"Με λένε Αστέριο Φωτοβολτάτο και αυτή είναι η πειραγμένη μου φωτογραφία καθώς ουρώ τη σκιά μου, εμπνευσμένη από απόχρωση ημισχηματοποιημένου γονιμοποιημένου κρόκου (αλλιώς έμβρυο πτηνού), παστέλ έμμηνα μετά από συστηματική διατροφή με play-doh και ξεπατικωτούρα σε κακοφωτισμένο υπερηχογράφημα εγκύου την ώρα της σύλληψης. Στόχος είναι η απελευθέρωση που πηγάζει απ'το κολλώδες ίζημα που σχηματοποιείται στο μεσοδιάστημα φτέρνας σόλας μετά από πολύωρες περιπλανήσεις καθώς πιέζει ( όπως σοφά θα πιστοποιήσουν οι ρεφλεξολόγοι του μέλλοντος) τις νευρικές απολήξεις των κέντρων που ευθύνονται για την αναίσθητη χαύνωση της ευτυχίας"
Ο ζωομορφισμός των ανθρώπων είναι αντικειμενικό συμπέρασμα. Υπάρχουν άνθρωποι που μοιάζουν τόσο με ζώα που τους μιλάς διατηρώντας ασυναίσθητα μια απόσταση ασφαλείας ή με άλλους πάλι θες να την εκμηδενίσεις σε μηδέν χρόνο ακριβώς για τον ίδιο λόγο. ¨Οταν γράφω τραγούδια -τρόπος του λέγειν γρατζουνάω ότι να 'ναι με ακαταλαβίστικα μουρμουρητά από πάνω- τα βαφτίζω με βόλτες στην πόλη,όποιο αντέξει το πεζοπορικό Sabbatical μπαίνει σε μόνιμη τροχιά επανακρόασης και γίνεται πιστός φίλος σαν σκύλος. Γενικά, είναι ωραίο να φτιάχνεις πράγματα που όλοι οι άλλοι αναγκάζονται να αγοράζουν ή να κατεβάζουν έστω, σαν τους παρασκευαστές ψωμιού ή τα χειροποίητα κοσμήματα, σου δημιουργεί μια άισθηση αυτάρκειας.Αυτές τις μέρες βέβαια οι ηχογραφήσεις δεν φτουράνε μία. Η Αθήνα ακούγεται σύνθεση του Cage για χορευτικό του Merce Cunningham βασισμένη σε μια βιασμένη μελωδία μουσικού περιστρεφόμενου από μια χορωδία τραγουδιστών Τuva . Παλιά πίστευα πως δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ'το να σου τελείωνει η μπαταρία του mp3 player την ώρα που πρέπει να διασχίσεις ένα δρόμο εντελώς αδιάφορο τίγκα στις μουντές βιτρίνες παλιομοδίτικων μπουτίκ, κλειδαράδικα και τράπεζες. Είναι σαν να σου τελειώνουν οι μπουκάλες οξυγόνου ξαφνικά μέσα σε μια υποβρύχια σπηλιά.Ίσα που προλαβαίνεις να σηκώσεις το χέρι για ταξί πριν πεθάνεις από υπερβολική δόση πραγματικότητας. Πλέον τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Η επανάσταση αποκλήρωσε τη μουσική. Η επαναστατημένη πόλη εξοστράκισε τη μουσική. Και γω ο ίδιος δεν ακούω τόσο πια, μέχρι και το blog που έφτιαξα θέλησα να βγάλω τις βοηθητικές και να το κρατήσω πεισματικά μακρυά απ'τις φτερούγες της καλής νεράιδας.
Το Σύνταγμα το βρίσκω απωθητικό, αυτή είναι η αλήθεια.Όσο και να πιέζω τον εαυτό μου να πηγαίνει, όταν βρίσκομαι εκεί πάνω νιώθω δυσφορία και αποστροφή. Η τσίκνα λειτουργεί πιο αποτρεπτικά κι από δακρυγόνο. Οι κατασκηνωτές μοιάζουν σαν διακτινισμένα χιπαριά που ξεκαλοκαιριάζουν στην Ίο. Βλέπω κάτι τέτοιες εικόνες και θέλω να κόψω λάσπη:
Σε ποιά ευνομούμενη κοινωνία θα βρεις τη δουλειά και το μισθό που σου στερούνε Χριστιανή μου, έτσι;Στη Neverland;Δεν ξέρω πως ήτανε οι έγκλειστοι στο Πολυτεχνείο αλλά νομίζω πως ο ρομαντικός τεχνοκρατισμός ήταν αυτός που οδήγησε το κίνημα να μην γίνει ένα κοινόβιο στην Goa. Κατέρριψα στερεότυπα άλλου είδους . 'Οταν είδα τους μαύρους πλανόδιους να προπηλακίζονται απ΄τους καντινιέρηδες ένιωσα πόσο συσσωρευμένη απόγνωση έχουν. Ενός τα μάτια πέταξαν φωτιές, αν ήταν μόνος με τον τύπο που του σήκωσε άγαρμπα τη μαιμού λουί βιτόν για να τον διώξει, θα τον σκότωνε, το εγγυώμαι. Ο παραδίπλα του, απ'το πουθενά κι ενώ όλα φαίνονταν να έχουν ησυχάσει ξέσπασε σε κάτι υστερικούς θρηνητικούς μηκυθμούς σαν Σισιλιάνα χήρα. Έμοιαζε σαν να τον χτύπησε ετεροχρονισμένα η οργή. Φρικτές εικόνες.
Έτσι περιφέρομαι σαν σκύλος χωρίς τραγούδια και αγώνες εδώ κι ένα 20 ήμερο σαν το Λουκάνικο που το σετάρουν με την επανάσταση κι αυτουνού "άγνωσται αι βουλαί" του, μπορεί κάτι Παβλωφικό να του κάνουν τα κατσαρολικά,να του θυμίζουν μαγειρίο στου Ψυρρή όταν τα είχε δει εν δράσει περιφερόμενος λάθρα στα μέσα τραπέζια.Αυτός ο ανθρωπομορφισμός! Έγκλημα κατά της πανίδας, και γενικά.Είδα το Cars 2 και γυρίζοντας νόμιζα πως μου γελάνε οι αεροτομές, φαντάσου τα παιδάκια, τα φαντασιόπληκτα επιρρεπή παιδάκια. Πάντα αυτά την πληρώνουν.
Στην Κλαυθμώνος, συνάντησα, τον καπιταλιστή στυγνό μαυραγορίτη εκμεταλλευτή δοσίλογο δυνάστη των επι της γης Λουκάνικων. Πρέπει να ήταν τρελλό κωλόβυσμα αυτός ο σκύλος για να μην του την είχαν πέσει όλοι οι μόρτηδες του κέντρου για να πάρουν νουμεράδα την κοκκάλα του. Από τί να 'ταν άραγε; Από γόνατο Τρικεράτωπα,να υποθέσω:
΄
Καιρό το λιγουρευόμουν το σκυλίσιο άγαλμα του πεζόδρομου. Πηγα Φωκίωνος που μου αρέσει να την κατεβαίνω από ψηλά έως τη ρίζα χαζεύοντας τις πολυκατοικίες του 50'. Πήρα παγωτό απ΄τα Max Perry, σορμπέτ Ρόδι και Φράουλα που είχε γέυση μαλακτικό με αφρόλουτρο,και αν έληγαν τα συγκεκριμένα προιόντα, θα ήταν σίγουρα απ'τα ληγμένα. Μετά είδα το σκύλο και μου πέρασε. Και μετά είδα δυο παιδάκια να έρχονται με άγριες διαθέσεις να τον καβαλάνε και ξανατσαντίστηκα γιατί στη φωτογραφία θα έβγαιναν κι αυτά,και τελικά όχι μόνο βγήκαν, αλλά του έκρυψαν και το μάτι. Έμαθα και την ιστορία του αγάλματος από ένα κύριο που ήταν εκεί με τον πραγματικό του Σκύλο, που μοιάζει στη φωτογραφία λες και τον έφερε σε Σκυλίσιο τέμενος να προσευχηθεί στο σκυλοθεό του. Αυτός ο κύριος είναι ένας ηθοποιός που είχε παίξει και στα Εγκλήματα, τον αναγνώρισα αμέσως αλλά δεν είπα τίποτα, για να μου πει όλες τις λεπτομέρειες και να μην πάθει το "σύνδρομο του Διάσημου ασθενούς" -απ΄την ανάποδη και σε κοινωνικό φορμάτ-μαγγωθεί και τα πει μισά. Μου ΄διηγήθηκε λοιπόν πως μια κυρία είχε ένα μωρό στο καρότσι. Εκεί, που μίλαγε με τις φίλες της ο σκύλος που βρισκόταν εκεί τριγύρω είδε ένα φορτηγάκι που ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα κατά πάνω στο καρότσι,όρμηξε τότε το έσπρωξε μακρυά και το παιδί σώθηκε. Το φορτηγάκι όμως χτύπησε τον σκύλο και τον σκότωσε. Ετσί, η κυρία από ευγνωμοσύνη έβαλε να φτιάξουν το άγαλμα του σκύλου που άπ'τις διαστάσεις φαίνεται πως πρέπει να της πήγε αρκετά χρήματα, μάλλον για Μολλοσός μοιάζει.Τώρα, τί έχω παραχαράξει απ΄τη διήγηση ένας θεός ξέρει, αλλά ότι το σκυλί έσωσε το παιδάκι είναι de facto.Αυτό είναι το ευχαριστώ λοιπόν, να έχεις άλλα παιδάκια να σου κατσιάζουν το μνήμα:
Μια δροσερή πινελιά για το κλείσιμο. Επί της Πατησίων είναι μια πολύ ωραία πλατεία που έχει πάνω τα απογεύματα μετανάστες και ντόπιους που συμβιούν αρμονικά-όσες φορές έχω περάσει τουλάχιστον. Εκεί ένα παιδί πέταγε ένα ξύλο μέσα στο συντριβάνι και ο σκύλος του έπεφτε μέσα και το έπιανε...αυτό.Δεν βρίσκω κάποια εξυπνάδα ή κάποιο λογοτεχνικό ευφυολόγημα να γράψω ή κάποια μεταφορά ή ένα φιλοσοφικό συμπέρασμα ή ένα σύνδεσμο για να κάνω αναφορά στην πολιτική ή να συνεισφέρω μια αποκαλυπτική Ιστορική λεπτομέρεια ή να μοστράρω μια σπάνια εμπειρία ζωής ή να πουλήσω πλάγια ένα προιόν ή ένα μαγαζί μέσα απ'αυτό.Απλώς αυτό.Γαβ!Γαβ! είπα.ΓΑΒ, ΓΑΒ, ΓΑΒ!:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου