Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Eνυδρείο





όλες  οι μουσικές που εξέπεμψα ήταν διασταλτικές ομιλίες
ανθρώπων που κουτσομπολεύαν πάνω απ΄το νερό

όλη η αχρησιμοποίητη ικανότητα δεν με βοήθησε να
μετριάσω την αστραπιαία απέχθεια για την φωνή του πατέρα μου
όταν μιλάει για δουλειά στο τηλέφωνο

Και μέσα σ'αυτό το ενυδρείο το πρόσωπο μου γίνεται σαν καρικατούρα
στην κοίλη πλευρά κουταλιού,
ζηλεύω τα ψάρια γιατί βλέπουν την ομιλία τους,
θα θελα να μη γράφω λέξεις αλλά να λέω φουσκωτές,ανυψωτικές,γυαλιστερές
μπουρμπουλήθρες,το σχήμα είναι το νόημα,πάντα ήταν

Κυνήγησα τον εαυτό μου να βρεθεί σε ένα μεγάλο υδραυλικό σπίτι
που ζούσε τεχνητά μια Belunga το πιο όμορφο ζώο του πλανήτη και το πιο καλοσυνάτο
και το πιο ανθρωπομορφικό,περιδιάβαινε μπρος πίσω σε όλο το βάθος τις υαλικής
δεξαμένης αλλά όταν ήρθε κοντά και άρχισε τα παιχνίδια με τα μικρά παιδιά της Ισπανίας
είδα το ευδιάκριτο μουνί της.Αηδίασα.Όλο η παραμυθία γέμισε ρωγμές.Σκέφτηκα κύκλους
ωορηξιών,υποβρύχιες πείνες,σιωπηρά σκότη μετά τις ώρες επισκεπτηρίου,καυτές επιελισσόμενες κορδέλες αίματος σε υποβρύχιες γέννες,τέραστια ακυβέρνητα κουφάρια κολλημένα στην επιφάνεια με την κοιλιά εκτεθειμένη, αλλά ούτε μια
στιγμή δεν σκέφτηκα την απελευθέρωση,μόνο τη βιολογική αποστολή και τη θνητότητα,τον ρόλο πίσω απ'το ρόλο,το καλό ζωό αυτό που σώζει παιδιά στα ναυάγια,που πηδάει στεφάνια, που τραγουδάει,που κταβυθίζεται,που τρώει ψάρια αμάσητα, που είχε φάτσα σαν να γελάει,οφείλει να μην έχει μουνί.

Μέσα στου κόσμου τα κάθετα ενυδρεία
όλες οι βιτρίνες είναι εκκλησίες αφού
έχουν μια πλευρά έκθετη στο πραγματικό νερό

Μέσα στα σπίτια οι άνθρωποι προετοιμάζονται
για την είσοδο στο νερό, στο ρεόν,στο καμπύλο
κουμπώνονται και παίρνουν ομπρέλες όχι για το κρύο
αλλά για να εξακοντίσουν τα υδάτινα ρεύματα
των συνοικιών,να μείνουν απροσβλητοι στο βρέξιμο
του ωκεανού που έφτασε,μας έχει καλύψει

Και το παιδί που αφέθηκε ζαλισμένο στο κενό
όπως σε τόσα ατυχήματα έμοιαζε να μην έχει τίποτα,
μαι βαθουλωμένη οροφή αυτοκινήτου,4 όροφοι κατάδυση
θα έπαιρνες όρκο αν δεν έβλεπες το αίμα και τη οριζόντια
χαρακιά που διέσχισε το πρόσωπό του,πως απλά
βούιζαν τ'αυτιά του,ένας φίλος που του μοιαζε με το
πρόσωπο κολλημένο στο κούτελό του και οι
τραυματιοφορείς να του περνάνε σαμάρια και νάρθηκες,

ποιός βγάζει το νερό στους αυτόχειρες τη στιγμή που πηδάνε;
όλοι μόνο για κάνουνμπάνιο πηγαίνουν

Σε τέτοιες περιπτώσεις όταν πας  να τους αγγίξεις
 καταλάβαινεις πως εχουν ριζώσει,πως το βάρος του έχει φτάσει να
γίνει ίδιο με ένός χωμάτινου διαύλου στο σχήμα του σωματός του
που φτάνει σαν φόρμα γλυκού από πλεξιγκλάς ως κάτω στο καυτό μάγμα,
αλλιώς όλα τα άλλα του, τα σέα του,τα μέα του,τα μάτια του,τα δικά μας, τα καθ ήμας,
ανήκουν κατά κράτος στο νερό της επιφάνειας ακόμα,
δεν μπορείς να του πεις έπρεπε να κολυμπούσες
θα σε δέσουν,αλλά κάποια μέρα η τεχνολογιά
θα μας το επιτρέψει να το λέμε

Τα μαγνητάκια στην πλάγια πλευρά του πλανήτη
πως αλλιώς θα τολμήσουν το οριζόντιο βήμα,
που θα στερεωθεί στο κενό και θα τα αποκολλήσει,
αν δεν καταλάβουν πως ζουν ήδη μέσα στο νερό;



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου