Κηφήνες και Ενεχυροδανειστές

Το μυαλό μου,φιλοπερίεργο,δυστυχώς, βρίσκει διαφορές,
κάτω από τραπέζια καζινόβιων θα μείνει λιμασμένο να μεταφράζει εντολές

κι αυτό οδηγεί πάντα στη κατασκευή ορατών θαμώνων,
παραχωμένων σε  αγεωμέτρητων καταφυγίων κυτία παραπόνων

Όταν συχνάζεις για πολύ σε ένα μέρος,μαθαίνεις τα σημεία που πατώντας αλλάζει
γι'αυτό με μια σπέσιαλ παρέα,διακριτικά επιλέγεις το τραπέζι που ουρλιάζει

στη μαρμάρινη φοντάνα του προαύλιου,ο άντρας που τα 'χασε όλα κλαίει βουερά
κι αυτό είναι το σινιάλο για να βάλω τη στολή με τα αλλόκοτα φτερά

είμαι κηφήνας με μάτια μαύρα σαν έλη
 χρέος μου είναι να παρατηρώ την κυψέλη 
ψάξε με από πάνω ως κάτω δεν θα βρεις κεντρί
μην με λες νωθρό, αύριο την ίδια ώρα δεν θα είμαι στη γη*

είμαι κηφήνας και συ ένας καημένος
για όλους εκτός απ'το δικό μου γένος
κάνε αυτό που ξέρεις καλά και θα τυφλωθώ
είναι η μόνη μου οφειλή πριν για πάντα κοιμηθώ

Δες τον κιτρινιάρη που ήρθε στη γειτονιά, του οδοντιάτρου είναι μυστική κολλεγιά,
ο ένας θα στο βγάλει,αυτός θα στο εκτιμήσει,να του μιλάς σεβαστικά,

το πιο άχρηστο απ'τα μέταλλα ζητάει με πάθος,σαν το κοιτάει με το μονόκλ μοιάζει με Θεό
κάπως έτσι γίνανε όλα,κάποιοι πούλησαν για φως, τον μεσημεριανό φωταγωγό

Νομίζω πως ήρθε η ώρα στην αχρηστία να αναμετρηθώ με το χρυσό,
θα βάλω τη στολή με το βλέμμα το κυνηγετικό

θα αφεθώ να βραχώ με το ζούμι μιας οθόνης που δείχνει ντοκυμαντέρ για τον βασιλικό πολτό
εγώ ,εγώ, εγώ ,εγώ, ένα φτερωτό ζουλάπι,που πετά χωρίς σκοπό

είμαι κηφήνας με μάτια μαύρα σαν έλη
πιο άχρηστος απ΄το χρυσό,τι ξέρω για το μέλι
ψάξε με από πάνω ως κάτω ,δεν θα βρεις κεντρί
μην με λες νωθρό, αύριο την ίδια ώρα δεν θα 'μαι στη γη

είμαι κηφήνας και συ ένας άνθρωπος
τις μνήμες του κόσμου λιώνεις αδιάφορος
κάνε αυτό που ξέρεις καλά και δεν θα εκπλαγώ
που στη γη θα γυρίζεις κι αφότου φύγω εγώ


*οι κηφήνες έχουν μεγαλύτερα μάτια απ΄τις εργάτριες,δεν έχουν κεντρί,ζουν μόνο μια μέρα.