Το αντίθετο της αυτοκτονίας

Kαθικόκαιρος,οι πάτοι ιδρώνουν στις λακκούβες των σεντονιών
καλάμια καίγονται πλάι σε παραλίες μέσα σε γιδοκαφέδες

αψύ,ε ψιτ γδύσου κ σουλατσάρισε στο κύμα σαν ο,τιδήποτε
μπαινοβγες στα αποτέτοια και μολονότι σάμπως επιτούτου
κατηφόρισε στα μούτρα μου

Έχω δει χειρότερα από αφηγήσεις
κ στη φαντασία μόνο δεν πονάει τόσο
μα πόσο ακριβώς;όσο

οι λαοί ,οι λαοί πρήζονται σαν αλλεργικοί
παιδιά μπαλόνια χώνονται σε καβγάδες
κ σκάνε τ'αρχίδια τους με καρφίτσες

βουρκέλα μικροζωύφια που κάνουν ελάχιστους
να χαμογελούν με κατανόηση
πέφτουν σοβάδες απ'τις πατούσες
τα παπάρια πιαπάρια δεν με καταπτοούν ως όφειλαν

Σταμάτησα να ακούω μουσική και κοιτάω την φτώχεια
με υπόκρουση μιας υποβρύχιας έκρηξης

Γίνομαι sun και σένα

Δεν μπορείς να θυμηθείς την ψυχρολουσία
μόνο να την τρομάζεις νεοπλασματικά στον επέκεινα

μόνο οργασμούς και αγάπη θυμάσαι
γι'αυτό θες τους ίδιους θα θες θα θες

Ποιο είναι το αντίθετο της αυτοκτονίας;
Να γεννιέσαι αυτοβούλως συνέχεια πλημμυρισμένος από χαρά!