To ξεβράκωμα

Πήγαινα βόλτα και είδα τη βιτρίνα.Είχε δυο μάνεκιν. Το ένα φωτισμένο, το άλλο σβηστό.Έβγαλα το κινητό και άρχισα να βγάζω.Την άκουσα «Ε! Κύριος!».Γύρισα και κοίταξα ψηλά σε ένα μπαλκόνι του πρώτου.Μια 45αρα με πιτζάμες.Η φωνή της ήταν ήρεμη αλλά από κάτω τριζοβόλαγε μένος που πετιόταν και άνοιγε μικρές τρύπες σαν από κάφτρες στο στρωτό τόνο του λόγου της.«Γιατί βγάζετε φωτογραφίες.Το μαγαζί είναι δικό μου».»«Βιτρίνα είναι κυρία μου,τι θα πει γιατί βγάζω;Τι έχετε πάθει όλοι τελευταία με τις φωτογραφίες;».«Μα αυτη δεν είναι δα και κάποια βιτρίνα από κάποιο μαγαζί πολυτελείας,δεν έχετε λόγο να την φωτογραφίζετε.Τι σας αρέσει δηλαδή τόσο;» είπε ειρωνικά.«Φωτογραφίζω κάτι εσώρουχα για να τα δείξω στον ενδιαφερόμενο» έκανα να δικαιολογηθώ βλακωδώς.«Αυτά, να τα πείτε αλλού όχι σε μένα.Αν δεν φύγετε αμέσως θα καλέσω το 100».Αυτό ήταν.¨Ενα μοιραίο λάθος από μέρος μου,ένα από εκείνης.Προσπάθησα να διαφύγω δια του ψεύδους,εκείνη έβγαλε στη φόρα την πραγματική της εικόνα για μένα.100 παρανοηδείς προβλητικές πετάχτηκαν μες στο κεφάλι μου για το τι πίστευε πως εκπροσωπώ στο δρόμο,στη ζωή,στην ίδια την ύπαρξη ακόμα,και οι 100 οδήγησαν ραγδαία στον ακόλουθο πακτωλό:«Αντε γαμήσου μωρή τρελλή μαλακισμένη,που έχεις γεμίσει το κρανίο σου σκατό απ΄το φόβο!Θα σου μαγαρίσω τα σώβρακα;Ή θα τα στείλω στη συμμορία να δει αν εγκρίνει τη λεία να έρθει να στα βουτήξει!Παλιοκυράτσα αρχομανή!»«Να πας!» κατάφερε να ψελλίσει αποσβωλομένη.Μάλλον η ευγένειά της και το τακτ με το οποίο είχε περιχύσει την τέχνη του  να απειλεί ανθρώπους με αστυνομίες επείδη βγάλαν φωτογραφία μια σωβρακοβιτρίνα δεν εμπεριείχε plan b για καταστάσεις διαχείρισης ανάλογων αντιποίνων.Με κρίνεις αξιόποινο,θα σου φερθώ έτσι ώστε να το αξίζω και να το υποστηρίζω.Δεν είμαι καλός άνθρωπος,καιρός να το μάθουν κι άλλοι!