Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Ψευδοτσιτάτο no.12


"Η κατάνυξη  είναι ένα φωτισμένο περίπτερο που σε περιμένει ανοιχτό βαθιά μέσα στη νύχτα" Ιceman των δρόμων

Είδα,είδα

τον εαυτο μου, έντρομο, να περιμένει το κύμα πόνου μετά το απότομο χτύπημα του μεγάλου δαχτύλου στην άκρη του κρεβατιού και μετά την παρέλευσή του, είδα πάλι εμένα να ευγνωμονώ που ο φόβος με κατέλαβε ,ακριβώς,πάνω, στην έναρξη ενός συμβάντος

Είδα,είδα

τον παγοπώλη να προπηλακίζει έναν ένοικο που φώναξε ένα κομματάκι στέρεο νερό της παγοθήκης
"αγάπη μου"

Είδα,είδα

τον περιπτερά να δέρνεται σαν παιδί σε προαύλιο με τον πωλητή φωτιστικών για ποιό απ'τα δύο,
 το χρώμα ή το φως είναι υπεύθυνο για την κατάνυξη

Μπήκα και γω στον καβγά, αλλά χρειαζόμουν μουσική για να είμαι αποτελεσματικός έτσι δεν πήρα απόλυτα θέση μόνο έβαλα ένα θαμπό ψυχρό techno σαν τους παγόδρομους του Ιceman για να μην υπερθερμανθώ και άρχισα να παρεμβαίνω χρωματίζοντας με ανεπαίσθητο μουσικό τονισμό τις πιο ουδέτερες λέξεις της πρόζας:

«Γεύσεις,πρακτικές και διεκπεραιωτικές,έξυπνες,κρουασάν λαστιχένια, αποτροπιαστικές συνθέσεις στις γεύσεις τσίχλας,προφυλακτικά σε άγνωστο στάδιο σήψης,μέντες και καραμελομένοι περιπτεράδες διαιωνίζουν τον αστικό θρύλο πως  συνάπτουν συμφωνία με τον εξαποδώ πριν τα εγκαίνια για να τους ανοίξει για την ανάγκη τους μια τρύπα τούρκικη μυστική κάτω απ΄το καρεκλάκι τους που φτάνει ως τα έγκατα του πλανήτη,μοναδικό αντάλλαγμα να βγαίνουν τελετουργικά με τον κώλο έκθετο στο κύμα της κυκλοφορίας. Δεν υπάρχουν χαρμόσυνες τσίχλες,περιοδικά πραγματικά άξια συλλογής,τσιγάρα νοτερά-εκκλησίες για αιρέσεις που συστήνονται και διαλύονται αυθημερόν.
Ως το φάτνωμα του περιπτέρου, δεν σε οδηγεί η νοσταλγία αλλά η ανάγκη,όμως, αυτές οι άρτι πληρωθείσες ανάγκες και οι μικροποσότητες δημιουργούν την απαξία και τον εθισμό,όσο, και τη γλυκιά ρουτίνα και την αστική θαλπωρή.Δεν μπορείς να εθιστείς σε μια υπερβολική δόση,όπως δεν μπορείς να δεχτείς και την πολυγαμία ευθύς εξαρχής, κάποτε είπα σε έναν "αν ήταν έτσι θα βγαίναμε ερωτικά ραντεβού κατά ομάδες σε προσκοπικά τραπέζια",

η άμπωτη του έρωτα φέρνει την πλημμυρίδα του εθισμού,
σε μεγάλες δόσεις μόνο ο θάνατος και η νοσταλγία δημιουργούνται

Φωτιστικά,λαμπατέρ,πολυέλαιοι,γραφείου, νυκτός, κομοδίνου, φανερά, κρυφά, επιδαπέδια, εναέριες φισουνοειδείς όχθες,εκβολές του τεχνητού βολτ,μεγαλοσχήμονα κύματα κοπιάρουν τις κολυμβητικές ασκήσεις του Θεού, οι τάφοι όλων των ανθρώπων -συμπεριλαμβανομένου και του εφευρέτη του ηλεκρισμού - έχουν φυσικό φωτισμό, οι ζωές τους ανάμεικτο, δεν αποδεικνύει κάτι ούτε ακυρώνει, απλά βογγάς ακόμα και έξω από μεγαθηριακούς τάφους πρώην σημαινόντων για λίγη μαυρισμένη σάρκα και ένα αγαπημένο βλέμμα, κυριολεκτικά βογγάς.Έχω παει σε εκκλησίες το φως των κεριών είναι τρικ, μπορεί να συμβεί παντού.¨Ημουν και τριγύρναγα στις μεταλλικές γειτονιές της Αγ.Άννης με τα πόδια για ώρα,μέσα στις μάντρες με τα σκυλιά που διαφεντεύουν και γαβγίζουν ασταμάτητα,η νύχτα με είχε εξαθλιώσει, με είχε πήξει σαν χαλκομανία προδοτική, τα δρομάκια σπάθιζαν ολόλευκα, τρόμαζα και δυσανασχετούσα πλέον, τί είχα γίνει; ¨Ηθελα να δρασκελίσω τους συρματοφράχτες και χωθώ μέσα στη αποθήκες με τα φορτηγά, να παραφυλάξω,ατάραχος, στο είδος μου,ένα με το πολύ.Να κοίταγα τα μεγάλα γράμματα των αποθηκών που όσο πιο κοντά τα κοιτάς τόσο μοιάζουν με μέταλλα.Το χρώμα τρέχει πιο γρήγορα απ΄το σχήμα.Γι'αυτό και όλοι ερωτευόμαστε δέρματα.Αν δεις τα Αρχαία αγάλματα πριν ο επιχρωματισμός φθαρεί χάνεις πάσα ιδέα. Ήταν όλα πολεμικά κι ειρηνικά, άρρενες και θήλεα,σαν παρδαλές πουτάνες.Το Αρχαίο Πνεύμα δεν θα είχε εξιδανικευτεί αν είχε επιζήσει το χρώμα.Γι'αυτό και όλοι διαβάζουμε γράμματα μέχρι που κάποια οφθαλμική πάθηση ή ένα στερεόγραμμα θα μας αναγκάσει να τα φέρουμε κοντά και τότε θα αναγκαστούμε να αντιληφθούμε το υλικο σαν σε σφήνα ατσαλένια στο δρόμο που πάνω γράφει με μεταλλικά γράμματα "ΑΕΡΙΟ"Αλλά προς το παρόν βρίσκεσαι σε μια αθλια νυχτερινή βιομηχανική ζώνη και ψάχνεις, ψάχνεις,ψάχνεις.Παλιές όμορφες σκέψεις σε κρατούν ψύχραιμο κάτι τέτοιες ώρες, σε κάτι τέτοια μέρη, τίποτα δεν θα πάει στραβά, τα παπούτσια σου, η μουσική στη τσέπη σου, το άρωμα του μαλακτικού στα ρούχα, η ανάμνηση τι έκανες λίγο πριν, το κέφι στα τηλέφωνα στην αρχής της νύχτας, που είσαι τώρα, πόσο γρήγορα χαντακώθηκες,ευάλωτος σαν σε μουσικοθεραπευτικό session που μια Περουβιανή cheesy χλαπάτσα σε έκανε ότι ήθελε, οι επικράτειες, οι επικράτειες, οι επικράτειες έχουν ανάμεικτα σύνορα σαν το παγωτό του "Κρίνου" μια γλυψιά στο λάθος σημείο και έχεις μαγαριστεί σε δυο βασίλεια.Ολόλευκα δρομάκια με χαλίκια ανάμεσα σε σκοτεινά παραπήγματα, με μποτάκια ή πέδιλα -ανάλογα την εποχή-υπερηρωικά, θαρρετά,ξεμακραίνεις,κοιτάς δήθεν με σθένος να βρεις ένα φωτεινό ξάνοιγμα που θα χιμάει ο ήχος της λεωφόρου, και όταν το βλέπεις αρχίζεις και επιταχύνεις ώσπου το φως γιγαντώνεται, και γίνεται ευκρινές πως εκβάλλει από χιλιάδες μικρές εστίες που λαμποκοπούν με το ίδιο παθιασμένο φως, ένα κλειστό μαγαζί φωτιστικών μετά από τόσο σκοτάδι,το πρώτο πράγμα,μόνο που δεν τυφλώνεσαι,μόνο που δεν γονατίζεις,εκκλησία. 

Το χρώμα είναι ο κοινωνικός αναρτήτας της ύλης  και το φως το γνωρίζει.Απ'την άλλη,δεν θυμάμαι ποιός το είχε πει σκηνοθέτης νομίζω "Αν φωτίσεις μια κουράδα κατάλληλα την κάνεις να μοιάζει φτιαγμένη από χρυσό". Καταλήγω λοιπόν πως...

αν το χρώμα είναι ο επιτήδειος γυρολόγος της ανάγκης,
το φως είναι η μετεωρολογία των χρωμάτων,
και τα δυο μαζί πλάθουν την κατάνυξη»

...με κοίταξαν και με κέρασαν ένα περιοδικό μεταφυσικής και ένα φωτάκι νυκτός με ένα κίτρινο ανθρωπομούτσουνο φεγγάρι

4 σχόλια:

  1. Είδα είδα, και ζαλίστηκα!! Χαμός!
    Υπόσχομαι να επιστρέψω έχοντας κάνει μια βόλτα απ'όλο το blog!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με την ησυχία σου, θα σου βγάλω και "υποβρύχιο" :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χμμμ...και εγώ ζαλίστηκα λίγο.
    Κάτι η ζέστη...κάτι το ήδη λιγοστό iq μου, που αρνείται να συνεργαστεί καλοκαιριάτικα...
    Θα κρατήσω πάντως αυτό το τελευταίο "Αν φωτίσεις μια κουράδα κατάλληλα την κάνεις να μοιάζει φτιαγμένη από χρυσό"
    Θα το κάνω αφίσα και θα το κολλήσω στη δουλειά μου. Κάποιοι θ΄αναγνωρίσουν τον εαυτό τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν είναι κι ότι πιο προσβάσιμο έχω γράψει, μερικά πράγματα τα καταθέτω και σαν απορίες ή ημιτελή ευρήματα ή πλάγιες ερωτήσεις δικές μου, δεν είναι λογοτεχνία άλλωστε. Το τσιτάτο με τον φωτισμό είναι όντως καταπληκτικό και πολλαπλών χρήσεων :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή