Έχω δει ανθρώπους σε επιληπτική κρίση.Έχω δει δύο ανθρώπους σε επιληπτική κρίση και δύο να καίγονται. Τους επιληπτικούς δεν τους είδα μαζί. Ήταν ξεχωριστά περιστατικά επομένως δεν πιάνονται για δύο και δύο. Δηλαδή θα πιανόντουσαν αν οι καιόμενοι δεν αποδεικνυόταν πως είχαν μεταξύ τους μια ιδιαίτερη σχέση.
Βέβαια, αυτό το έμαθα μετά μέχρι να το μάθω επρόκειτο για δύο και δύο. Δύο καιόμενοι και δύο επιληπτικοί. Τους καιόμενους τους είδα μαζί. Ήταν ζευγάρι και καίγονταν μαζί μέσα στο κάμπριο στο κατάδικό τους τροχαίο.Κανένας ξένος δεν χτύπησε, αυτοί κάπως τα κατάφεραν κα βγήκαν απ’το δρόμο, χτύπησαν στις προφυλακτικές μπάρες και το αμάξι τους πήρε φωτιά.Δεν ακουμπιόντουσαν γι’αυτό απ’την αρχή κατάλαβα πως ήταν δύο.Γιατί αλλιώς μπορεί να έλεγα πως ήταν ένας.Και επειδή μέχρι τότε στη ζωή μου είχα δει μόνο τους επιληπτικούς θα έλεγα πως είχα δει έναν καιόμενο και δύο επιληπτικούς.Μετά έμαθα πως ήταν ετεροφυλόφυλο ζευγάρι. Ήταν σαν μεγάλα γλυπτά από κάρβουνο και όταν τους είδα κάπνιζαν ακόμα. Δεν κατάλαβα ούτε το φύλο ούτε τη σχέση τους απ’το στιγμιότυπο. Ουσιαστικά,ποτέ δεν το κατάλαβα αλλά θα έλεγα το εμπέδωσα καλύτερα, γιατί κάποιος το άκουσε στο ράδιο του κτελ που επέβαινα και το είπε φωναχτά στο μικρόφωνο.Άρα, ο οδηγός το είχε ακούσει γιατί το ράδιο ήταν χαμηλά και εμείς δεν μπορούσαμε να το έχουμε ακούσει.Αυτός θα πρέπει να το είπε και στο μικρόφωνο γιατί στα ΚΤΕΛ δεν έχει ξεναγό και κανείς δεν κάθεται στο καρεκλάκι δίπλα στον οδηγό. Δηλαδή κάθεται ο εισπράκτορας μερικές φορές αλλά δεν έχει θάρρος να μιλήσει στο μικρόφωνο. Βέβαια, μπορεί ο εισπράκτορας να το άκουσε στο ράδιο και να το είπε στον οδηγό γιατί ο οδηγός μέσα στη σύγχυση του να μην είχε μάτια και αυτιά για τίποτε άλλο πέρα απ’τον δρόμο. Πάντως ο οδηγός το είπε στο μικρόφωνο. Μάθαμε ακόμα πως ο άντρας ήταν γιος επιχειρηματία και η κοπέλα ήταν σύζυγος του. Αυτά για τους καιόμενους.
Βέβαια, αυτό το έμαθα μετά μέχρι να το μάθω επρόκειτο για δύο και δύο. Δύο καιόμενοι και δύο επιληπτικοί. Τους καιόμενους τους είδα μαζί. Ήταν ζευγάρι και καίγονταν μαζί μέσα στο κάμπριο στο κατάδικό τους τροχαίο.Κανένας ξένος δεν χτύπησε, αυτοί κάπως τα κατάφεραν κα βγήκαν απ’το δρόμο, χτύπησαν στις προφυλακτικές μπάρες και το αμάξι τους πήρε φωτιά.Δεν ακουμπιόντουσαν γι’αυτό απ’την αρχή κατάλαβα πως ήταν δύο.Γιατί αλλιώς μπορεί να έλεγα πως ήταν ένας.Και επειδή μέχρι τότε στη ζωή μου είχα δει μόνο τους επιληπτικούς θα έλεγα πως είχα δει έναν καιόμενο και δύο επιληπτικούς.Μετά έμαθα πως ήταν ετεροφυλόφυλο ζευγάρι. Ήταν σαν μεγάλα γλυπτά από κάρβουνο και όταν τους είδα κάπνιζαν ακόμα. Δεν κατάλαβα ούτε το φύλο ούτε τη σχέση τους απ’το στιγμιότυπο. Ουσιαστικά,ποτέ δεν το κατάλαβα αλλά θα έλεγα το εμπέδωσα καλύτερα, γιατί κάποιος το άκουσε στο ράδιο του κτελ που επέβαινα και το είπε φωναχτά στο μικρόφωνο.Άρα, ο οδηγός το είχε ακούσει γιατί το ράδιο ήταν χαμηλά και εμείς δεν μπορούσαμε να το έχουμε ακούσει.Αυτός θα πρέπει να το είπε και στο μικρόφωνο γιατί στα ΚΤΕΛ δεν έχει ξεναγό και κανείς δεν κάθεται στο καρεκλάκι δίπλα στον οδηγό. Δηλαδή κάθεται ο εισπράκτορας μερικές φορές αλλά δεν έχει θάρρος να μιλήσει στο μικρόφωνο. Βέβαια, μπορεί ο εισπράκτορας να το άκουσε στο ράδιο και να το είπε στον οδηγό γιατί ο οδηγός μέσα στη σύγχυση του να μην είχε μάτια και αυτιά για τίποτε άλλο πέρα απ’τον δρόμο. Πάντως ο οδηγός το είπε στο μικρόφωνο. Μάθαμε ακόμα πως ο άντρας ήταν γιος επιχειρηματία και η κοπέλα ήταν σύζυγος του. Αυτά για τους καιόμενους.
Οι επιληπτικοί ήταν ξέχωρα περιστατικά και ό,τι κι αν έμαθα γι’αυτούς δεν το έμαθα μαζί με τους ίδιους ανθρώπους με τους οποίους έμαθα για τους καιόμενους ή ίσως και να το έμαθα αν έτυχε να άκουσαν ραδιόφωνο ή είδαν ειδήσεις την ίδια ώρα που ο οδηγός εκφώνησε το συμβάν ή αν έτυχε να περάσουν σε ΙΧ απ’το σημείο του δυστυχήματος λίγο πριν ή λίγο μετά από το δικό μας ΚΤΕΛ αλλά δεν έτυχε να διασταυρώσω ποτέ κάτι τέτοιο και ούτε θα το έμαθαν την ίδια στιγμή..Επίσης αν είχαν περάσει απ’το σημείο πριν από μας όταν το ζευγάρι δε είχε απανθρακωθεί ολοσχερώς θα είχαν αντιληφθεί πως επρόκειτο για άντρα και γυναίκα ενώ εμείς την ώρα που περάσαμε αυτό δεν ήταν εφικτό αλλά πάλι δεν μπορείς να πεις πως το μάθαμε μαζί.
Η αλήθεια είναι πως η μία επιληπτική ήταν μια δασκάλα απ΄τηΜαλαισία στο φροντιστήριο των Αγγλικών, αυτήν την είδαμε να παθαίνει κρίση μέσα στην τάξη και να αφρίζει σαν ξέχειλη μπύρα εγώ και οι συμμαθητές μου. Δεν την είδαμε ακριβώς ,για την ακρίβεια παρασταθήκαμε την ώρα που πάθαινε κρίση γιατί αυτό δεν ήταν κάτι που μπορείς να κοιτάς επί μάκρον, ούτε να κοιτάς χωρις να μετέχεις ακόμα κι αν δεν κουνιέσαι ρούπι απ’τη θέση σου. Δεν ήταν δηλαδή όπως την ώρα που μας έδινε την ύλη για το σπίτι ακριβώς πριν σωριαστεί κάτω κα αρχίσει να τρέμει. Τότε τη βλέπαμε,μετά παραστεκόμασταν. Τη δεύτερη φορά είδα μόνο τον αφρό στο στόμα ενός παιδιού στην αγκαλιά του αδελφού του στα σκαλιά του σπιτιού τους. Το κράταγε και έσταζε ο αφρός σαν μακριά μίξα. Όμως δεν ήταν ίδιος ο αφρός της δασκάλας με αυτόν του παιδιού. Του παιδιού ήταν λευκός και γαλακτώδης , της δασκάλας ήταν γαλαζωπός και αφρώδης. Στην μια περίπτωση δεν ήρθε γιατρός και η δασκάλα συνήλθε μόνη της,κανείς δεν την ακούμπησε. Στην δεύτερη ήρθε γιατρός και διέγνωσε πως το παιδί δεν πάσχει από επιληψία. Αλλά επειδή δεν ήξερε από τι , έχω δίκιο να πω πως έπασχε από επιληψία γιατί έμοιαζε με την άλλη περίπτωση και εγώ είχα φτάσει στο τέλος εκεί που το παιδί ήταν ξαπλωμένο και σχεδόν λιπόθυμο, άρα δεν ξέρω αν είχε τρεμουλιάσει κι αυτό με τον ίδιο τρόπο ή διαφορετικό με αυτόν που είχε τρεμουλιάσε η δασκάλα. Όμως το πόδι του όταν πήγα έτρεμε ακόμα και μου θύμισε τον τρόπο με τον οποίο έτρεμε ο ώμος της δασκάλας, βέβαια, το πόδι δεν είναι ώμος οπότε ίσως αυτο που λέω να μη στέκει πως έτρεμαν με τον ίδιο τρόπο όμως έτσι έμοιαζαν...
Υπάρχει κάτι ακόμα, εγώ και τους καιόμενους και τους επιληπτικούς έτυχε να τους δω με τον φίλο μου τον Μάριο που ήταν και στο ίδιο ΚΤΕΛ και στο ίδιο φροντιστήριο και στο ίδιο χωριό , και μπορεί να τους είδαμε με κάποιο μιλισέκοντ διαφορά αλλά αυτές οι χρονικές αποστάσεις δεν μετράνε μες στη ζωή, έτσι μπορώ να πω πως και είδαμε και μάθαμε και πιστέψαμε τα ίδια πράγματα για τους επιληπτικούς και τους καμμένους κι αυτό θα μας δένει για πάντα σαν ταυτόχρονη ιατρική γνωμάτευση για αλλεργικό νόσημα σε δυο προτεταμένα μπράτσα που ο γιάτρος βάρδιας επέλεξε να εξετάσει ταυτόχρονα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου