Έχω κάτι σαν βιβλιοφιλικό τάμα να διαβάζω όλο το χρόνο χωρίς αναπαμό, να σπιντάρω πριν το Πάσχα και το καλοκαίρι να αφιερώνομαι ολοκληρωτικά σε επαναναγνώσεις του Μoby Dick ...(στοπ καρέ) και καθώς έγραψα την προηγούμενη φράση έπαθα το πρώτο deja vu της ζωής μου με λέξεις! wow! Πολλές θεωρίες υπάρχουν για το φαινόμενο η πιο πεζή έχει να κάνει με την χρονική ανακολουθία στο processing του οπτικού ερεθίσματος μεταξύ των ματιών και της συνειδητής επεξεργασίας της πληροφορίας απ'τον εγκέφαλο...η αγαπημένη μου όμως είναι αυτή που πρεσβεύει πως οι παράλληλοι εαυτοί μας στα ανάδελφα σύμπαντα ενίοτε λειτουργούν ομόψυχα και αλληλέγυα όπερ σημαίνει α) πως το σημείο του deja vu υπήρξε, υπάρχει, θα υπάρξει αγαπημένο στέκι για όλους τους κλωνοpseudoneo του ντουνιά losers or winners β) πως αφού περάσανε όλοι από δω δεν πορεύομαι σε κανένα σκοτεινό σοκάκι που οδηγεί σε μπαζομένο αδιέξοδα με οπλισμένους άστεγους πίσω από κάδους! γ) πως δεν με ενδιαφέρει καθόλου η πρωτοπορία και η πρωταθλητική κατάταξη στο σύμπαν και ελπίζω οι ψωνισμένοι μου εαυτοί να λειτουργούν μονίμως ως παγοθραυστικά και εγώ να έπομαι σε γαλήνια ύδατα σκυλεύοντας κουφάρια και περισυλλέγοντας χρησιμοποιημένα τρόπαια με αυτή την ασφαλή χλιαρή αίσθηση του ξαναειδωμένου και του γνώριμου όπως οι θερινές καταβυθίσεις στο έπος του Melville!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου