Τwittoem Ιούλιος 2011 Πού χάθηκες; Παντού!

-Που χάθηκες;

-Παντού!

(Στο τέλος κάθε μήνα  σταχυολογώ τα πιο γοργόφτερα  tweets της προσωπικής μου φωλεάς και τα διαμορφώνω σε ένα click n'cut μηνιαίο αλμανάκ με τη μορφή ποιήματος)

"Τα ταξίδια είναι το όπιο του ξερόλα"

-λίγο πριν την νιοστή εξόρμηση στην πατρώα γη-

Ένας μήνας γεμάτος τσιτάτα σαν βαρύ αντιηλιακό,

γράφω από καφετέρια με wireless και έχω πάθει το "σύνδρομο του ντροπαλού αδένα"

αυτό που σε πιάνει όταν πας να κατουρήσεις με ανοιχτή την πόρτα,

νομίζεις πως κάποιος σε κοιτάει και δεν βγαίνει σταγόνα

Πρέπει να ρυμουλκήσω τα χυμώδη tweets του Ιουλίου

μέχρι την παρόχθια καφετέρια του νησιού όπου θα διαμείνω για ένα μήνα

ως ανέργος, ως βαριά ανάπηρος, ως ζάμπλουτος, ως εργαζόμενος στον τουρισμό,

ως τζιτζίκι,διαλέχτε!

Η Παναγία είναι η Παρθένα που τεκνοποίησε και η Τέχνη η παρθένα που

παρθενοράφτηκε ,στεφτόμουν ακόμα περίκλειστος από τρετράτοιχα έστω και υπερυψωμένα,

μάλλον είναι αλήθεια, τόση οπλοτεχνική λεπτοδουλειά για κάτι τόσο ρέον που καταλήγει

αέανα αμυνόμενο, όλα τα δόκανα ξεφτιλισμένα και η αθωότητα ανάγλυφος  σταυρός

στον αιθέρα -αχαρτογράφητος και εντελώς αμνήμων- διαφυλάττει το θησαυρό σβήνωντας όλες τις διακεκκομένες

Η κωλοχαρτομαντεία είναι η νέα Ελληνικότητα, αδιαμφησβήτητα,

ίχνη κοπράνων μας έχουν μείνει να οιωνοσκοπούμε,με αυτό καταγινόμαστε

Ο γύρος της κοσμάρας σε μια ζωή

μέσα σε ένα πειρατικό ταξί χωρίς φωτεινή επιγραφή

να τρέχει ανέμελο σαν 60άρα που νομίζει πως πέτυχαν οι πλαστικές της

και να ακκίζεται με κίβδηλη αυτοπεποίθηση,

είναι μια διέξοδος, μια προσφυγιά, μια απεργία

απ΄την ισοπεδωτική αλήθεια

Κάποιες φόρες τo tweeting μετατρέπεται σε τικ,

βγες πρώτος, πες την καλύτερη εξυπνάδα, 

ακόλουθοι σαν χαρτάκια της panini, μασκοφόροι,

γνωστοί άγνωστοι σε γελοίες ιντερνετικές παρενδυσίες,

που να ξέρες πως ξέρω ποιός υπήρξες προ δεκαετίας,

άλλοτε πάλι φουσκώνει σαν χείμαρρος

κι άλλοτε σαν πουλί που τραβάς το κομμάτι ψωμί μπροστά απ΄το ράμφος του

και αυτό συνεχίσει να πελεκίζει την πλάκα της πλατείας,

όταν το παθαίνω σταματάω, έχω αρχίσει και μιλάω με λογοπαίγνια

Η Μπλιπλίκη στη χώρα του Pacman,

καταβροχθίζοντας  άσπρες σειρές  από κούνελους κλώνους και  πολύχρωμα οδοντωτά φαντάσματα σε σχήμα ρόμβων, καρδιών και καρώ,

καλή διασκευή, πού άραγε μπορείς να τη προτείνεις;

Η Candy Candy στα ΜΑΤ.

Έγραψα ότι θα διέπρεπε -αν είσαι αρματωμένος, οπλισμένος και πετάς χημικά

κι αυτή μπορεί , ίσως αν της ξέμενε λίγη καλότητα να άλοιφε τα ληγμένα ασφυξιογόνα της με

μέλι, το μέλι που δεν έχει ημερομηνία λήξεως θα έκανε σίγουρα ωραία αντίθεση στα λαιμά μας, στα μυαλά μας,στις ψυχές μας πρωτίστως

Δέντρα από μεταμορφωμένα βιβλία που απέτυχαν να σε μαγέψουν, εισιτήρια

αλχημικά μεταλλαγμένα από σελίδες που σου δημιούργησαν απλώς ζαλάδα

To μόνο μέρος που φαίνεται να νικάει τις Κυριακές είναι το ημιυπόγειο με την οικογένεια μεταναστών που ετοιμάζεται για φαγητό, έγραψα ένα μεσημέρι

1.Οι Κυριακές νικούν αλλά τελεύταια κατεφέρνω να τους προκαλώ σοβαρά τραύματα

2.Το humor είναι το έμφυτο λιπαντικό της ανθρώπινης ύπαρξης

3.Το σεξ είναι βρώσιμο

4.Μετά την πρωκτική λέυκανση , η επόμενη λέξη στις πλαστικές επεμβάσεις θα είναι

τα μουνιά σε ΜΑΤ αποχρώσεις

5.Το μνημόνιο είναι σαν να φουσκώνεις σταδιακά ένα προφυλακτικό με αέρα με σκοπό να διεισδύσεις σε μια πουτάνα με rigor mortis.

...

Πόσα τσιτάτα έγραψα μέσα σε ένα μήνα; Σε τι μετατρέπομαι; Τα πιστεύω όλα, πάντως.Τα ζω, τα σεριανάω, συδαυλίζω μ'αυτά το τώρα μου. Είναι τα μάντρας της μικροθρησκείας μου, παλεύω μ'αυτά την παράνοια των στιγμών, το φασίστα της καθημερι-νεότητας, τις σφιχτές γροθιές και τις βλαστήμιες στην κόψη της γλώσσας, μόνο το φακελάκι με το σιρόπι της καραμελέ ώρας δεν μου

αποκαλύπτεται εύκολα, γι'αυτό και ήρθα ξανά στον τόπο που πολώνει η συχνότητα εμφάνισης του φαινομένου. Η "καραμελέ ώρα" σου διαφεύγει όταν στήνεσαι μπροστά από μνημεία, όταν φωτογραφίζεις τοπία, όταν μιλάς για ενδιαφέροντα θέματα, όταν γδυνείς ορεκτικά σώματα, η "καραμελέ ώρα" σου χιμάει και σε σβερκώνει κάτω υπό το καθεστώς φύσης σχεδόν πάντα. Είναι ένα θετικό, ποθητό θαρρείς χαμήλωμα του διακόπτη λίγο πριν την ολική συσκότιση, είναι σαν λιώσιμο, ένας ακύμαντος ληθαργικός παλμός, έχω βάσιμες υποψίες πως η παρουσία θάλλασας και βαθέως μουχρώματος τον υποκινεί, θα το ψάξω λίγο πριν ή λίγο μετά με κατακλύσει, εκεί,πια, δεν μπορείς να βγάλεις τίποτα απ΄τις τσέπες, κανένα όργανο ακριβείας, κανένα μετρητή , κανέναν  καταγραφέα.Είσαι,μόνος, ασύλληπτος και συλλημένος ταυτοχρόνως.

P.S (ή ΨΙΤ) Δύσκολη υπόθεση να γράφεις με υπόκρουση το κύμα σε πετάει η στροφή πανεύκολα, δύσκολο και να γράφεις για ένα μπαγιάτικο μήνα στα τρυπώματα του πιο ακριβοπληρωμένου του χρόνου, επιοίκεια σε όλους μας