Σάββατο 14 Απριλίου 2012

Στέρεψα και γράφω βλακείες και θα συνεχίσω να γράφω βλακείες λόγω αγάπης προς την αμεσότητα









Έχεις ένα κόκκινο αυγό άξιο να πεθάνεις γι'αυτό
Να θυσιαστείς σταυρικά για να μην στο σπάσει κανείς

Στην ακροποταμιά κοιτάς πέστροφες να προσπαθούν να στο σπάσουν
με τα μικρά τους δόντια αλλά το κρατάς όλο μέσα στο στόμα

Και στα βουνά το φυγαδεύεις από θραύσματα ζώων που
κάνουν φλικ φλακ για να τρομάξουν τους παντρεμένους περιηγητές

Ειδικά η αλεπού μπορεί να απογειώνεται και να τρώει απ'τις κορυφές
των ελάτων κάμπιες και μαργαριτάρια

Και ο κόσμος κάτω αυτή η μεγάλη μυριοχαρακωμένη πλάκα
ένα ξενύχτι νεκρού πλέον σαν μια πίστα από πάγο που πάνω
παίχτηκε χορογραφημένη τσόντα από μπαλέτο νάνων

Ο πάγος το μόνο που μας έχει μείνει για να φιλοτεχνήσουμε κάτι
θα γίνει μια μέρα καλουπωμένη σφαίρα που θα εκπυρσοκροτούμε
στα ποτήρια μας με ειδικά όπλα πάνω από πύργους καταδύσεων

Λέγε με bloom καμιά φορά στο επιτρέπω

Στη ρίζα ενός βρώμικου δέντρου κάποιος τινάζει τα μυαλά του
Μια pop εικόνα με pop συνακόλουθα τα επιχειρήματα είναι πάντα
επιρρεπή στο πιασάρικο,επιχειρήματα,κουτοπόνηροι μπραβοζήτουλες

Δεν ταιριάζω με τίποτα ακριβώς γι'αυτό ζω κερδίζοντας χρήματα
εξαφανίζοντας απ'τη μνήμη μου αρνητισμό,είναι σαν να τους σκοτώνεις,
θέλουν να τους κουβαλάς σαν φόβητρα,ως την άκρη του ύπνου,να σε ελέγχουν
εξαποστάσεως να σου μαρκάρουν το μπούτι με την γνώμη τους,με την υπόνοια της
γνώμης,αγνοούν πως είμαι ένα βήμα πριν κυλίσω σε ό,τι υγρό βρω και τους το φτύσω
στη μούρη μετά το μακροβούτι όπως κάνουμε στη θάλασσα

Μα πραγματικά τι νομίζουν ότι κάνουν,
κοιτάνε πως να ηγηθούν ξεχνώντας να πεθάνουν.
Και οι καλλιτεχνικές φλέβες καίγονται κι αυτές εξαρτήματα πρεζονιών είναι.
Αφού στερέψεις καλό είναι να ξαναγίνεις κοινό ή να αλλάξεις δραστηριότητα.
Είναι ευτυχία να στερεύεις και να καταναλώνεις το ζουμί άλλων σαν μέλισσα.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου