-Κυρία, τί είναι η Via Dolorosa;*

-Κυρία, τί είναι η Via Dolorosa;

-Κλουβάκι για αγρίμι.

Η τίγρη της Βεγγάλης πρέπει να ταϊστεί  στις 12 ακριβώς με ένα μεσαίου μεγέθους ελάφι,αλλιώς, γίνεται οξύθυμη.

Κλουβάκι για οικόσιτο ωδικό.

Tο καναρίνι Stafford πρέπει να έχει νερό στην ποτίστρα του καθόλη τη διάρκεια της μέρας,αλλιώς, πεθαίνει.

Προστασία και Προστατευτικότητα, πού κοιτάς;

Άνοιξε το χέρι σου, άρπα αυτή, πρέπει να σου ανοίξω μια πύλη εισόδου για το μυαλό.

Τις σπασμένες πορτές τις θυμόμαστε πιο έντονα απ΄τις ξεκλειδωμένες.

Μια μέρα θα καταλάβεις γιατί  το έκανα.

Πάμε πάλι.Προστασία και Προστατευτικότητα.

¨Ανθρωποι που δεν φυλάσσουν σε ξεχωριστά σεντούκια  αυτές τις δυο έννοιες,
δεν ξεστρατίζουν ποτέ απ'τη Via Dolorosa, το κατάλαβες τώρα;

Άκου,ακόμα κάτι,και τα ανθρώπινα όντα μπαίνουν σε κλουβιά
όταν εκτίθενται σε  ένα ανοίκειο στοιχείο,
το νερό και ο αέρας φερ'ειπείν,
οι μεγάλοι ατσαλένιοι  κλωβοί καταβυθίζονται ανάμεσα στα πτερύγια,
τα μικρά τουρμπινοφόρα ανυψώνονται ενάντια  στα ράμφη των μεταναστευτικών
ακόμη,και οι φυλακισμένοι,ξέρεις ποιο στοιχείο τους εγκλείει;
η πικρία  πως ακόμη δεν έχει εφευρεθεί ένα κλουβί για να επισκέπτονται  τη φωτιά

Είχα ένα γνωστό.Δούλευε σε κλίβανο για κλουβιά.Είχε πάρει όρκο σιωπής.
Μια μέρα μέσα στο φουρνάκι είδε ένα πλέγμα να χωρίζεται,
έτσι του ήρθε στο μυαλό η ιδεά  για τα pick-up-sticks παιχνίδια
-σήκωσε όσα συνδέονται με τα δικά σου και μην κουνήσεις τα ξένα-
μόνο από ένα ατύχημα κάποιου που λειώνει κλουβιά θα μπορούσε να προκύψει αυτή η ιδεά,
στην αρχή του φάνηκε εξαιρετικό, βήμα προς τα μπρος,ένα είδος επιλεκτικής αθανασίας,τελικά αυτοκτόνησε από μαρασμό, αφού δεν μπόρεσε να στελεχώσει επαρκές επιχειρηματολόγιο για την ανισοτροπική του λυσιτέλεια.Δεν περιμένω να καταλάβεις αυτά τα τελευταία, απαιτώ όμως να μην παίξεις ποτέ ξανά pick-up-sticks.

-Kύρια, κυριά! Τί είναι αυτοί οι θόρυβοι;

-Τίποτα καλό μου, ένας ελατοσκέπαστος δρόμος εδώ πιο κάτω έριξε  τη σκιά του στ'αστρα και ξαναμωράθηκε.Έτσι βουίζει ανασυντασσόμενος ο άνεμος καθώς καταλαμβάνει τον ανέλπιστο χώρο που αφήνει η ρίζα καθώς ξαναμικραίνει.Αυτή η νέα της πορεία πάνω σε παλιά χνάρια- η ψευδονέα-είναι η Via Dolorosa.

*σε όλο το ποίημα ο αναγνώστης θα ήθελα να φανταστεί πως ο λόγος των δύο πρωταγωνιστών (δασκάλας-παιδιού) αρθρώνεται και ακούγεται με κλιμακούμενο κόπο εξαιτίας της παρουσίας ανέμου, ο οποίος , εντείνεται σταδιακά όπως όταν δυο ανθρώποι  συνομιλόυν σε μια κουπαστή πλοίου  ή στην άκρη ενός γκρεμού, ή πάνω σε μια μηχανή που τρέχει στην παραλιακή.