Ακολούθησα με το βλέμμα μια περήφανη ροζ ποδοσφαιρική εμφάνιση
να χάνεται στη νύχτα και χαμογέλασα πίσω απ΄τη λευκή στρώση της sambuca,
τεράστιοι θελκτικοί φοβισμένοι άνθρωποι,
για πάντα.
Και οι πιο δύσκολες λέξεις στο άκουσμα ,
πάντα γράφονταν ευκολότερα απ'όσο πίστεψα αρχικά
Το κορίτσι που κέρωσε με το χέρι υψωμένο και δεν εκσφενδόνισε
το βότσαλό της, για να περάσω ανάμεσα σε κείνο και τη θάλασσα,
ήταν μια σπάνια εικόνα ενήλικης ευσπλαχνίας,
στραβώθηκε η ψυχή μου όταν γύρισα και είδα στο πρόσωπο της
τη στυβαρότητα,το χρέος,την αποφασιστικότητα,
για πόσο ακόμα;
Η κοινή γνώμη πέφτει μέσα σε ό,τι υποψιάζεται
δεν ξέρω πώς το κάνουν αλλά το πετυχαίνουν,
υποκλίνομαι και αηδιάζω,το να τρέφεσαι με επικεφαλίδες
μάλλον θα πρέπει να προκαλεί τρομερή κολίτιδα,γι'αυτό κι
όταν τους απαντάς με τον τρόπο που δεν περιμένουν
παγώνουν σαν να τους έρχονται ξαφνικές εντερικές σουβλιές,
τέρατα, θα ήθελα να σας δω τιμωρημένους με όλο σας
το φαντασιακό σε κοινή θέα
Έζησα στο σπίτι ενώ έφυγε για να εγχειριστεί
πρόβαρα το θάνατο της, αυτό δεν ήταν αγάπη,
ώσπου με γονάτισε η πρώτη κρίση πανικού
μετά από χρόνια, βαθιά μέσα στη νύχτα,
ούτε αυτό όμως ήταν αγάπη
Η αγάπη είναι το όνομα που έδωσαν οι τύραννοι
στην υποδουλωμένη ελευθερία
"Θα 'θελα μόνο να σε ζήσω λίγο,μ'όποιο τρόπο θες"
είναι το όνομα που της δίνω εγώ
Στο περιθώριο της σελίδας,
θα βρίσκονται πάντα οι σημειώσεις
Στο περιθώριο, του ίδιου του βιβλίου
θα βρίσκεται για πάντα,
ο ποιητής και ο αναγνώστης του
P.S (ή ΨΙΤ) υπό Dustin O'Halloran - Lumiere
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου