Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Mε θέλουν να είμαι εδώ!



Με θέλουν να είμαι εδώ
και να αρχίσω να τρέχω με το  αφηνιασμένο  κοπάδι γεμάτος ψεύτικη οργή
η μόνη  που γενικεύεται πιο γρήγορα κι από σπίθα στα ξερόχορτα
αλλά δεν αντλώ καμιά χαρά συμπορευόμενος
πλην της σπάνιας ευκαιρίας να περπατήσω στο μέσο λεωφόρων

Με θέλουν να είμαι εδώ
αλλά κι εγω θέλω άλλους να ήταν εδώ
εχθές είδα έναν απ'αυτούς έμοιαζε με κωλοφτιαγμένο ημίθεο
δεν είναι ένας δίκαιος κόσμος για τιμωρία μην του δίνεις όνομα

Με θέλουν να είμαι εδώ
και να μην μπορώ να πω πως όταν δεν ενθουσιάζομαι απλά περιμένω
κάτι ελπιδοφόρο κάτι υποσχόμενο μέσα σ'αυτό που πριν λίγο ήταν ελπιδοφόρο ήταν υποσχόμενο
σαν τό τέρμα των λεωφορείων που αν δεν κατέβεις μαγικά μετατρέπεται σε αφετηρία
προτιμώ να ζω έτσι

Με θέλουν να είμαι εδώ
να παίρνω νούμερο, να ιεραρχούμαι πάνω σε  επιφάνειες  μειλίχιων προσώπων
που τους ξεφεύγουν προδοτικές τουλούπες φανατισμού απ'τα ρουθούνια
αλλά από μικρός μου άρεσε να χαλάω τις μυρμηγκοφωλιές
κι έτσι γρήγορα με κάνουν να νιώθω παρείσακτος σαν τζαμάς που ήρθε να βάλει καπάκι
στο στόμιο μιας αποικίας κόκκινων τερμιτών, πόσο το χαίρομαι

Με θέλουν να είμαι εδώ
και να χειροκροτώ φύλαρχους και αγχώδεις σταρς
όλοι έχουμε ινδάλματα αλλά προτιμώ τα βλαστημημένα απ'το θάνατο
δεν πιστεύω στις συμμαχίες δεν πιστεύω στις συγγένειες δεν πιστεύω στις φιλίες
πιστεύω στους ανθρώπους που σε καβλώνει το χνώτο τους
και τους ακολουθείς πειθήνια ελπίζοντας να μην σου προτείνουν κάτι παράνομο

Με θέλουν να είμαι εδώ
για να αποποιηθώ την εσωστρέφεια της γενιάς μου
η εσωστρέφειά μου ηλίθιε με έκανε  κάποιον  που δεν πείραξε ποτέ κανέναν
και του φτάνει λίγο πιάνο και μια βόλτα μες στο μούχρωμα από συγκεκριμένα σημεία
για να νιώσει  πληρότητα
όχι τη μέγιστη δυνατή, τη μέγιστη ροϊκή, εσύ μπορείς;

Με θέλουν να είμαι εδώ
και τους μισώ γιατί εγώ δεν τους ζήτησα ποτέ τίποτα
η ευφυία γίνεται φασισμός μέρα με τη μέρα
δεν πειράζει που σπουδάσαμε αναβάτες Αραβικών καθαρόαιμων
και γυρίσαμε να καβαλήσουμε  το κυρ-Μέντιο
πειράζει που κοστολογήσαμε την ιππασία τόσο ψηλά
όποιου δεν του επιτρέπεται να αφήσει τις δυνατότητές του να τον ρίξουν κάτω λιπόθυμο
σαπίζει  από πνευματικό ειλεό

Με θέλουν να είμαι εδώ
σαν μια b-grade ταινία που μπαίνει στο ίδιο ράφι
με μια οσκαρική λόγω κοινής θεματολογίας
αλλά αυτά συμβαίνουν μόνο στα βίντεοκλαμπ
και στις καρδιές των μανιωδών τεχνόφιλων

Με θέλουν να είμαι εδώ
αλλά το μόνο που βλέπω είναι ενήλικες να παίζουν Pinata
και το να αρχίσεις να γελάς μέσα σε τόση κρισιμότητα είναι εμπρηστικό
δώστε μου το θυραιό που μου κλέψατε και θα σας αφήσω να με βρίζετε άκριτα
έχει απάνω μια ηχητική κλειδαριά  που ανοίγει μόνο με το φωνητικό τόνο της πραγματικής
συμπόνιας

Με θέλουν να είμαι εδώ
κι εδώ είμαι







4 σχόλια:

  1. μιαν άγρια ομορφιά έχει η γραφή σου. θυμό και ικεσία και παράδοση μαζί…

    καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και τους δύο , σας διαβάζω ανελλειπώς με μεγάλο ενδιαφέρον.@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ όντως η άγρια ομορφιά είναι το ζητούμενο μου με διάβασες :) όποτε το πετυχαίνω βέβαια προσωπικά το έχω βαφτίσει "άγρια χαρά". ΄Λίγο μετά την ανάρτηση παρουσιάστηκε πρόβλημα και δεν μπορώ να μπω στο blog με το password που χρησιμοποιούσα, είμαι απ'το πρωί σε αναμονή έχοντας στείλει e mail στη google.Ελπίζω να τα ξαναπούμε λίαν συντόμως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ax! τα κατάφερα! Ευχαριστώ ξανά και επωνύμως "ανωνύμως!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή