Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Η αθέατη όψη του καλοκαιριού



"O αφορισμός και η αγιοποίηση έχουν την ίδια κατάληξη:ένα άλιωτο πτώμα"
είπε και θάφτηκε ζωντανός μέσα στον αμμώδη λόφο της παραλίας των γυμνιστών,
έτσι,κανείς,ποτέ, δεν θα μπορέσει  να πει με σιγουριά τί υπήρξε απ'τα δύο.   

Τα ωκεάνεια ρεύματα χειροδίκησαν στο κεφάλι μιας χελώνας,
τόσο βάναυσα, που πέθανε. Στην πραγματικότητα, τα ρεύματα απλά φέρθηκαν στην ουρά
και το κεφάλι της το ίδιο.

Τα χέλια αναπαράγονται μέσα στο ποτάμι,γύρω απ'τα ακάλυπτα πόδια του δασοφύλακα,
Αυτός εν πλήρει αταραξία τα αρπάζει  και τα πετάει έξω απ'τον νερό κουλουριασμένα μεταξύ τους
ψηλά στο εκτυφλωτικό ηλιακό φως,
κάπως έτσι καταλήγουν όλες οι επιτυχημένες αναζητήσεις του πνεύματος

Τα τροχόσπιτα δίπλα στην παραλία φέρουν την ηχητική ταυτότητα
των εκπατρισμένων  που θέλουν να μεταναστεύσουν με όλους τους ήχους τους ανέπαφους
Βαθιά αναμμένα στο σούρουπο με τα κατσαρολικά να χτυπούν δίπλα στο κύμα
είναι σαν διαδήλωση με αίτημα την αποκατατάσταση των πόλεων ως φωλιές των ανθρώπων

Οι γριές με τα ξεχειλωμένα κορμιά και τα παλιακά μπανιερά φοράνε όλες ηλιακά ρολόγια
φυτεμένα στους καρπούς τους, τους τα δωσε η κυβέρνηση και τα συγκρίνουν γελώντας στριγγά
οι μπάλες των εγγονιών τους πέφτουν πάνω στις ακίδες και σκάνε με κρότο,
τα μικρά τότε κλέβουν τις λίμες απ΄τα νεσεσέρ και καρφώνουν τον σκιερό ωροδείκτη
 στο Εδώ και το Τώρα

Το διάβασμα στην παραλία σε εξουθενώνει,
οι λέξεις χάνουν την ερμηνεία τους και γίνονται μαύρα γλυπτά
δεν υπάρχει πιο κουραστικό πράγμα απ'το να προσπαθείς
να αναδείξεις  δισδιάστατα γλυπτά

Πιστεύω πως έχω δακρύσει μέσα στη θάλασσα, αλλά δεν το καταλαβαίνεις,
 όπως και τον ιδρώτα στο νερό.

Το Χειμώνα έρχονται στα βράχια οι οικογένειες με τα ανάρριχτα jackets
 και τα χοντρά παιδιά και με δείχνουν με το δάχτυλο σαν αν είμαι φώκια.
Τους κοιτώ στην ακτή με θρίαμβο.Είναι η αρχή από 10 εκατομμύρια πλην έναν.

Δεν υπάρχουν χειμερινοί κολυμβητές στην επαρχία,
κι αν υπάρχουν εκεί θα λέγονται κάπως αλλιώς
η μισή αξία της χειμερινής κολύμβησης
είναι η θέα των φωτισμένων πολυκατοικιών

Τα νεκροταφεία του μέλλοντος θα φτιάχνονται σε παραλίες
οι θαλασσοφαγωμένοι τύμβοι θα αποτελούν την καλύτερη φωλιά  για καβούρια ,
τα σκυλιά θα ξεθάβουν πανευτυχή κόκκαλα,
οι βιβλιοφάγοι θα διαβάζουν τα επιτύμβια γνωμικά,
τα παιδιά θα πίνουν παγωμένους χυμούς μέσα από κρανία με παγάκια  
ενώ απ΄το νερό θα βγαίνουν οι ψυχές μαυρισμένες
και θα μαζεύουν τα μπουκάλια σιχτιρίζοντας,
έπειτα όλοι μαζί θα φτιάχνουν γλυπτά στην άμμο προτομές
επηρεασμένες απ΄τους ωραιότερους  εαυτούς των νεκρών
 υπό την αμείλικτή επίβλεψη των ίδιων.
Ο Πικάσσο κάποτε απάντησε σε κάποια που γκρίνιαξε
πως δεν της μοιάζει το πορτραίτο της:
"Θα σου μοιάσει"

Οι νεκροί μπορεί να έχουν τα χίλια στραβά αλλά γνωρίζουν
ένα πράγμα,ξέρουν ποιά υπήρξε η ομορφότερη στιγμή τους
και μπορούν να επιβλέπουν και να καθοδηγούν
σαν πεπειραμένοι  εργοδηγοί τους θνητούς της παραλίας,
που πασχίζουν κάθιδροι για μια ικανοποιητική ρεπροντιξιόν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου