική  καλλιέπεια λεκτικοποιημένος ιδρώς και στοπ καρέ εμένα να ανοίγω πληγές απ'την ακινησία και να τορνέυω τους βαθμούς  μυωπίας μου για κάνα δυο ζουμερές σελίδες χαμένες στη σύσταση του τούβλου. Κάθε σώφρων άνθρωπος  με την πάροδο του χρόνου πρέπει να γίνεται ένας αδιασάλευτος ελιτιστής ως προς τις τέχνες με τις οποίες ερωτοτρόπησε ή "ψώνισε"-για να ακριβολογούμε- μετά αδράς συνολικής αμοιβής μέσα στα χρόνια. Πρέπει να ξιπάζεται με τις νέες δημιουργίες σε βαθμό ισόπαλο με της απόψεις Αγγλίδας γεροντοκόρης.Σε κάθε άλλη περίπτωση απλά πασάλειψε αυτά που διάβασε.

Απυηδησμένος λέω θα πάω στα σίγουρα, επιστροφή στα κλασσικά. Ανοίγω "1984". Χμ! μου φαίνεται πως όλα έχουν ειπωθεί πολύ καλύτερα από μεταγενέστερους, πιάνω ένα καθαγιασμένο με το αίμα απίστων "Κοράνι". Σε ελεύθερη ανάκληση κάθεται η μπίλια σε δίστιχο ( ή και δύστυχο) τύπου "Ο θεός δεν θέλει να είσαστε ενωμένοι γιατί δεν είναι δικό σας θέμα κοιτάχτε να εφαρμόζετε απλώς τις βουλές του".Look no further, say no more δηλαδή! Ο ντόπιος Κύριος με προστάτεψε από γαλαντόμες συγκριτικές φαεινές! Παρακάτω στο περίπτερο των αρχαιολατρών ξεφυλλίζω ένα τσέπης και μαθαίνω ότι η Καλοπούλα στον Υμμητό προέρχεται από δύο αμυδρά ομόηχες  λέξεις τις οποίες δεν μπόρεσα να συγκρατήσω και σημαίνει το μυστικό του Θεού Ηφαίστου ή κάτι παρόμοιο ( θα πιω απόψε τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού με το νεκροταφείο παρατημένου διαστημικού εξοπλισμού και τα περιττώματα των εξωγήινων προσκόπων που έχουν αναλάβει τη φασίνα για να εξιλεωθώ για τη ρεπορταζιακή ανεπάρκεια κλαψ!) Εντωμεταξύ έχω σκυλοβαρεθεί και δεν θέλω να τα ακουμπήσω ούτε για σελιδοδείκτη. Περνάω απ΄τον μπερντέ της "Διόπτρας" που έκθετουν τη Victoria Ηislop σαν το κόκκινο Πάντα της Πράγας ή σαν τον μακαρίτη Knut του Βερολίνου που ομολογουμένως ως έκθεμα κάνει περισσότερα πράγματα απ΄το να κάθεται στο πάτωμα ζαλισμένη απ'τον ήλιο.Υπογράφει βιβλία, μιλάει με προσήνεια και σπαστά Ελληνικά στους πιστούς της( δεν αντελήφθηκα Κρητική προφορά για να ακριβοδικίσω) και γενικά έχει μια εσάνς σαν οι πόροι της να αναδίδουν Evian από αόρατους ποτιστές κάτω απ'το δέρμα της. Είναι κάτι τέτοιοι άνθρωποι περαστικοί πλέον απ'την  Ελλάδα που φέρουν αυτή την αίσθηση νωπότητας που θα ήθελες να έχεις και συ.  Μέχρι να τους στεγνώσει τη ματιά ο ξηρός αέρας και τα καταστρεπτικά δρολάπια απ΄τη  περαντζάδα στην Ελληνική ύπαιθρο  θα έχουν απογειωθεί για τα νησιά , για τα περίκλειστα αεροστεγή σεμινάρια που έχουν προκανονίσει σε άλλες χώρες,για τις γυάλινες μητροπόλεις όπου χειμάζουν. Μοιάζουν με φαντάσματα, τόσο ξένοι, τόσο μαγευτικοί, ένα τηλέφωνο και ο ατζέντης τους θα τους πάρει από δω. Σου προσφέρουν δωρεάν  ένα ζαχαρωμένο μήλο εγγύτητας  και συγκατάβασης ειλικρινούς δεν αντιλέγω και χάνονται για πάντα!Στην πραγματικότητα δεν τους αφορώ ούτε με αφορούν.Χμ!Τόση εκλογίκευση πια;"Πάντως το βιβλίο σου το σκυλοβαρέθηκα πριν απ'το πρώτο κρούσμα κι αν το εύρημα του εξτραβαγκάντ θανατικού  δεν σε πήγαινε κωλοφεράντζα στην ανηφόρα θα είχες σαβουρωθεί  στα σκαλιά της Ακροπόλεως (βγαίνουν κατά καιρούς τα πιο γλιστερά του πλανήτη σε έγκριτα τουριστικά περιοδικά) και το μόνο που θα είχες να λαβαίνεις απ'το ψυχοπονιάρη Έλληνα θα ήταν τραυμαπλάστ και νερό Λουτράκι! Άει μωρή!" έτσι σκέφτηκα ο φιλεύσπλαχνος και έδωσα τέλος στο καρμικό μου συναπάντημα με την μεγάλη κυρία της Νοσολογικής Λογοτεχνίας

Μου λείπει η ποίηση αυτή η ευγενική μορφή τέχνης, αυτή η φειδωλή σκιαμαχία με το χάος, η γλυκιά αμαρτία που επιτρέπει στον εαυτό του να κορφολογήσει ανάμεσα στα ραντεβού και τις δικογραφίες ο κάθε γιατρός και δικηγόρος που αναπολεί το χωριό του. Ναι δεν κρατιέμαι θέλω να διατρηθώ από την σχιζοτενή γλώσσα του ποιητικού λόγου, θέλω "σιγή πέτρας" και "περισυλλογή κροκάλας"  θέλω " απεξαρτημένο χάος" και "λουλουδάτο ισότροπο υπερπέραν" δεν βαστώ λέμε. Τσαλαβουτάω σε μια σειρά από κιόσκια και μου φαίνονται όλα ίδια σαν τα καπιτονέ patterns στα κωλόχαρτα. Όμως όποιος στρέφει το βλέμμα στα ουράνια και διανοίγει παλάμες με αληθινή απόγνωση λυτρώνεται.Ομοίως έπραξα  και γω και μου αποκαλύφθηκε ο άκτιστος επουράνιος ποιητικός λόγος:

 ( οι Οίκοι λόγω κρίσης φέτος μοιράζονται κατευθυντήριες ταμπέλες δυο δυο, του χρόνου αν σφίξουν οι κώλοι θα "παίξει" πινακίδα από  κόντρα πλακέ  με την αναγραφή " ΜΑΛΛΙΑΡΗ -ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ- ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΓΗ" για της οποίας την προέλευση  οι εξηγήσεις των εμπλεκομένων θα δοθούν στο τμήμα της Δίωξης Ναρκωτικών υπό την επίβλεψη ανακριτικής επιτροπής που θα  συσταθεί με άκρατη μυστικότητα από ιθύνοντες του  Υπουργείου Εθνικής Αμύνης)

Καταχαρούμενος που δεν έσκασα λεπτό ροβολάω το κατηφορικό Ζάππειο με ελέγχομενη μηδενική τριβή ως τα μέσα που έχουν βάλει μια σκηνή. Ρωτάω τα καλόπαιδα τους ηχολήπτες μου φτύνουν ένα όνομα που μοιάζει με μάρκα ηχοσυστήματος  "Χ- κάτι". Μου έρχεται να τους πω "δείτε τους μόνοι σας με τέτοιο όνομα". Άσχετο, γιατί οι ηχολήπτες είναι κατά κανόνα αντιπαθητικοί αντάμα με τους djs και την πλειονότητα των ιδιοκτητών δισκάδικου; Έχουν μια πόζα διαφέντευσης του αντικειμένου που δεν καταλαβαίνω ομολογώ  από που εκπορεύεται; Άει μαζώξου καγκουρίδη μεσάζοντα!

Φωκιανός. Εκεί που παίζουν οι μπάσκετ οι νιοι και το μεσημέρι Σαββάτου σε slow motion βόλευ οι post-νιοι. Ε! εκεί γίνεται τώρα της Παλλακίδας το κάγκελο! Ούτε σε επίσημη πρώτη  της "Candy  Candy"  ταινία με πρωταγωνίστρια την Ζhang Ziyi που έχει κάνει  βλεφαροπλαστική τύπου "Κουρδιστό Πορτοκάλι" δεν θα καταμετρήσεις τόσους Ασιάτες! Μιλάμε ορδές! Κρατάνε ένα παρασκεύασμα σε ποτηράκια που μοιάζει με γρανίτα λεμόνι και στον πάτο έχει τριπλή στρώση με καλαμπόκια! Ούτε καν ρώτησα, λάκισα στην πιθανότητα της επιβεβαίωσης! Είναι κάτι στιγμές που η ζωή σου χρωστά, που ο Θεός ξεχνά μα δεν αλησμονά! Ποιός θα μου το έλεγε πως μέρα-μεσημέρα στην αδικοχαμένη Αθήνα θα πάρω τρανή εκδίκηση για χιλιάδες clickers που έχουν λαθραρπάξει ανύποπτες καθημερινές  εικόνες του εαυτού μου και τις έχουν στολίσει πάνω σε ένα ομοίωμα του Σινικού Τοίχους σε κάποια σεισμογενή εσχατιά του πλανήτη! Πάρτε ρε!Πολυβολώ αδιακρίτως νέους γέρους και παιδιά, σαν ούγκανος φασίστας εκτελώ με το τηλεφακό μου ό,τι είναι κίτρινο, τραγουδάει και χορεύει. Ένα κυβάκι απ΄τις χαμένες παγοθήκες του παγκόσμιου αδικοχυμένου  αίματος  ξαναμπαίνει στην φλέβα, τί ακριβή αίσθηση!



Το δρώμενο στο οποίο έγινα αυτόπτης μάρτυς, και δεν διαφέρει και πολύ από Ελληνική μάζωξη κρασοπατέρων για κοψίδι και αεόροβια προπόνηση σε βραδυκίνητο κάπελα, λέγεται Santacrusan. Το  λάνσαραν στην Ασία οι Ισπανοί έποικοι και αποτελεί κορυφαίο γεγονός στον πολυήμερο εορτασμό με θέμα του "Μαγιού τα γιούλα και τις βιόλες". Μνημονεύει την εύρεση από την Αγία Ελένη του Σταυρού του Ιησού 300 χρόνια μετά τη σταύρωση και γιορτάζεται με πομπή ανθοστολισμένων αρμάτων ( λόγω κρίσης και στενότητας χώρου οι Φιλιπινέζοι αρκέστηκαν να  στολίσουν τα καροτσάκια με τα μωρά τους) όπου γυναίκες και άντρες ενσαρκώνουν σε ένα άνευ προηγουμένου ξετσίπωτο  mixed race τουρλουμπούκι ανιμιστικές θεότητες  στο ίδιο κρεβάτι  με Χριστιανοπροφήτισσες και μορφές από βιβλικά στιγμιότυπα! Κουράστηκα δεν περιγράφω άλλο, ας με κάψει ο Μεθουσελά στο τηγάνι με την άμμο κι ας μου δέσει το πόδι ,με την άγκυρά της, η  Reina Esperanza σε ένα κοντινό δέντρο να με περιλάβουν οι σπερμοδιψείς οικογενειάρχες κωλομπαράδες σαν πέσει η νύχτα! 

Πίστευα πως όλα είχαν πάρει το δρόμο τους και η καλή λογοτεχνία είχε εμφυσηθεί μέσα μου για μια ακόμη φορά από όλες τις άλλες μεριές  πλην βιβλίων όπως τεκμαίρω εσχάτως στη ζωή μου αλλά όχι τίποτα δεν είχε τελειώσει, το μέλλον μου επεφύλασσε άλλη τελευταία πανίσχυρη εκχύμωση οξυτοκίνης. Οι λέξεις μου σφούγγισαν τον ιδρώ της ανάβασης στα νεφελοσκεπή υψίπεδα του Παγκρατίου  με το κατάστικτο βετέξ τους διαλέγοντας ένα καρασπάνιο συνδυασμό σαν τα μυθικά σπάνια numbers αυτοκόλλητα της Panini . Με την ευγενική συνέργεια του γραφίστα αυτή η πινακίδα είναι ό,τι πιο σουρρεαλιστικό κρέμεται αυτή τη στιγμή στον Ελλαδικό χώρο, πιο ψηλά κι απ΄τα αρχίδια του Γιωργάκη την ώρα που σφίγγονται για να μην αναλυθεί σε γέλια σαν λέει πράγματα σαν και αυτό. Αυτή είναι η Ελλάδα αγαπητοί μου  ήρθε η ώρα να ποιήσω στίχο τρισμέγιστο που θα έκανε τον Εγγονόπουλο να το γυρίσει σε συνταγογραφήσεις γιατρών και καλλιγραφία σε μπλοκάκια χασαποταβέρνας, κρατάτε τα νερά  της λεκάνης να μην ανοίξουν στα δύο και κάνει η όξινη κουράδα ( φτιαγμένη από χωνεμένο γύρο αρουραίου του Κ.Ε Παλάσκας)   τρύπα στο κρανίο του αποκάτω:

"Η Ελλάδα είναι μια γαλανόλευκη ανορθόγραφη ταμπέλα ιχθυοπωλείου με σήμα τον Ιππόκαμπο!"

Πολυκατοικία

οι ένοικοι πλένουν και θέλουν να ξαναβρούν τις στιλπνάδες στα παραγεμισμένα με αόρατα ναρκωτικά  κουφώματα των σπιτιών τους

έχουν γεμίσει  παιδιά που  έχουν φτάσει ήδη πέντε χρονών
γιατί κανείς δεν διαρρέει νωρίτερα πως μέχρι εκεί μπορείς να γεννήσεις ένα παιδί;

οι γυναίκες τους κάνουν τα αδύνατα δυνατά να μείνουν ποθητές μέχρι το ρόγχο τους
αλλά οι μόνες που θα το πετύχουν είναι αυτές που θα παντρευτούν άντρες με φετιχισμό στο σεξουαλικό επίκτητο,πάντα υπάρχει ένας ακρωτηριασμός που μπορεί να νοστιμέψει μια χρυσή επαίτιο  όπως και μια ολόσωμη στολή από βινύλιο μπορεί να περισώσει ένα ρυτιδιασμένο σώμα στην αργυρή

οι άντρες ιδρωκοπάνε να δρουν και τους διπλανούς δρομείς να λοξοκοιτούν
συνήθως γίνονται παραναλώματα από μια απρόβλεπτη  καλοτυχία στο κεφάλι κάποιου που τρέχει στα μετόπισθεν
και ο σκοτεινός δρόμος προς το φωτισμένο δωματιάκι του αθλίατρου είναι μοναχικός και γεμάτος
ιστία με  κυματίζοντα τραυμαπλάστ-σταυρουδάκια απομαγνητοφωνημένων  πατρικών κατορθωμάτων

και τα δυο φύλα ξεχνουν πως καλούνται να ζήσουν ως βρωμερό μείγμα μέσα σε  γυάλα με νερό που δεν αλλάζει εκτεθειμένη στην  κεντρική δημοτική πλατεία
δεν υπάρχει οίκος, για κανέναν δεν υπήρξε ποτέ, μόνο δήμος υπάρχει
μπορείς να ρωτήσεις το μαξιλάρι σου όσο και εκείνες τις μύτες αγνώστων παπουτσιών πίσω απ΄την κουρτίνα

για τις καρκινογενέσεις κανείς ποτέ δεν ανοίγει κρασιά και δεν φέρνει ανθοδέσμες στα "μαιευτήρια"
η γλώσσα είναι πρόστυχη, η συγγραφική γλώσσα είναι ηλίθια

οι γιατροί είναι υπάνθρωποι που μας αντιμετωπίζουν σαν επικράτειες  ξενιστών κατοπτεύοντας  μας απ'το zeppelin της ουδετερότητας
εμείς στολίζουμε τα πραγματικά τους θέλγητρα σαν γουστόζικη διακόσμηση εξωτερικών χώρων  και αξιωνόμαστε τ' αποδέλοιπα με μια φειδωλή επιβράβευση σε κηδεμόνα που σήκωσε τα χέρια και εναπόθεσε μια ανάρμοστη συμπεριφορά του τέκνου του σε έναν πλασιέ

όλοι είναι πλασιέ, όλοι πουλάνε
και οι ποιητές, και οι κριτικοί δίσκων, και οι bloggers,και οι ιεραπόστολοι,και οι στηλίτες, και οι πρέσβειρες καλής θέλησης, και οι δάσκαλοι, και οι τουρίστες, και οι συνδαιτημόνες, και οι συνοδηγοί, και οι φαντάροι ,και οι γιατροί, και οι θαυματοποιοί ,και οι αυτοπυρπολυμένοι, και οι συμβουλάτορες ,και οι υπεύθυνοι συσσιτίων, και οι φυτοφάγοι,και οι εραστές, και τα κατοικίδια ,και τα σπαστικά,και τα μουσικά όργανα, και το νερό, και οι νεκροί

όλοι είναι πλασιέ, όλοι πουλάνε,όλοι διαφημίζουν
σε κανέναν δεν  επιτρέπεται η είσοδος στην πολυκατοικία  

Νεοπαροιμία no.6

"Είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου!"

όταν οι Αμερικάνοι λένε πως είσαι γεμάτος σκατό
να ξέρεις πως μιλάμε για χονδροειδή ιδιωματισμό
εκτός κι αν μόλις έχεις χωνέψει το μεσημεριανό σου
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν κοιτάς το κόσμο με λίγο  μάρσιπαν στο χείλος
να ξέρεις πως έχουμε να κάνουμε με μια φιλειρηνική εικόνα
εκτός κι αν μιλάμε για χείλος ενός μάρσιπου εκπαιδευόμενου καγκουρό
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν οι κριτικοί τέχνης σε ανακαλύπτουν ως ένα νέο είδος
είναι σίγουρο πως έχουν σκεφτεί πολύ για να καλύψουν τα νώτα τους
απ΄τον κίνδυνο της αμετροέπειας
εκτός και αν  τα είδη που ανακαλύπτουν είναι εν τη γενέση τους υπό εξαφάνιση
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν οι χώρες που γουστάρεις να ζήσεις κοπανιούνται για χάρη σου
τότε δεν μπορείς να μην αισθανθείς ένα αίσθημα φιλαρέσκειας
εκτός και αν κοπανιούνται ποιά θα σε πρωτοξεκάνει
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν πηγαίνεις σε όλες τις παραστάσεις της σαιζόν
αυτό κάτι δείχνει για τον ψυχικό σου κόσμο
εκτός και αν πηγαίνεις από επαγγελματικό ενδιαφέρον ως άνεργος ηθοποιός
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν πας στο νέο vegan εστιατόριο
δεν μπορεί παρά να πιστεύεις πως είσαι ό,τι τρως
εκτός κι αν κατεβάζεις Παναγίες με σπανάκι  στα δόντια για το κακό σέρβις
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν δίνεις λεφτά σε ένα πρεζάκι
να ξέρεις πως η ζωή θα στο ανταποδώσει
εκτός κι αν το στέλνεις να ψωνίσει και τη δική σου δόση
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν στο γήπεδο φωνάζεις για την ομάδα σου χωρίς υπερβολές
αυτό θα πει πως διέπεσαι από φίλαθλο πνεύμα
εκτός κι αν είσαι έξω με αναστολή
οποτέ τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν σου κάθεται ένα gay τρίο και δεν θες να υπάρχει άλλος παθητικός
αυτό καταδεικνύει πως έχεις αντοχές στο σεξ
εκτός κι αν δεν αντέχεις να μην  μονοπωλείς το ενδιαφέρον
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν πας στη γκαλερί και κάθεσαι με το χέρι στο πηγούνι αμίλητος
τότε σημαίνει πως έχεις περιέλθει  σε σύνδρομο Σταντάλ
εκτός κι αν πεθαίνεις απ'τη ζήλεια σε σημείο αφωνίας
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν το βήμα σου τρέμει απ΄το αλκοόλ
σημαίνει πως είσαι άνθρωπος με φυσιολογικά πάθη
εκτός κι αν είσαι σερβιτόρος υπό εκπαίδευση
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν δεν σε νοιάζει που η στολή του στρατού είναι φαρδιά
η πίστη σου στην  πατρίδα υπερνικά τα πάντα
εκτός κι αν πληρώνεσαι για να ποζάρεις για μαθητές σχολής καλών τεχνών
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν ένα σκοτωμένα πουλάκι σε κάνει να δακρύζεις
τότε η αγάπη σου για τα ζώα είναι παροιμιώδης
εκτός και αν απ'την άλλη  ταίζεις  με χοιρινά φιλέτα τα αδέσποτα της γειτονιάς
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν λες ότι έχεις 1000 γνωστούς και λίγους φίλους
η συνειδητοποίηση της αληθινής κοινωνικότητας είναι κάτι που σε χαρακτηρίζει
εκτός και αν φροντίζεις να διαλέγεις  φίλους που οι ίδιοι έχουν ελάχιστους γνωστούς
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν είσαι πλαισιωμένος από φιλικά ζευγάρια με κουτσούβελα
η υπομονή σου στο θόρυβο και τη φασαρία είναι αξιοθαύμαστη
εκτός κι αν απαθανατίζεις τα κωλαράκια τους στην παραλία σε ανύποπτο χρόνο
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

όταν μπαίνεις με τον άντρα σου σε κέντρο γονιμότητας
να ξέρεις πως η ζωή έχει απαιτήσεις από σας
εκτός κι αν δεν μπορεί να "τελειώσει" γιατί έχει παρθεί σε 100 ταινίες
με όλες τις εικονιζόμενες στα περιοδικά στο δωματιάκι
οπότε τότε είσαι έρμαιο της αγάπης του πορνοστάρ μωρό μου

Νεοπαροιμία no.5

"Ο  θάνατος είναι το extreme makeover του μαλάκα!"

Ο θάνατος είναι η πυλή προς την ανυπαρξία, fact! Τότε γιατί να ονομάζεται πύλη και όχι αλογοουρά ή τελευταίο γράμμα ή εκπνοή χρόνου ή ύστατος κόκκος από κατακάθι ή στερνό βολτ πριν την ολική συσκότιση ή Δίδυμος πύργος πριν ο βόμβος από εκείνο  το αχνοσήμαδο στον ορίζοντα αρχίζει να τρίζει τα τζάμια,  τέλος πάντων.Πού οφείλεται αυτή η υπεραισιοδοξία ότι ο άνθρωπος όταν εγκαταλείψει τα εγκόσμια γίνεται μια συνειδησιακή θυρίδα ή συμπαντικό e-mail ή κοσμικό ραβασάκι σε εκτοπλασματικό μπουκάλι ή άδειο κέλυφος με επισυναπτώμενες σοφές  ρήσεις και τοιχογραφίες από σπουδαίες στιγμές σκαλισμένες στο εσωτερικό του; Ένα ενεργειακό σκύβαλο  που πλέει αενάως τα αόρατα ύδατα του κενού χώρου αφήνοντας τον τυχαίο κοσμοναύτη να πεθάνει από βαρεμάρα μπρος στα κοινότοπα εκθέματα που έχει να επιδείξει ο κυρ Γιώργης και η κυρά Παγώνα που ποθούν διακαώς τη βασιλεία των ουρανών και δεν αφήνουν αρτοκλασία και δέηση ασυνόδευτη. Και σε ποιό  σύστημα εκμάθησης μεταφυσικού υπαρξισμού υπάγεται αυτή η γελοιοδέστατη μέθοδος του σου κλείνω το διακόπτη για να στον ανοίξω μίσο δευτερόλεπτο μετά και να σου ουρλιάξω με παιδικό καπελάκι "'Έκπληξη!Βγάλε τα σάβανα σου και έλα να τρέξουμε στους λαμπερούς σιτοβολώνες της Εδέμ!"Δεν είμαστε με τα καλά μας, τις είχα τις Θρησκείες για καπάτσες ρίπτριες στάχτης και μελάνης καθόλη τη διάρκεια της παρτίδας αλλά όχι για τόσο αυτοκαταστροφικές  managers που έχουν κατά νου μια μετά θάνατον  επιβράβευση και πλήρωση στόχων.Δηλάδη δεν θα ήταν ένα αλάθητο booster δημοτικότητας και προσπάθειας να ανοίγει το πρωί την τηλεόραση νέος, γέρος και παιδί και να βλέπει φρέσκιες εικόνες απ'το υπερπέραν;Σεπτές οικογένειες να τρέχουνε με πυκνόμαλλα σκυλιά σε γαργαλιστικά λιβάδια γκαζόν έξω από εξοχικές κατοικίες με διαστάσεις  στρατιωτικών βάσεων όπως επίσης και εικόνες ολέθρου από βασανιστήρια και θηριωδίες για τους ατάκτους επί της γης.Ποιός ο λόγος για τέτοια μυστικοπάθεια όταν η περφόρμανς των θρησκειών ως την εδραίωση μόνο με ανεδαφική εξωστρέφεια προεκλογικής προπαγάνδας  μπορεί να συγκριθεί. Φαντασμαγορικοί ήρωες με καταστρεπτικές και ωφέλιμες υπερδυνάμεις, σφαγές, πόλεμοι, προκρούστειες ψυχαναγκαστικές διδαχές, αγελαιοποίηση υπεραπλουστευτική αίσθηση δικαίου (σαν να βάζεις 5χρονα να κρίνουν το καλό και το κακό), θαύματα επί θαυμάτων, φανατισμός και αίσθηση οφειλής στο αόρατο πάνω απ΄τη δύναμη της εγγύτητας, της ανθρώπινης διάνοιας και συντροφικότητας. Ποιός θα μπορούσε να κάνει το θάνατο μια αποκαλυπτική εμπειρία προσκείμενη κατά κράτος στο στρατόπεδο του βίου παρά σε αυτό του προβολικού εξαγνισμού της ανυπαρξίας;Υπάρχει κάποιος που θα είχε την διάνοια να επωμιστεί μια  δολιοφθορά στη γέφυρα με το αόρατο;
   Υπάρχει!Τον λένε Τόνυ Κάμπια! Αμερικανιστί Tony Campia! Γεννήθηκε μέσα σε ένα τροχόσπιτο στα περίχωρα του Κολοράντο  τη στιγμή που το είχε ανασηκώσει ένας φονικός τυφώνας με το Ελληνικό όνομα (λόγο ψωνάρας του αστρονόμου νονού του) "Θανασάκης". Ακόμα και σήμερα ερίζουν οι σχολαστικοί μελετητές της βιογραφίας του Τόνυ για το αν οι οδύνες της καλότυχης Ινδιάνας μητρός του "Πάντα βρίσκω φλουρί  στα εντόσθια της  Χριστουγεννιάτικης Βίδρας" θα πρέπει να αποδοθούν ως φυσικές ή τεχνητές. Η κατά κόσμον "Φλούρι" έφερε στον κόσμο το βλαστάρι της στη  1 και 40 λεπτά και 23 δευτερόλεπτα συγκυρία που δεν αφήνει περιθώρια στους μελλοντολόγους να υποπέσουν σε σφάλμα για την αριθμοσοφική υπεροχή της καταγωγής του παιδιού που διόλου τυχαία συμπτίπτει με την ιδεατή διάρκεια ψησίματος της Θιβετιανής πίτας από Γιακ που θεωρείται ιερό φαγητό που καταναλώνεται μόνο μετά από κοπιώδες  ιπτάμενο όργιο με 10 αιωρούμενους γιόγκι και bukkake καθαγιασμένης εκσπέρματισης πάνω από άνυδρες και χτυπημένες από το χιονιά καλλιέργειες με τη συνοδεία ragas σε μορφή  ring tone από κινητά που  φέρουν δεμένα οι ιπτάμενοι μύστες στους  φαλλικούς χαλκάδες τους. Ο Τονυ Κάμπια ήταν παιδί αγνώστου πατρός   αν και φερόμενος ως γονέας του υπήρξε ένας Πορτογάλος νεοποντοπόρος που διέσχισε τον Ατλαντικό μέσα σε καταμαράν φτιαγμένο από κάσες με funky design που λέγεται πως ήταν ένα απ'τα στοιχεία που έριξαν στα πατώματα την λουσού και grande καταναλώτρια Φλούρι (μια μικρή αγέλη καστόρων είχε ξεδοντιάσει για τα κολιέ της) .΅΄Ετσι λοιπόν το ορφανό από πατέρα παιδί μεγάλωσε σε καταυλισμό και διεκρίθη από μικρός σε απαιτητικές και άκρως σημαντικές δραστηριότητες όπως η σχεδιάση θερινού τίπι με σύστημα εξαερισμού ξεπατικωμένου από χρόνια παρατήρηση και επώδυνα τσιμπήματα φωλεών κόκκινων τερμιτών, το κόψιμο νυχιών στην ιερή αρκούδα και το επίφοβο branding χωρίς αναισθητικό του σήματος της Φυλής (ένα δαγκωμένο μήλο που είχε βρει χαραγμένο ο "Είμαι περίεργος σαν την ψωλή με τα χίλια και ένα αφροδίσια" σε ένα δίπτυχο γλυπτό που είχαν ξεχάσει  τα χλωμά πρόσωπα όταν είχαν έρθει να τους μελετήσουν) και τέλος στα εφηβικά του χρόνια στο φιλί με γλώσσα βουτηγμένη στο δηλητήριο του βάτραχου Dendrobates Tinctorius που στις σωστές δόσεις μπορεί να προκαλέσει γυναικείο οργασμό και ταυτόχρονα locked jaw sundrome (φαινόμενο ευεργετικό για την ηχομόνωση σε περιπτώσεις ξεμοναχιάσματος της γυναίκας του φύλαρχου την πάντα ποθητή "Υγρή και αστείρευτη Κελαρυστή Πηγή")
  Η επίκτητη θανατολαγνεία του Τόνυ ενεργοποιήθηκε όταν οι νταήδες στο σχολείο καθώς του τσαλαπάτησαν τα φτερά και  τον έβρισαν "φούξια" αντί "ερυθρό" σαν να μην έφτανε αυτό  του πέταξαν με χαιρεκακία πως ο πατέρας του μάλλον θα ήταν νεκροθάφτης χλωμών πρόσωπων αποκαλύπτοντας τον σχετικό μύθο. Ο Τόνυ αντί να κρατήσει κακία τους σκότωσε κατευθείαν με βέλη βουτηγμένα στα σάλια του φυματικού υπεραιωνόβιου  σεβάσμιου γέροντα  "Και τα χνώτα μου σκοτώνουν!" που βρισκόταν σε καραντίνα στη σπηλιά με τις φυτοφάγες νυχτερίδες. Η γνώση όμως δεν τον άφηνε να ησυχάσει, με το μικρό βανάκι που διέθετε η φυλή για να ψωνίζει απ'το πλησιέστερο mall τα ελάχιστα που δεν μπορούσαν να λάβουν απ'τη μητέρα Φύση (όπως μαρμίτα, marshmallows, microwave popcorn, μανταλάκια κλπ) πήγε στο πλησιέστερο βενζινάδικο και ζήτησε να μάθει πληροφορίες για τα εργασιακά των χλωμών προσώπων. Ο ιδιοκτήτης που ήταν φίλος με τους νομάδες καθότι του αντάλλασσαν για κάθε γαλόνι βενζίνη και ένα ιχνογραφημένο βήμα απ'το χορό της βροχής και ήδη κόντευε να ολοκληρώσει  με επιτυχία τον κύκλο σπουδών του, τον έμπασε πίσω σε μια αποθήκη όπου επάνω σε ένα τραπέζι υπήρχε ένας υπολογιστή με  σύνδεση Τ4.
  Αυτό στάθηκε η αρχή του τέλους για τον Τονυ Κάμπια και τις πρότερες φαντασιοπληξίες του.Ένας συναρπαστικός θελκτικός  κόσμος ξεδιπλώθηκε  μπροστά στα μάτια του όπως όταν η τομή απ'τα μαχαίρια της φυλής άνοιγε διάπλατα τις κοιλιές των βούβαλων. Τα θέματα σχετικά με τους θανάτους δεν άργησε να τον αφορούν μονοπωλειακά. Τεχνικές  και τέχνη ενταφιασμού σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, κουλτούρες και διακυμάνσεις στο τρόπο και στη μέθοδο θανάτωσης, μελέτη υλικών για τις κάσες και την ένδυση νεκρών του Δυτικού πολιτισμού, ανατομία και μέθοδοι ταρίχευσης, ιστορία του νεκρικού μακιγιάζ, ψυχολογία πτώματος και κοντινού συγγενή, μουσική μελέτη θρήνων και νεκρώσιμων λειτουργιών όλα έπλεκαν μέσα στο ακτινοβολημένο κεφάλι του ένα πρωτόφαντο γαϊτανάκι από καινούριες πληροφορίες που απομυζούσε αχόρταγα  σαν να είχε χώσει τους  κυνόδοντες του σε κερύθρα. Η πατρώα γη δεν τον χωρούσε, οι σύντροφοι του, του  φαίνονταν πλέον  παιδαριώδους νοητικής εμβέλειας και άτομα ταπεινών ξεπεσμένων συνηθειών. Η γοητεία που ασκούσαν πάνω του το ύστατο όριο  της ζωής και όλα τα τεκταινόμενα μέσα σ'αυτό το γεμάτο δέος χρονικό σημείο του καθήλωναν βαθμιαία την προσοχή αποκλειστικά  σε συναφείς δραστηριότητες.
    Επικρατούσε μια μισοσκοτωμένη προφητική άπνοια επαυξημένη από μια πούδρα ξερού νέφους όταν εμφανίστηκε μπροστά στην "Φλούρι" και με δάκρυα στα μάτια της πέταξε τη φούστα από βαλσαμωμένες βδέλες σύμβολο του τέλους της εφηβείας του και της είπε πως είχε έρθει  ο καιρός να ακολουθήσει το όνειρο του. Η "Φλούρι" που ακόμα και έτσι δεν έχασε την ψυχραιμία της του έριξε κατακέφαλα μια Ινδιάνικη ευχή που όμοιά της δεν είχαν αρθρώσει ποτέ μητρικά χείλη " Είθε να γίνεις αυτό που ονειρεύεσαι αλλά για ό,τι καλό κάνεις να ξέρεις πως παράλληλα εξαπολύεις και κακό, όποιον ωφελείς παράλληλα κάποιον δυσαρεστείς. Γι αυτό εύχομαι  το δίκιο του ενός με το άδικο του άλλου να βρεις τρόπο να συγκεράσεις"
    Ο Τόνυ Κάμπια μέσα στη συγκίνηση δεν μπόρεσε να καταλάβει και πολλά απ΄την ευχή της μάνας του.Οι καιροί που ακολούθησαν τον βρήκαν να γεμίζει και να αδειάζει πανσελήνους μέσα σε ανήλιαγα ταριχευτήρια και υπόγεια εργαστήρια γραφείων κηδειών όπου με περαντοδεκάρες φυτοζωούσε για να μάθει τα κόλπα της δουλειάς.Το ταλέντο του δεν άργησε να εκτιμηθεί απ΄την ανηλεή εργοδοσία ,μέσα σε ελάχιστο διάστημα ήξερε πως να σπάει χέρια πτωμάτων και έπειτα να τα επαναφέρει σε φυσικές θέσεις με πειστικό τρόπο,  να αποχρωματίζει στομαχικά υγρά και να τα αναμειγνύει με σαπουνόσκονη ουτοσώστε οποιοδήποτε ατύχημα να προσφέρει ένα αναπάντεχο θέαμα με μπουρμπουλήθρες σε μικρούς και μεγάλους, το μακιγιάζ του  επαφιόταν με τέλεια συμμετρία στο αντίστοιχο κοπλέξιον του θανόντος χρησιμοποιώντας πάντα φυτικές χρωστικές και φωτοσκιασείς της σχολής τατουάζ των Μαορί. Η τεχνογνωσία τον ενδιέφερε ακόμα και σε τομείς όπως η αιτία θανάτου και ο τρόπος που αυτή θα αναδεικνυόταν μέσα στο δρώμενο των κηδειών. Η τελική έξοδος όπως πίστευε ο Τόνυ είναι  ιερή,  αποτελεί  το απόλυτο γεγονός κάθε ζωής, κάθε λεπτομέρεια είναι υψίστης σημασίας.Παρεβρισκόμενοι και αντικείμενα γίνονται εικονογράφηση μέσα σε ένα βιβλίο από μάρμαρο με τον ετοιμοθάνατο  να τρεμίζει σαν κβαντικό νετρόνιο μέσα κι έξω απ'την πραγματικότητα πριν η τελική του στάση  απεικονιστεί μέσα στο αχάρακτο πλαίσιο της σελίδας. Είναι η πιο ηγεμονική  εκδήλωση του κυριολεκτικού εσωτερικού κόσμου που διανοίγει ένα  δίαυλο επικοινωνίας με το περιβάλλον -πράγμα που μεθοδεύεται με ιώβειο υπομονή και επίμοχθη σιωπηρή προσπάθεια- σαν χέρι δραπέτη που ξεπροβάλλει λες κατευθείαν απ'το έδαφος! Ο νεκρός τη στιγμή του θανάτου βλέπει επιτέλους τον αόρατο εχθρό που σε όλη του τη ζωή τον αντιλαμβανόταν παγωμένος απ'τον τρόμο από ξαφνικά άγρια  γρυλίσματα πίσω από θάμνους ή παράπλευρες παραλυτικές ματιές στη μακάβρια  λεπτοδουλειά  του πάνω σε άλλα ζώα. Τη στιγμή που ένα τραύμα διανοίγεται, ένα μαχαίρι αποτραβιέται, μια σφαίρα αρχίζει και καίει, ένα κομμάτι μήλου κοντοστέκεται  , ένα όργανο νεκρώνει, μια  αναπνοή κυρτώνει νικημένη  στο παιχνίδι limbo με την όποια νόσο   ο παθών βιώνει την πιο ακριβωθόρητη διαύγεια που μπορεί να παρατηρηθεί σε ανθρώπινο νου.Κοιτάζει με ανείπωτο δέος το καινούριο του σώμα ή αφουγκράζεται τη παράξενη τροπή των πιο γνώριμων λειτουργιών του σαν πιστά σκυλιά που γυρνούν και τον κοιτούν αφρίζοντας με πυρωμένα μάτια.¨Ολα εκεί συνθέτουν το τελευταίο στιγμιότυπο ενός  δρώμενου που πρέπει να περιέλθει στη δικαιοδοσία της  μνήμης   με την περιεκτικότητα  ενός Αναγεννησιακού πίνακα και την pop οικειότητα μιας καρτέλας στο view master  για τον απλούστατο λόγο πώς ο θάνατος δεν συνιστά τίποτε άλλο από ένα διπλότυπο αναμνησιακό τατουάζ στο τρεμάμενο μπράτσο του παρατηρητή, είναι ένα έργο που παίζεται μόνο για ζωντανούς άρα πρέπει να τους σοκάρει όσο και να τους ενδυναμώνει όσο κάθε άλλο εξελικτικό τρικ,ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο από την εμπορικότερη  διαφήμιση της ζωής και ο Τόνυ Κάμπια ο πιο εμπνευσμένος  παραγωγός που ανέδειξε ποτέ η συγκεκριμένη βιομηχανία.  Ήταν Μάης του 1998 όταν μπήκε με θάρρος μέσα στο γραφείο του Τζακ Μαρλοου του τελευταίου ατζέντη του και του ανακοίνωσε την έμπνευση του να δημιουργήσει τοτεμικής σύλληψης τρισδιάστατα γλυπτά για νεκρούς.
  Η πρώτη δουλειά που ανέλαβε ήταν ένα κοριτσάκι απ'τη Νεμπράσκα που είχε καταλήξει όταν ένα κομμάτι μήλου είχε φράξει την τραχεία της.Η σύνθεσή του περιλάμβανε ένα μήλο από πλεξιγκλάς όπου μια τρύπα στις διαστάσεις της άβυζης έφηβης θα επέτρεπε στο πτώμα να εξέρχεται απ΄την κατασκευή ως πελώριο σκουλήκι ντυμένο με μια ριγέ στολή με εξογκώματα!Το σημείο τριβής ήταν η έκφραση του προσώπου που θα έπρεπε να εκδηλώνει  μια  γαλήνια πλήρωση ψυχική και σωματική ταυτόχρονα, σαν να πιάνεις το μπούτι της γκόμενας σου καθώς βλέπετε Παρατζάνωφ ένα πράγμα. Το τελικό αποτέλεσμα ενθουσιάσε τους γονείς της μικρής που έτυχε να είναι πρώην χίππις και νυν new age προσήλυτοι οπότε δεν χρειάστηκαν και ιδιαίτερη πειθώ για να ενδώσουν. Τα νέα έκαναν το γύρω του κόσμου και οι συνεντεύξεις έδιναν και έπαιρναν. Οι δουλειές δεν προλάβαιναν να κλείνονται. Πραξικοπηματίες  κηδεύονταν κρεμασμένοι από αγκίστρια σφαγείων βαμμένοι με το ίδιο τους το αίμα δημοσία δαπάνη, ηθοποιοί  κάθονταν με τεχνική ημιδιατήρησης του rigor mortis πάνω σε γόνατα εγγαστρίμυθων μίμων και ακούγονταν να ερμηνεύουν κορυφαίους μονολόγους της καριέρας τους, θύματα φόνων καρφωνόντουσαν πάνω σε ρόδες του τσίρκου όπου όταν προσυννενοημένοι ρίπτες δήθεν αστοχούσαν και έριχναν το μαχαίρι στα φονικά τραύματα ανέβλυζε απ'τις αναίμακτες πληγές καραμελωμένο σάκε με φρούτα προσφορά στους πενθούντες,αυτόχειρες με ανατιναγμένα κεφάλια χαρτογραφούνταν από φωτογραφίες σε 3D printers εν πλήρει αρτιμέλεια και έπειτα τα κρανία τους διαμοιράζονταν σε μορφή  παζλ στους παρεβρισκόμενους όπου τοποθετώντας κομμάτι κομμάτι ανασυνέθεταν το εκλειπόν τμήμα καθόλη τη διάρκεια του  μυστηρίου ( αυτό έκανε θραύση σε κηδείες πολυτέκνων),Ακόμα και πιο απαιτητικές περιπτώσεις είχαν υπάρχει όπως θύματα εκρήξεων και εργατικών ατυχημάτων όπου τα πτώματα ήταν αδύνατο να αναγνωριστούν. Σε εκείνες τις περιπτώσεις σε συνεργασία με την αστυνομία ο χώρος του θανάτου σαρωνόταν απ'τη σημανση και τα ευρύματα παραδίδονταν στο Τόνυ ο οποίος διοργάνωνε  ένα κυνήγι θησαυρού σύμφωνα με τα σημεία που τα μέλη των ατυχόντων είχαν εξοβελιστεί.Έπειτα γράφοντας γριφώδη hints τύπου "του Μπαρμπακώστα η ποδαρίλα του μεγάλου δακτύλου ήταν κτήμα , τη μυτούλα μας τσιμπάει πλέον απ'το δίπλα κτήμα" έστελνε τους φίλους και συγγενείς να αποκαλύπτουν στοιχεία με τελικό έπαθλο την πλήρη ανάληψη των εξόδων ή δωρεάν καλοκαιρινές διακοπές σε resort για χήρες. Σε περιπτώσεις πολλαπλών θυμάτων τα μέλη πλαστικοποιούνταν και αποστειρώνονταν, μπλέκονταν μεταξύ τους και οι οικογένειες καλούνταν να βρουν σε ποιόν άνηκε τί με πλούσια έπαθλα στους νικητές.
    Ο Τόνυ Κάμπια ήταν ο μόνος ερυθρόδερμος που είχε καταφέρει να διεισδύσει τόσο ισοπεδωτικά στην κοινωνία των λευκών. Στις μεσοδυτικές πολιτείες το όνομα του είχε πιο πολλά κλικ στο Google κι από ντόπιους περιφερειάρχες. ¨Ηταν η εποχή που είχε αναλάβει ένα τεράστιο project, να διανοίξει τούνελ στα δόντια  ενός 80χρονου σταθμάρχη  και με μικροκάμερες να αναβιώσει μια σπηλαιώδη μεταφορά του δρομολογίου  της τελευταίας αμαξοστοιχίας που είχε επιβλέψει με τρένα από lego, όταν μια φωτογραφία της μακαρίτισσας της "Φλούρι" που βρήκε τυχαία στο κομοδίνο του τον έκανε να σκεφτεί την ξεχασμένη ευχή της. Πώς ήταν δυνατόν όλη αυτή η αναντίρρητη έκλυση χαράς και ευγνωμοσύνης που αποσπούσε από τους συγγενείς θα μπορούσε να αποβαίνει επιζήμια σε κάποιον. Έτεινε να πιστέψει πως τα λόγια της μάνας του αντικατόπριζαν την εκφυλιστική πορεία του εγκεφάλου της που όπως απεδείχθη δεν άργησε να την κατακυριέυσει ολοκληρωτικά με αποκορύφωμα το μοιραίο συμβάν κατά το οποίο προκάλεσε την τύχη της για τελευταία φορά κολλώντας στ' αυτιά της δυο κουδουνίστρες ντόπιων κροταλιών (μ αυτούς μαζί). Οι αυτόπτες μάρτυρες τη θυμούνται να κλυδωνίζεται ουρλιάζοντας και γελώντας ταυτόχρονα τυλιγμένη στο ρόδινο μούχρωμα ώσπου κατέρρευσε. Το μεγαλειώδες δρώμενο που έστησε ο γιος της για χάρη της περιλάμβανε ζωντανά τα δύο φίδια που κροτάλιζαν αφηνιασμένα μέσα στα νεκρικά χέρια της "Φλούρι" ενώ από τα πρησμένα δήγματα στο σώμα της ξεπετάγονταν πίδακες από χρυσόσκονη και τηλεκατευθυνόμενα Απάτσι που πέταγαν πετροδόλαρα στον κόσμο. Τέτοιος ήταν ο θάνατος της μάνας του και ακόμα δεν μπορούσε να ταυτιστεί με την άποψή της περί δικαίου.
  Ένα απ΄τα βράδια εκείνης της περιόδου, που ήταν τόσο κατάκοπος που η τηλεόραση είχε αποκτήσει διττό ρόλο ξυπνητηριού και αποκοιμιντή, πετάχτηκε κάθιδρως καθώς άκουσε να ανεβαίνει η ένταση της φωνής  ενός newscaster ενώ ανήγγειλε το θάνατο ενός 16 χρονου κοριτσιού από υπερβολίκή δόση αλκοόλ. Οι συγγενείς με έντονο ύφος και διάχυτη θλίψη τόνιζαν τον αδαμάντινο χαρακτήρα της μικρής εκλειπούσας και έτειναν να ωραιοποιούν ενοχικά όλα τα κακώς κείμενα που ίσως ένα αμερόληπτο μάτι να επέσημαινε στον τρόπο που το παιδί είχε ζήσει και γαλουχηθεί. "Ήταν εξαίρετο παιδί, πρώτη σε όλα, μόνο πρωτιές μας είχε φέρει και επαίνους. Ήταν αξιολάτρευτη, πρόσχαρη και καταδεκτική.Σπίτι,σχολείο, σχολείο, σπίτι, Γαλλικά και πιάνο. Άντρας δεν ήξερε τί θα πει  νόμιζε πως είναι είδος αγριοβότανου" κλπ κλπ κλπ. Του Τονυ του μπήκαν ψύλλοι στ'αυτιά. Δεν ήταν δυνατόν όλη αυτή η ομοιομορφία στις αποψείς να μην ήταν επίπλαστη, προφανώς και ο περίγυρος εξωραίζει για να απαλύνει το πένθος του και να ουδετεροποιήσει την πιθανότητα κοινωνικού στιγματισμού. Αυτό σκέφτηκε θα ήταν η ευκαιρία που έψαχνε για να τσεκάρει τα λεγόμενα της μακαρίτισσας. Οικειοθελώς προσφέρθηκε να αναλάβει την κηδεία και με το όνομα που είχε στην πιάτσα δεν παρουσιάστηκε καμία δυσκολία να του ανατεθεί το περιστατικό απ'την οικογένεια.
Οι συγγενείς συνέρρευσαν από πολύ  νωρίς στο χώρο ο οποίος ήταν στολισμένος με χαβανέζικο διάκοσμο από τικι και καλαμωτές καθότι η μικρή είχει ξεψυχήσει μετά από υπερκατανάλωση οινοπνευματοειδών σε ένα  ξέφρενο πάρτυ στο Μaui.Όλοι περίμεναν την ιδέα που θα παγίωνε την ευνοική υστεροφημία του κοριτσιού και θα αποκαταστούσε όποια μελανά σημεία έχριζαν διευκρίνισης και αποσαφήνισης για το τραγικό παραστράτημα της.Τα φώτα χαμήλωσαν και δυο μεγάλα ηχεία σφηνωμένα μέσα σε δυο γιγαντοειδή ξυλόγλυπτα υψώθηκαν απ΄το δάπεδο. Ένας συγκοπτόμενος ρυθμός υποβλητικών τυμπάνων έκανε την ομήγυρη να αρχίσει να δονείται συντονισμένη στη θέση της. Ξάφνου το  κορίτσι ολόγυμνο  με τυλιγμένο στον κορμό της μια κορδέλα με λογότυπα πασίγνωστων εταιριών ποτών αναδύθηκε απ'τη σκηνή καρφωμένη με αόρατη για το θεατή σιδεριά πάνω σε ένα πλαγιαστό μπουκάλι γεμάτο με ένα αφρώδες περιεχόμενο. Τα μαλλιά της εκτυφλωκτικά μέσα στους προβολείς ανέμιζαν από κρυμμένους ανεμιστήρες σε μια απόχρωση θεριεμένου σταχυού. Το φαινόμενο βέβαια ήταν η επεξεργασία στο κρανίο της κοπέλας. Είχε με κάποια θα έλεγες άγνωστη τεχνική υαλοποιηθεί ενώ το δέρμα είχε αποφλυωθεί τελείως. Μέσα σ'αυτό το διάφανο υαλικό εκμαγείο  που διέχεε τον φωτισμό σε μύριες πολύχρωμες γυαλάδες στον γύρο χώρο λίμναζε μια ανεπαίσθητη στάθμη από υγρό παρόμοιο με αυτό του μπουκαλιού.
    Ο Τόνυ καμαρώνοντας το αριστούργημα του πλησιάσε τη σκηνή και έκανε νόημα σε μια κοντή μαυροφορεμένη κοπέλα με ασημένια δαχτυλίδια και κακοβαλμένο σουλούπι να σηκωθεί απ'τη πρώτη σειρά. Εκείνη δειλά δειλά πλησιάσε τη σκηνή και χαμογελώντας με συστολή κοίταξε κατάματα το κοινό. Όλοι αναγνώρισαν μια αντιπαθητική μαθήτρια που φοιτούσε στην ίδια τάξη με τη νεκρή. Οι πιο πολλοί θεώρησαν πως ήρθε για να κλέψει λίγα ρινίσματα φήμης από τη εκλειπούσα. Η κοπέλα κοίταξε με νόημα μπροστά της για λίγα δευτερόλεπτα και με μια απότομη κίνηση γύρισε πλάτη στη σκηνή όπου και άρχισε να ωρύεται με φωνή τσιριχτή σαν σειρήνα:" Πάρτα μωρή  καριόλα! Πάντα σε μισούσα! Θέλω να το ξέρεις!Μου τα είχες πρήξει μωρή μαλακισμένη δεν μπορούσα να μπω στη τάξη χωρίς να νιώθω το κωλοβλέμμα να με υπονομεύει απ'την κορφή μέχρι τα νύχια! Χαίρομαι που δεν ήξερες να πίνεις ρε ζωντόβολο και για τα μάτια του άλλου του μαλάκα ήπιες τα άντερα σου! Χαίρομαι που εγώ θα μείνω να ακούω την κωλομουσική μου, με τα σπυριά μου να σκάνε απ'τον ήλιο και να βρωμάει ο τόπος, ενώ εσύ θα σκουλικιάσεις κλώσσα!" Πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να λυντσάρουν τη θρασυτάτη  και κυρίως οι κοντινοί συγγενείς αλλά ο Τόνυ είχε προβλέψει και με τη μέθοδο του αντιπερισπασμού πρόλαβε τα χειρότερα. Ήδη καθώς η κοπέλα ούρλιαζε κάποιοι ηχητικοί δέκτες που βρίσκονταν καλωδιωμένοι στην νεκρή είχαν αρχίσει να πυροδοτούν μια αύξηση της μάζας του ύγρου στο μπουκάλι και στο κρανίο της που πήρε να ανεβαίνει κοχλάζοντας. Ένας νεαρός με χοντρά γυαλιά και ξεφτυσμένο t shirt ήταν  ώρα να σηκωθεί και να υψώσει τη φωνή του " Και ξέρεις κάτι και από μένα; Πάντα το ήξερα πως δεν με γούσταρες! Πάντα το ήξερα πως δεν θα έριχνες τα μάτια σου  ποτέ να με κοιτάξεις γιατί ποτέ δεν σε ενδιέφερα ούτε εγώ ούτε και οι χαζές μου ασχολίες για τις οποιές επεδείκνυες πάντα προσποιητό ενδιαφέρον και ευγενική συγκατάβαση. Με ήθελες πάντα σαν υποπόδιο παρηγοριάς όταν ο ξέρεις ποιος σε άφηνε αμανάτι ή σε έστηνε, τότε επιζητούσες  κάποιον όμοιο της δυστυχίας σου, μόνο που η δικιά σου κρατούσε ένα απόγευμα μωρή σκρόφα ενώ εμένα η δική μου δεν είχε τελειωμό, μόνο τον παρθενικό σου υμένα δεν μου έδειξες όταν στον φόρεσε ο ξέρεις ποιος ενώ εγώ καιγόμουν ακόμα να με άγγιζε μια σταγόνα απ'τα ούρα σου υποκρίτρια  γουρούνα!Τό ξερες!" Τώρα τα στίφη των συγγενών κατευθύνθηκαν σε νέο προορισμό.Καρδιακοί φίλοι μπήκαν στο χορό και μάνιαζαν εναντίον των δύο ομιλητών που έτρεχαν μέσα στην αίθουσα σαν πανικόβλητες κατσαρίδες. Το κοχλάζον υγρό είχε φτάσει μέχρι τον μέτωπο του διαμπερούς κρανίου της νεκρής ενώ τα τύμπανα άγγιζαν πλέον φρενήρεις ρυθμούς. Τρίτο κρούσμα έμμελε να ξεχυθεί τώρα από ένα μεσόκοπο τύπο στο βάθος της αίθουσας "Έπαιζες με όλο το μαγαζί! Κεράσματα από δω! Σφηνάκια από κει! Το γλένταγες κανονικά! Surfers! Τουρίστες!Ντόπιοι! Όλοι ακούμπησαν ένα μισθό στα αγίνωτα στηθάκια σου! Το γλένταγες μεθυσμένη απ'την επίδραση που είχες πάνω τους! Έπινες σαν απεξαρτημένη που ξανακυλούσε, σαν η μέθη να μην είχε εφευρεθεί ποτέ, βριζόσουνα με τις φιλενάδες σου που σου πέρνανε τα ποτήρια από μπροστά σου! Δεν είχες τελειωμό! Δεν σου αξίζει αυτό που έπαθες σε καμιά περίπτωση αλλά το θέαμα ήταν φρικιαστικό! Απλά φρικιαστικό! Ακούς; Ακούς;" Με αυτά τα λόγια  ένα κρακ ήχησε στην αίθουσα συνοδευόμενο από βορβορώδεις εκχυμώσεις και εκτοξεύσεις. Το υαλικό κρανίο είχε διαρραγεί ολοσχερώς και από μέσα του εκτινασσόταν παχυλό και ζεματιστό το περιεχόμενο του μπουκαλιού. Τα κορμιά δεν άργησαν να γίνουν μουσκίδι αφού είχαν μαρμαρώσει στις θέσεις τους. Μετά το πέρας της εκρυθμίας αρκετοί διέγνωσαν στα στόματα τους μια επίγευση από αφαλατωμένα δάκρυα παραγκωνισμένων teenagers.
    Η τύχη του Τόνυ Κάμπια αγνοείται, φήμες τον θέλουν να έχει προβεί σε αλλαγή καριέρας όπου πλέον ως ιεραπόστολος στη Νήσο Βόρνεο διδάσκει σε φυλές κανιβάλων μια  σοσιαλιστική και ουμανιστική μέθοδο ιεαράρχησης και ταξινόμησης των προς βρώσιν μελών ανάλογα με την ηλικία, το ιατρικό ιστορικό, την οικογενειακή κατάσταση  και τις διατροφικές συνήθειες.

Η πειστική ζωή

ροή και fiero
στο τρέμισμα της  σταφυλής κάθε στόματος που ανοίγει
για άχρηστους λόγους βρίσκεται η αγάπη
είναι κάτι σαν τα τουβλάκια που συνεχίζουν να πέφτουν μες στο κεφάλι σου
αφού έχεις παίξει video game
αυτό είναι στα σίγουρα η αγάπη

πόσες φορές θα βρεθούν πάλι μπροστά μου
αυτοί και τα παιδιά τους
διαλαλώντας  μοναδικές ηδονές
θέλουν να σε κάνουν να τους θαυμάσεις
και το πετυχαίνουν, αλλά μόνο αυτό πετυχαίνουν

Τη μια σε χαιδεύουν, την άλλη σε χτυπούν
σαν μπάτσοι με σαρδέλες σαν μπάτσοι με νερά
και τότε αποκαλύπτεται η καταγωγή τους
έφτασαν ως εδώ  χαλκομανίες σε ερπήστρια
 ιοί απογειωμένοι από  μουσικά περιστρεφόμενα

ακόμα φτύνω ψαροκόκκαλα απ'το καλοκαίρι
ως καρτούν που ποτέ δεν σκοτώνονται θα ξαναρθώ
μόνο που τώρα θα φοράω το τάνγκα με τη στάμπα
το κηδειόγραφο των αγαπημένων τους συνηθειών

Κάπου υπάρχει μια αδήλωτη ποινή,ένας βασανισμός
για την ευφυία που απαντάται με την κρεοφαγία
εκτινάσσεται  μετά τα δείπνα αγαπημένων φίλων
όταν ανάμεσα στα στίφη των γραμμάτων αναδίδονται
νέφη εκτοπλασμάτων  βελασμάτων που πέφτουν πάνω τους
και τους κάνουν να ξεροχύνουν μέσα σε 5 λεπτά

η πειστική ζωή και τα χαμένα φεστιβάλ
εκεί όπου πάντα θα υπάρχουν πλήρεις στιγμές μέσα σε  άνισες περιγραφές
εκεί όπου πάντα θα υπάρχουν άνισες στιγμές μέσα σε πλήρεις περιγραφές

στον κάτω κόσμο -κυριολεκτώ-
βρίσκονται τα πολυτελέστερα πολυκαταστήματα
εκεί οι πατεράδες δεν πεθαίνουν ποτέ
κοιμούνται και δουλεύουν ταυτόχρονα
κι αν τους πετάξεις ένα κουβά νερό
λένε τις ίδιες ιστορίες σαν να 'ναι η πρώτη φορά
και πριν ξαναβυθιστούν μοιάζουν με παιδιά

το να γράφεις μέσα στη νύχτα δεν είναι γάλα
μπορείς να φέρεις κάτω απ'το πάπλωμα ό,τι υλικό
θες πέραν του  κέβλαρ εκτός κι αν θέλεις να με ξεκαρδίσεις
σαν τον τύπο που είπε πως το να σε πυροβολούν
είναι σαν να σε κλωτσάει άλογο

νομίζω ότι πέρασα πίστα
είναι η αγαπημένη μου  και ποτέ δεν κάνω λάθη
την βγάζω σαν κοιλιόμενη σκάλα
και μετά έρχεται για δώρο η σούπερ δύναμη
ξέρεις δεν μου αρέσουν τα πρακτικά πράγματα
αλλά ειλικρινά δεν ξέρω άλλον άνθρωπο πιο υλικό

θα φέρω το έως του νοικιασμένου μας σπιτιού
βάζοντας το καύκαλο της γριάς χελώνας μας
να οστρακίσει την πρώτη ακτίνα στο εσωτερικό
κι έπειτα όλοι θα φάμε ένα πορτοκαλί πρωινό

γελώντας και κλαίγοντας με μια technicolor ταινία
που ξέμεινε απ'τη νύχτα στην πρωινή τηλεόραση
κι έπειτα με νωπά αγγίγματα θα βγει ο καθένας
και θα πετάξει για όπου αγαπάει απ'την πλατφόρμα του μπαλκονιού

Αγιόμυγες & Αρτόδεντρα (μόνο λόγος)

οι αφηγήσεις των εκ γενετής τυφλών
δεν έχουν ποσόστωση σε αλκοολ
ουτε ξέρουν πόσα γράμματα έχει το ΓΚΟΛ
ούτε να το ονειρευτούν μπορούν
μόνο με φίλους  ηχηρά να το ρευτούν

μετά όλοι μαζί πάμε για χάζι στο τελωνείο
γράμματα παρακρατούν  εμπόρευμα για το  τοπικό πορνείο
τα ίδια γράμματα στο χαρτονόμισμα θα ξανασμίξουν
για να περάσουν οι καυλωμένοι  και να χυμήξουν

μας σκοτώνουν αφειδώς ενώ τρώμε το φιδέ μας
τα αρσενικά της χώρας ανακούρκουδα πολεμούν
και μεις γελάμε με την ευλάβεια που γράφουν τις ποινές μας

όταν ακόυω κάποιον να μοιρολογεί για την
 προσωδία που  πήρε στον τάφο η περισπωμένη
θέλω να του αφήσω ένα μετανάστη με μαχαίρι
στο κομοδίνο  του να περιμένει

κάποτε ένας άντρας σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής  μου είπε "Problema?"
το μόνο που μου ρθε στο μυαλό ήταν  "Poema"

ήμουν τότε πολύ δυστυχής
που δεν φάνηκα όσο έπρεπε θρασύς

αλλά θυμήθηκα την νύχτα που βρέθηκα σε σπίτι πολύ σικ
 όπου αυτός που μέσα του γερνούσε, μας έμαθε ένα τρικ

να συστηνόμαστε όλοι με ονοματεπώνυμο
 όχι σαν Αποστόλοι με κοινό ψευδώνυμο

και τότε έκανα κάτι που δεν αρμόζει σε αγνώστους
που ονειρεύονται να σμίξουν με τους αστικούς ευρώστους

έλεγα πότε δυο μικρά και πότε  δυο μεγάλα 
και ηχηρά τα πρόφερα στην αχανή του σάλα

...και μέσα στα βιβλία αγιόμυγες κι αρτόδεντρα
και έξω  κέντρα που οικτίρονται από ομόκεντρα απόκεντρα

ένα κρανίο με τυπωμένα των νεκρών τα τελευταία λόγια
-τί όμορφος στίχος- μελωδία υπόγεια
σε τυφλού ποιητή γραπτό θα αποτελούσε  λογοκλοπή
στο δικό μου  απλά πειστική περιγραφή

για μια φορά ακόμα θα γράψω τα γράμματα
σφίγγοντας  αυτά τα μαύρα ράμματα σε
στο άπειρο εκτεινώμενα αρκτικόλεξα
διακεκομμένα συγκοπτόμενα σταυρόλεξα

 αν το καλοσκεφτείς  η λέξη που ριμάρει
 είναι πάντα αυτό που θέλεις να είναι εκεί
 για να σε δει
 για να σε πει

κάποτε ένας άντρας σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής  μου είπε "Problema?"
στην αρχή νόμισα πως άκουσα  "Poema"

Ψευδοτσιτάτο no.5 (Το Λίμερικ του Φρίξου Ροτόντα)

 "Η επικάλυψη δεν είναι σοκολάτα"

Ο Φρίξος ο Ροτόντας μες στην οχλαγωγία

η πιο φέρελπις απάντηση στην αστική ανία

βγήκε  γυμνός στη μαρμαρένια μπαλκονάρα

κρύβοντας τα επίμαχα με πάστα καρμπονάρα

και ο λαός εθαύμασε την τόση υπεροπλία

Τον Φρίξο τον εμάθαμε από ένα talent show

που είχε βγει να καυχηθεί για την οσμή του ζώου

οι κριτικοί ενέκριναν την τόση σερνικάδα

1ο τον βγάλανε με μιας  σε όλη την Ελλάδα

και για βραβείο τον πλύνανε στην κοίτη του Αχελώου

Ο Φρίξος έγινε συχνός στα πάνελ της ΤV

αφού ήτανε ξηγημένος γαρ και μίλαγε σπαθί

ήτανε φρόνιμο παιδί κι έβγαζε σκανδαλάκια

κατά πως τον δασκάλευαν τα γύρω του πουστράκια

χωρίς κοκό και μακελειό δεν έχει προκοπή

Οι κριτικοί τον λάτρευαν κι ας ήτανε βλαχάκι

 είχε λέει κάτι το μασίφ, πετύχανε λαβράκι

γιατί αυτών το γόητρο είναι να κασσανδρίζουν

να καπαρώνουν το πουλέν και τέλος να το βρίζουν

μα ο Φρίξος θα τους έδειχνε πως δεν κούμπωνε πάκι 

Τα σκώτια τους κολάτσιζαν ποιά πρώτη θα τον πλάσει

τεκνάκι στα νεανικά ή ζιγκολό  με Λάσυ

"Είσαι τρελή;" έλεγε η μια, αυτός παίζει με  PEZ

"Μωρ'αυτός τρώει σε milf πιο πολλά κι απ'το Παρνέζ"
 και έτσι κοκορευόντουσαν  χωρίς να δίνουν βάση

'Ηταν βλέπεις οι καιροί που το Έθνος δεν βαστούσε

έπλεε στη κακογουστιά, σε γλίτσα κολυμπούσε

κι όταν η κρίση χτύπησε το ρόπτρο εξωθύρας

όλοι πιαστήκανε  άντυτοι με πέη ανα χείρας

και στο θεριό ρίχναν μπηχτές ποιόν πρώτον να γαμούσε

Υπήρχαν και οι συνετοί με τις φωνές τις λίγες

που από πριν δεν νιώθανε τους γιαλαντζί κολίγες

βλέπανε στους Ολυμπιακούς,στο Εuro και στη Εuro

ομοψυχία Ελληνική όσο κρατάει το πούρο

κι έπειτα μόστρα το  βρακί με κολατσιό  για μύγες

Αυτοί με το στραπάτσο χαρήκανε κομμάτι

ίσως σκεφτήκανε μ'αυτό να φύγει η αυταπάτη

οι άνθρωποι μπορεί στα σπιτιά να δουλεύουν

στην επαρχία για να σωθούν γελάδια να αρμέγουν

αλλά η κατανάλωση ήταν της γης το αλάτι

Πορείες γίνανε πολλές, κραυγές αχολογούσαν

μα η μάζα η κρίσιμη των νιων κουτόχορτο μασούσαν

εγκρίνιαζαν και πάλευαν με φραπεδιά και μένος

στα Hummer εσιχτίριζαν πού έφτασε το γένος

και τη φλεγόμενη Μαρφιν tattoo θε να χτυπούσαν

Το έθνος μας παρέπαιε  έψαχνε έναν ηγέτη

κιμπάρης να ταν μπεσαλής κι ας έμοιαζε με Υεti

πείνα και φτώχεια έκανε το κόσμο να σαρώνει

γατιά σκυλιά αμάσητα ως του Αττικού τα πόνι

μέχρι τον τάφο σύλλησαν της στέκας Ταυγέτη

Ο Φρίξος ήτανε ζεστός να μπει στην εξουσία

με ένα πραξικόπημα, δεν σήκωνε αστεία

νύχτα τρύπωσε στα πλατώ και βγήκε στον αέρα

και στο λαό απευθύνθηκε που έψαχνε πατέρα

γογγύζοντας ίσαμε δυο κιλά φαιά ουσία

Αγάπητοι συνέλληνες παιδιά της Σαμάρινας

ως πότε θα λογίζεστε για κάτοικοι της Κίνας

ήρθε ο καιρός ωρέ Έλληνες μες στη Βουλή να μπούμε

snuff movie υπερπαραγωγή να φτιάξουμε μπορούμε

σφαχτά εκλεκτά να ξαναμπούν στο δίχτυ της Κατίνας

Μεγάλο σούσουρο μεμιάς έγινε στο κανάλι

της AGB ορθώθηκε τρανό  κάτω κεφάλι

εσπάσανε τα δίκτυα πέσανε οι γενικοί

τον Φρίξο μπαγλαρώσανε σε βαν οι μυστικοί

μέχρι του Λάκη το τσαρδί πάτησε σα στραγάλι

Έξω απ'την Ασφάλεια τρανό γιορτάσι εστήθη

κουκουλοφόρες έβαφαν με στόχαστρα τα στήθη

οι νέοι μάθαιναν ξανά τον πόλεμο του δρόμου

και οι geeks σε τόμους έψαχναν παράθυρα του νόμου

το Φρίξο περιέλουζαν χιλιάδες νέοι μύθοι

Με τηλεφώνημα σκληρό πανύψηλου προσώπου

στήθηκε επιχείρηση σαν μύθος του Αισώπου

των ζώων οι ποιότητες αίφνης μασκαρευτήκαν

σε χέρια που εκρύψανε στόματα που ρευτήκαν

τον Φρίξο βγάλανε γυμνό για σπίλωση μετώπου

Είναι ψυχοπαθής βαριά δεν βλέπετε ο άνδρας

λόγος ουδείς να μένετε στην παγερή Αλεξάνδρας

τραβάτε σπίτια σας λοιπόν το θέμα είναι λήξαν

και οι γιατροί θα εγγυηθούν αν τα μυαλά του πήξαν

που τώρα μοιάζουν εν πολλοίς σιδερικά της μάντρας

Κι εκεί που ετοιμάζανε το Φρίξο για να μπάσουν

δυο δαγκασιές τους έκαναν τα χέρια τους να μάσουν

γύρισε ο ήρωας λοιπόν με βλέμμα σαστισμένο

και του ποιμνίου απηύθυνε λογύδριο μανιασμένο

λόγο στρωτό που έκανε τα αίματα να βράσουν

Θυμάμαι στα μικράτα μου που ερχότανε ο Μάης

του παγωτού γινόμουνα μέγας μοναχοφάης

όχι μόνο κατέβαζα του Γαργαντούα τις δόσεις

μα  με  περιτυλίγματα εμπλούτιζα τις γνώσεις

τη σύσταση όλων των ειδών εδίδασκα σαν 'Αης

Μόνο σε ένα τόσο δα θεόμικρο ξυλάκι

σκάλωσε το μνημονικό σαν ήμουνα παιδάκι

έγραφε πάνω κάτι που ποτέ δεν αντελήφθη

και μια ζωή εφώναζα πως μήνυμα ελήφθη

ήρθε όμως η στιγμή που άστραψε φλασάκι

Σε σας θα πω το μυστικό, τα δέοντα μαντάτα

που κάθεστε κοιμώμενοι σε σύννεφα αφράτα

είναι φορές που η γεύση μας  άγρια  απατάει

σ'ανταλλακτήρια ηδονής την θέληση πουλάει

"η επικάλυψη λοιπόν δεν είναι σοκολάτα"

Αυτό έγραφε το χαρτί και τώρα πια με δέος

κατέχω αυτό που μου φύγε τότε σαν ήμουν νέος

κάλλιο να ξέρω πως σε δόκανο πιασμένο είμαι σαμούρι

παρά ουρί που κελαηδεί τίγκα στο καναβούρι

να ρίξετε στα Τάρταρα τέτοιο γελοίο κλέος

Και λέγοντας αυτά λοιπόν με βλέμμα του ροφού

την τέχνη επιστράτευσε του μέγιστου kung fu

τα λόγια εμνημόνευσε δασκάλου αστεράτου

και στη καρδιά έριξε βαρύ χτύπημα του θανάτου

λαλιά δεν έβγαλε καμιά πλην ένα ισχνό "ΟΦΟΥ!"

Καθώς νεκρός αφέθηκε στο έλεος του κενού

΄το τυχερό το σχήμα είδε του τριφυλλιού

με ένα γλυκό χαμόγελο έσβησε πριν προφτάσει

με το στραβό κεφάλι του  στην άσφαλτό να σκάσει

έκτοτε εκεί εμφανίζονται σταγόνες παγωτού

Αλλά έξαφνα φοβήθηκα

Το παιδί τρώει πάλι το χυλό του μέσα απ'τις  φωτισμένες υδρογείους
με της γης  παραλήδες και πληβείους διάγει ερήμην του παράλληλους βίους

Φοβάμαι μην ηλεκτροπληγεί αλλά ακόμα πιο πολύ
μην τα παρατημένα βόρεια ημισφαίρια ξεχάσει να χρησιμοποιεί

Ανεβάζοντας την ένταση τα αυτιά μας παραμένουν άθικτα
κάποια στιγμή θα επιδείξουν συμπτώματα που σχετίζονται με οργίλη απάθεια

ονειρώδης βιαιοπραγία, ιδεασμοί καταστροφών
ωχριούν μπροστά στην φασίζουσα ειλικρίνια στα τραπέζια των γνωστών

Σκέφτομαι σκέψεις τρώγωντας κάτι φωτισμένο απαλά
οι Ψυχολόγοι λένε πως όλα τα εδέσματα μονάχα έτσι γίνονται κατανοητά

Και μέχρι να πεις σοκ κι άλλη μια ζωή έχει καρυκευτεί
όπως απ'την  αιθάλυ τα λιωμένα γατιά στην Εθνική

Το κεφάλι μας είναι πάντα βρώσιμο και λιπαρό στο τέλος της ημέρας
Όποιας χώρας κι όποιου κήτους  κι αν το πιστεύεις δέρας

Δίπλα στους οδηγούς που κυλιούνται πλανήθηκα για να αγοράσω την τυρόπιτα
απ'τη βιτρίνα με τα λαμπιόνια τη ζεστή
αλλά έξαφνα φοβήθηκα μήπως μακρυά απ'το φως  δεν ήταν πια  μαγνητική

και το χώρο του στομαχιού συνυπολόγιζα
αν τρεφόμουν παράλληλα με κάτι που θα με έκανε να φθόριζα;

ίσως αν γευόμουν  το σπιτικό  πλαγκτόν, αλλά μπα!
μόνο σε γιορτές, είναι ρητή η εντολή  του μπαμπά!

έτσι την άφησα να καίγεται στο τροπικό κοπάδι της  βιτρίνας
σαν σε υποβρύχιο βασίλειο που ναυάγιο έφερε το τέλος τη πείνας

Νεοπαροιμία no.4

"Το Άγιο Πνεύμα περιστέρι , ο διάολος κουτσουλιά!"

Έτσι που λέτε το καταθέτουν τα πατερικά κείμενα.Το Άγιο Πνέυμα δεν ήταν περιστέρι ήταν μεταμφιεσμένο σε περιστέρι όπως οι άνθρωποι βγάζουν τα απωθημένα τους όταν ανοίγει το Tριώδιο και βλέπεις τον μανάβη ντυμένο Καρμελίτισσα και τη κυρία της διπλανής πόρτας Dana International ,  ε! ένα τέτοιο πράγμα. Του ξύπνησε λοιπόν ο  άλλος του εαυτός του Αγίου Πνεύματος, είχε ορεξούλες και ήθελε να κάνει μια αλλαγή βρε αδελφέ  πριν τη πρεμιέρα, μια και δυο  πήγε στα παρασκήνια που ετοιμάζονταν οι άλλοι και   λέει στον Ιησού " Εσύ τί θα βάλεις, έτσι θα κατέβεις;΄΄ "Ναι,γιατί, έχεις κάποιο πρόβλημα;" του απαντάει ο Κύριος " 33 χρόνια θα μείνω,θέλω να είμαι όσο πιο κοντά γίνεται στο φυσικό. Εσύ που θα κάνεις μια cameo εμφάνιση στην επιφοίτηση και θα βγεις μέσα στις φλόγες για να  πετάξεις τα γλωσσίδια στις καρκάλες βάλε φτερά και πούπουλα τι με νοιάζει ,ούτως ή άλλως όταν ήταν στο Λας Βέγκας με κάτι ουρί τον είχε σκαρφιστεί το ρόλο σου που είχε ξετρελαθεί με  κάτι ταχυδαχτυλουργούς, μου 'πε να μη στο πω βέβαια ..." "Φτερά και πούπουλα;" λεέι το Άγιο Πνεύμα "Μμμμμ! Pas mal! Pas Mal! Pas du tout! O μεγάλος ντύθηκε;" "Άσε" λέει ο Ιησούς που είχε υπό στρατιωτική εποπτεία 10 Νεφιλίμ που του ξάνοιγαν την κουπ στο γνωστό σε όλους μας μελί του Ιρακινού ηλιοβασιλέματος "δεν θα ρθει για να μην εξαγριωθεί λέει και γίνει πάλι της "Παλαιάς" τώρα που του είπανε οι επικοινωνιολόγοι να αλλάξει ρότα, η βία φέρνει βία πώς να το κάνουμε , φίσκα οι άλλοι με αδελφοκτόνους και θύματα των 7 πληγών εμάς μόνο κάτι εργατικά ατυχήματα απ'τη Βαβέλ και το κήτος που φύλαξε τον Ιωνά σε ενυδρείο στην κεντρική πλατεία να κοιτάει σα μουρόχαβλο, όλες τις δουλειές τα παιδιά του Ζεβεδαίου και γω τις τραβαμε! Τσακωθήκαμε άγρια  σου λέω,μέχρι τις 10 εντολές μου πέταξε, εφφέ θα είναι το σπάσιμο όταν θα τους πιάσω να προσκυνάνε το βόδι, θα τις έχω ψιλοδέσει με ατλακόλ. Με γάνιασε! Να μην ανεβαίνω σε άρματα μη πάω και  σπάσω κανένα πόδι και  δε βγει λυρική η ανάβαση στο Γολγοθά άμα τρεκλίζω -μόνο σε γαιδουράκι μ'αφήνει-, να κοιτάξω λέει το πρόβλημα με τη λειψυδρία στην Κανά, 45 βαθμούς θα πιάνει στη Παλαιστίνη  εγώ να μη πέσω στη θάλασσα επειδή δε ξέρω μπάνιο,μετά θέλει  να αναστήσω  ένα Λάζαρο που του χρωστάει κάτι θυσίες,τί να πεις, αλλά ο μαύρος χαμός έγινε με αυτόν τον gay ακτιβιστή τον Ιούδα που θα με κυνηγάει να μου τον ακουμπήσει στα πλαίσια της  αντιρατσιστικής καμπάνιας για να ξεπλύνουμε το μακελειό των Σοδόμων, με τίποτα του λέω ένα φιλάκι στα τελειώματα για να πλασαριστεί και ως προδοτική χειρονομία και πολύ του είναι του σιχαμένου , ααα και η θεραπεία του λεπρού ντουμπλάζ! Με τα πολλά δέχτηκε...

  Έγινε η φτιάξη, πέρασαν χιλιάδες χρόνια εδραιώθηκε το star quality των μετεχόντων, η αορατότητα και η έλλειψη παρεμβατικότητας άυξησε τις αρετές και άμβλυνε τις δυσαρέσκειες, μόνο που το Άγιο Πνεύμα δεν  μπορούσε να χωνέψει την τόση αγνότητα, υπήρχαν ιδεώδεις και ιδεώδεις αρετές προσωποπαγείς και συγκεκριμένες που αποδίδονταν κατευθείαν με λατρεία στο ον απ'το οποίο εκπορεύονταν. Ο Άγιος Νικόλας με έσωσε απ΄το ναυάγιο, ο ¨Αγιος Χριστόφορος με έσωσε απ'το τροχαίο, η Παναγία με ξεκούτσανε, ο Spiderman μου κατέβασε με τον ιστό του το γατί απ'τη στέγη, το Άγιο Πνεύμα ένιωθε τελευταίο όνομα στη μαρκίζα. Προσευχές και δεήσεις για τους άλλους, κάτι ειδωλολατρικά simulation με χοντροπίτσουνα που δε λένε να απογειωθούν του Σταυρού γι΄αυτό. Τάματα και γονυκλυσίες για τους άλλους κάτι μεταφυσικές νύξεις από μαυροφόρες πως δήθεν μου τάχα τους ανάδευσε  τον κότσο καθώς ακούγονταν τα ιερά λόγια της θείας λειτουργίας γι'αυτό.Τα 'χε πάρει κράνα! Μια και δυο βγαίνει βράδυ και πάει και βρίσκει τον εξαποδώ σε μια τσάρκα που είχε μπαστακωθεί σε ένα δύσμοιρο κοριτσάκι και την ώρα που λεγόντουσαν οι ευχές του εξορκιστή μπορούσε να παρέμβει σαν κανάλι που πότε πιάνει πότε όχι. "Τι θες ωρέ" του λέει ο Σκοτεινός Άρχοντας "δεν΄βλέπεις πώς μου κάνουν έξωση ενώ είμαι νομότυπος; Άσε με να του φάω τα εντόσθια του ελεϊνού!""Αρχίδια νομότυπος είσαι" του αντιγυρίζει το Άγιο Πνεύμα "ας μην ήταν ψευδός και ημιμαθής αυτός ο βλάχος που τα λέει μισά και θα σου λεγα που θα 'σουνα τώρα βλαμμένε, τί είναι αυτό το απολειφάδι που βρήκες και τρύπωσες;""Μα γιατί το λες, είναι πρωταθλήτρια ενόργανης και με τη κρίση δουλεύει contortionist, έριχνα κάτι ξάπλες μέχρι που ήρθε η σφηνόπουτσα"είπε το Κτήνος."Λοιπόν άκου για να τελειώνουμε, επειδή αυτός κάποια στιγμή θα τη πετύχει την ευχή έστω και από κεκτημένη ταχύτητα και εσύ θα πας από κει που ρθες σου προτείνω ένα ντίλι, μου έχει γυρίσει το μάτι με το τρόπο που μου συμπεριφέρονται εκεί κάτω, με έχουμε πιο χεσμένο κι απ'ότι  εγώ τα μάρμαρα του Συντάγματος, εντάξει περιστέρι με ξέρουνε δεν θέλω να τους αλλάξω τροπάρι αλλά κάνε κάτι για να με σεβαστούν εκ νέου και ξέρεις πως είναι αυτά ε, επειδή δεσμεύομαι με τα μεταγραφικά δεν θέλω να τους κολλήσεις καμιά influenza απ'τα μούλικα που με πασπατεύουν στα πάρκα και ξεκληριστεί η μισή υφήλιος αυτά ανήκουν στο παρελθόν,άσε που θα μου τη πούνε και οι τσουκου  τσουκου ψυχοσώστες που είμαι τακίμι αυτές τις δυο χιλιετηρίδες ,η επίθεση θέλω να γίνει υποδορίως και με στρατηγική, τσιτσιριστική και όχι κατα μέτωπον, όπως κάνεις με τις οικονομίες των αδύναμων χωρών ντε!Χρησιμοποίησε κάποια ιδιότητα μου που φαινομενικά δεν είναι επικίνδυνη και ρίξτους  στ'αυτιά, κάτι με το οποίο να με έχουν συνδέσει και να καταλάβουν πως προέρχεται από εμένα χωρίς εμένα όμως; Αντιλαβού;" "Θα σε φτιάξω μη σκας! Κάντου τώρα του μαλάκα μια κλήση στο beeper ότι βγήκανε οι Πεντηκοστιανοί και τρώνε το συσσύτιο για τους φτωχούς να γίνει μπουχός γιατί έχει αρχίσει και μου καψαλίζει το δεξί, ο μυρωδιάς!" .Έτσι απήντησε λοιπόν το πνεύμα του κακού και  ενώ κανείς δεν περίμενε να κρατήσει το λόγο του,αυτός ίσως γιατί πάντα συμπαθούσε τα παρεξηγημένα άτομα και οντότητες τον τήρησε:

• Συναυλία των "Kings of Leon" ακυρώνεται όταν μετά από τρία τραγούδια το συγκρότημα δέχεται επίθεση από κουτσουλιές διερχόμενου σμήνους περιστεριών
• Γέφυρα 40 χρόνων στη Μινεσότα καταρρέει λόγω των συσσωρευμένων κοπράνων από περιστέρια.Οι ειδικοί εικάζουν πως οι ατσάλινοι δοκοί της γέφυρας σκούριασαν γρηγορότερα απ'το προβλεπόμενο λόγω της αμμωνίας και των οξέων που περιέχονται στις κουτσουλιές
• Στέγαστρο καταπλακώνει άνθρωπο στο Syndey. Το ύποπτο κατασκεύασμα ήταν επιβαρυμένο με μεγάλη ποσότητα κουτσουλιών από περιστέρια που το χρησιμοποιούσαν ως στέγη.
• Κατεδάφιση στέγαστρου σε πρατήριο της Shell στην Αριζόνα ενοχοποιεί τα περιστέρια και την αφοδευτική τους δραστηριότητα