Αναμνήσεις ενός καλοκαιριού στο περιθώριο 3: Patterns

τυροπιτάδικα,μαγαζιά με ανταλλακτικά, ιατρεία

τι πακτώνει το υπόδειγμα σε συγκεκριμένους δρόμους;

τι μας κάνει να επιλέγουνε εν γένει αυτό απ΄το άλλο;

γιατί δεν γκρεμίζουμε τα εκτρώματα στην είσοδο του χωριού;

αφού όλοι συμφωνούμε, τι μας κρατάει;

το παιδικό πάπλωμα που ακολουθείς με το μάτι
μικραίνει τα σχεδιαστικά του πλέγματα ως κάτω στη κόψη του κρεβατιού

το παλιό τέλος του κόσμου είχε ένα αγαπημένο μοτίβο 

για να θερμαίνει το μυαλό σου πριν ψυχθεί φαντασιωμένο 

το σερνάμενο πειρατή στο πάτωμα  

μπουρδέλα,τσοντάδικα,λέσχες
τι τα συσπειρώνει; τι ρίχνει το επίπεδο μιας γειτονιάς,

τι ανεβάζει το επίπεδο σε μια άλλη,

η πυξίδα,το κλίμα, η τυχαιότητα;

το χώμα, το δέρμα, η μαύρη συντροφικότητα.

Δεν αλλάζει τίποτα, ριζώματα, πουλόβερ που ξηλώνεις

και η ικανόποιηση σε ηλεκτρικό τρόμο μετατρέπεται σαν 

 ανακαλύπτεις πως στην άκρη είναι δεμένα τα σωθικά σου

Δοξολογίες και επικές νίκες,

τους άλλαξες μυαλά, συμπλέατε το 'βλεπες,

παρακάτω θα ξαναμονταριστούν σε μια νέα πρόταση,

σε ένα νέο κώδικα, νέο μείγμα, σαν τοίχος παθητικά θα σου επιτεθούν,

με νέα συμφέροντα, δισυπόστατοι, πολυκέφαλοι, γιγαντωμένοι,

μόνο όταν φοβούνται και πονάνε ιδιωτεύουν σε μια πιο οικουμενική προσέγγιση,

άντε κι όταν αποτυγχάνουν αν και είναι εξώφθαλμο πως απλά γλύφουν πληγές  

σαν αντένδειξη στη επιταγή του savoir vivre "ποτέ μην κάνεις το ίδιο

κομπλιμέντο σε δυο γυναίκες παρούσια η μία της άλλης"

όλοι τους η ζωή αυτό, τα ίδια λόγια, οι ίδιες πενιχρές λεξολογικές τοποθετήσεις,

τα ίδια κομπλιμέντα, σε έναν όμοιό σου, λίγο παρακάτω, σε μια καλύτερη version που

θα τους τιμολογήσει ψηλότερα

Και η Μητέρα Τερέζα αν έμπαινε στα πόδια της

μια όμοια, θα σφάζονταν στο όνομα της προσφοράς,

Ποιός αντέχει τον όμοιό του;

Ο πραγματικός εχθρός είναι ο όμοιος

Δεν αλλάζει τίποτα,

γεννιόμαστε σαν πατημένες συγχορδίες,

πολλοί μαζί, σαν γραμμικό tile σε κάναβο,

 ζεμένοι στον ίδιο ιδιόσυχνο άσκοπο σκοπό,

στον ίδιο χρήσιμο τρόπο, μαγικοποιημένοι

σαν παγάκια που μέχρι να εκτοξευθούν μέσα στο

αναψυκτικό πίστευαν στη μοναδικότητα, την

ευλογοφάνεια και την αιτιολογία

άνδρες,φίλοι,γκόμενοι,οπαδοί,

άνθρωποι,γιοι,πατεράδες,γείτονες

ράτσες και γένη,ταυτοχρόνως

Όμως,τον πλανήτη θα σεργιανάει πάντα ΕΝΑΣ άνθρωπος.

Από ποιούς για ποιούς;

Όμοιος, αυτή είναι η αμαρτία

Ομοιογενής, αυτή είναι η λήθη

Ορμώμενος,αυτή είναι η απορία

Ορμητικός, μόνο αυτή είναι η χαρά